วันจันทร์ที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2551

เราจะผ่านเรื่องร้ายไปด้วยกัน

เราจะผ่านเรื่องร้ายไปด้วยกัน

เอามาจากเว็บไทยมุง พี่ประภาสเขียนเอาไว้อย่าซาบซึ้ง

ดังนรกอกเอ๋ยมาอ้างว้าง
เช้ายังย่างยังเยื้องอยู่หลัดหลัด
คลื่นชีวิตโถมถามาพรากพลัด
มหาวิบัติโศกแสนทั้งแผ่นดิน

ทะเลร้าวพิโรธเหมือนโกรธขึ้ง
ฉุดกระชากลากดึงให้แดดิ้น
กี่ชีวิตเวทนาน้ำตาริน
ต้องสูญสิ้นย่อยยับชีพดับลง
พ่อแม่ลูกลอยหายใจจะขาด
ทั้งเครือญาติยายตามาพลัดหลง
พี่กับน้องล่องไหลแล้วร่วงลง
แทบหมดพงศ์เผ่าพันธุ์ในทันใด
ตรงที่เคยมีบ้านมีร้านค้า
มาบัดนี้มีแต่ฝาแต่ฟากไม้
ตรงที่เคยรองเรืองด้วยเครื่องไฟ
กลับวิเวกวังเวงใจไร้สำเนียง
ทั้งรถบ้านร้านเรือไม่เหลือแล้ว
เคยเป็นแถวเป็นถัดถูกซัดเกลี้ยง
หมดอาชีพชอกช้ำหมดน้ำเลี้ยง
ยินแต่เสียงร่ำไห้ตามรายทาง
ทั้งชาวเทศชาวไทยไม่มีเว้น
ชีวิตเป็นเช่นใบไม้ลอยในอ่าง
จะไหลหลุนหมุนติ้วหรือปลิวคว้าง
ไม่มีทางบังคับได้อย่างใจเลย

มหาสมุทรมาฉุดใจให้ได้คิด
โอ้ชีวิตกระจิดจ้อยนิจจาเอ๋ย
เมื่อวานซืนยังชื่นยืนอยู่เลย
วันนี้นอนก่ายเกยเป็นกองกอง

ให้หนีร้างห่างหายไปบางอื่น
ทุกวันคืนค่ำเช้าคงเศร้าหมอง
เห็นทะเลหนใดหัวใจร้อง
ประสานซ้องเสียงดังวังเวงวน
ทุกเกาะแก่งแล้งชีวิตเหมือนปิดเกาะ
เสียงหัวเราะหดหายทุกแห่งหน
อีกเมื่อไรได้กลับคืนเหมือนเคยยล
อีกเมื่อไรหัวใจคนจะคลี่คลาย

เกิดเป็นไทยใจคอคือปอป่าน
เราทอสานสมานสมัครเหมือนถักสาย
ถึงสูญเสียสิ้นหวังตั้งมากมาย
เราจะผ่านเรื่องร้ายไปด้วยกัน

คนยังอยู่จงสู้ไปแม้ใจวิ่น
ทั้งแผ่นดินรินหัวใจมาใส่ขวัญ
รวมพลังทั้งพารามากางกั้น
จะผลักดันฝันร้ายให้กลายคืน

ไม่มีความคิดเห็น: