เกาะก๋วยเตี๋ยว

มติชนรายวัน ฉบับวันที่ ๑๖ กันยายน ๒๕๔๔

คอลัมน์ คุยกับประภาส โดย ประภาส ชลศรานนท์

วันนี้ผมจะเล่าให้ฟังถึงเกาะเกาะหนึ่งครับ ใครๆ ก็เรียกเกาะนี้ว่าเกาะก๋วยเตี๋ยว

ไม่รู้ว่าเกาะนี้มีชื่อเดิมว่าอะไร เพราะว่าใครๆ บนเกาะ
เขาก็บอกว่ารุ่นพ่อรุ่นแม่เขาก็เรียกว่าเกาะก๋วยเตี๋ยวมานานแสนนาน

อัน ที่จริงเราจะเรียกสานที่แห่งนี้ว่าเป็นเกาะก็คงไม่ถูกต้องนัก เพราะโดยธรรมชาติของเกาะแล้ว อย่างที่เราเคยเรียนมาตั้งแต่เด็กว่าเกาะคือที่ที่มีน้ำล้อมรอบ แต่เกาะก๋วยเตี๋ยวนี้มันไม่เชิงที่จะมีน้ำล้อมรอบ เพราะมันมีส่วนที่เป็นหนึ่งเชื่อมเกาะนี้กับแผ่นดินใหญ่สองสาย

จริง อยู่ที่ว่าเกาะหลายเกาะในโลกก็มีน้ำเชื่อมเข้าสู่แผ่นดินใหญ่ แต่น้ำที่ว่าส่วนใหญ่เขาสร้างเป็นสะพานนี่ครับ ความที่เป็นน้ำล้อมรอบก็ยังคงคุณสมบัติครบถ้วนของความเป็นเกาะ มันต่างกับเกาะก๋วยเตี๋ยวเกาะนี้ครับ

แต่ไม่ว่ามันจะเป็นเกาะหรือไม่ก็ตาม เอาเป็นว่าผู้คนเขาเรียกว่าเกาะก๋วยเตี๋ยวจนเป็นที่ติดปากไปแล้ว
หนำซ้ำชาวต่างประเทศที่มาเที่ยวเมืองไทยก็ยังมาถึง Kouyteaw Island เท่าๆ กับมาถึงเชียงใหม่และภูเก็ตก็แล้วกัน

น่า แปลกนะครับที่อยู่ดีๆ เมืองไทยก็เป็นเมืองก๋วยเตี๋ยวขึ้นมาเสียอย่างนั้น ทั้งๆ ที่จะว่าไปแล้วก๋วยเตี๋ยวก็ไม่ใช่อาหารไทยแท้ๆ แต่เห็นด้วยกับผมไหมครับว่าเราสามารเดินออกบ้านไปหาก๋วยเตี๋ยวกินได้ ง่ายกว่าข้าวราดแกงแบบไทยๆ

นามว่าก๋วยเตี๋ยวที่มีขายในบ้านเราแตกต่างจากก๋วยเตี๋ยวที่จีนและฮ่องกงเยอะไหม สามารพูดได้เลยครับมันเป็นอาหารคนละประเภทกันเลย

สิ่งเดียวที่ยังเกี่ยวข้องกันอยู่ก็คือเส้น และก็น้ำซุป

คน ไทยดัดแปลงอาหารของชาติอื่นให้มาเข้าลิ้นของคนไทยได้อย่างกลมกลืน ก๋วยเตี๋ยวรสเด็ดที่ขึ้นชื่ออย่างก๋วยเตี๋ยวต้มยำ หรือก๋วยเตี๋ยวเรือพวกน้ำตกนี่ เคยพาคนจีนมากิน อาเฮียแกมองตาค้างเลยครับ แถมยังเรียกก๋วยเตี๋ยวเรือของเราว่า แกงเผ็ดใส่เส้น เสียอีก

แต่จะบ่นว่าเผ็ดอย่างไร วันรุ่งขึ้นก็เห็นแกถามอีกนี่ครับว่าจะไปกินกันอีกไหม

ใคร ก็ไม่รู้เคยพูดให้ได้ยินว่า อาหารจีนเป็นอาหารที่อร่อยที่สุดในโลก ที่เขาพูดอย่างนั้นผมคิดเอาเองนะครับว่า อาจเป็นเพราะอาหารจีนเป็นอาหารที่คนชาติไหนๆ ก็น่าจะกินได้ เนื่องจากรสชาติไม่จัดจ้านจนเกินไป อีกทั้งในนครใหญ่แทบทุกแห่งของโลกก็มีไชน่าทาวน์ที่มีคนจีนอาศัยอยู่ เลยได้รู้จักได้ลิ้มรสอาหารจีนกันทั้งโลก

แล้วใครก็ไม่รู้พูดให้ได้ยินซ้ำอีกว่า แม้อาหารจีนจะเป็นอาหารที่อร่อยที่สุดในโลก แต่อาหารจีนที่อร่อยที่สุดในโลกอยู่ที่เมืองไทย

ผม ฟังแล้วผมก็ว่าราคาคุยอันนี้ไม่เกินจริงเลยครับ เมืองเราไทยนี่ก็เมืองแห่งเครื่องเทศดีๆ นี่เอง ที่สำคัญเราไม่ได้ปลูกเยอะเพียงอย่างเดียว เรากินมันเยอะด้วย สูตรอาหารจีนได้กระเทียมหัวโตๆ ของเรา ได้หัวหอมหัวอิ่มๆ ได้น้ำปลาแทนซีอิ๊ว ผักที่สดจากแปลงผัก และที่ดีไม่น้อยก็คือ บ้านเราข้าวของราคาไม่แพงเลย การทำอาหารจานหนึ่งโดยใช้ของดีของสดหมด จึงไม่ยากเลยสำหรับในเมืองไทย ร้านอาหารจีนในบ้านเราจึงอร่อยแทบจะทุกร้าน ขึ้นชื่อว่าอาหารนี่ ขอเพียงได้ของสดของดีก็มีชัยไปกว่าครึ่งแล้ว

พูด ถึงน้ำปลา ผมเพิ่งรู้นะครับว่าน้ำปลาไทยของเรานี่ไม่ธรรมดา ญาติๆ ของผมที่มีเชื้อสายจีนเล่าให้ฟังว่า เวลากลับไปเยี่ยมญาติพี่น้องที่ประเทศจีนนี่ต้องขนน้ำปลาไปฝากทางโน้น เพราะเป็นที่ต้องการกันมาก

น้ำปลานี่มันเป็นความอร่อยแบบคนไทย จริงๆ ขึ้นชื่อว่าอาหารคาว ไม่ว่าจะเป็นอะไร คนไทยขาดแทบไม่ได้เลย ขาดไม่ได้กับเอามาผสมน้ำตาลเอามะม่วงจิ้มเป็นน้ำปลาหวานนั่นปะไร

น้ำ ปลาเป็นของแปลกครับ นิดๆ หน่อยๆ นี่ทำให้กินข้าวได้เป็นชามๆ แต่มาทีหนึ่งเยอะๆ แล้วหกใส่ตัวนี่อาจกินข้าวไม่ลงเอาได้ จะว่าไปมันก็เหมือนน้ำหอมนั่นแหละครับ ปะพรมนิดหน่อยก็ชื่นใจดี แต่บางคนทำเหมือนอาบน้ำหอมมา ทำเอาอาเจียนได้นะครับน้ำหอมเวลาใส่เยอะๆ นี่

กลับมาที่เกาะก๋วยเตี๋ยวต่อครับ

ไม่ว่ามันจะเป็นเกาะจริงๆ หรือจะเป็นเพียงแค่แหลมที่ยื่นเข้าไปในน้ำ แต่เอาเป็นว่าเราจะเรียกว่าเกาะตามที่เขาเรียกกันมานาน เกาะนี้เป็นเกาะเล็กๆ ครับ มีถนนวิ่งเข้าไปได้สองทาง ทางหนึ่งเป็นถนนเก่า อีกทางหนึ่งเป็นสะพานที่สร้างขึ้นใหม่ สร้างเพื่อความสะดวกสบายของคนกรุงเทพฯที่จะเข้าไปที่เกาะนั้น เพราะใกล้เพียงแค่นี้เอง

เกาะนี้เป็นสวรรค์ของคนชอบก๋วยเตี๋ยวครับ ที่นี่ขายก๋วยเตี๋ยวแทบทุกชนิดในโลก

เกาะ ก๋วยเตี๋ยวนี้สร้างขึ้นมาจากปรัชญาที่ว่า คนเรานั้นเกิดมาชาติหนึ่งอย่างไรเสียก็ต้องเคยกินก๋วยเตี๋ยว ไม่เคยกินก๋วยเตี๋ยวก็ต้องเคยกินบะหมี่ ดังนั้นสานที่แห่งนี้จึงูกสร้างขึ้นมาเพื่อคนที่รักก๋วยเตี๋ยวและดึงดูดคน ที่เคยกินก๋วยเตี๋ยวให้เข้ามาที่นี่

ก่อนข้ามสะพานไปที่เกาะ เขามีลานจอดรลานใหญ่อยู่ ผมมองเห็นรถบัสของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติจอดอยู่หลายคัน

แค่ ที่ลานจอดรถก็เริ่มสนุกแล้วครับ มีแม่ค้าหลายคนเดินหาบของขายไปมา แม่ค้าคนหนึ่งหาบของกินเดินผ่านไป ผมเรียกให้เธอหยุดเพราะอยากรู้ว่าเธอขายอะไร

"ก๋วยเตี๋ยวหลอดค่ะ"

เป็น ก๋วยเตี๋ยวหลอดคำเล็กๆ ใส่ในกระทงใบตอง ราดน้ำจิ้มน่ากินมาก มีชาวญี่ปุ่นสองคนมามุงดูหาบด้วย แล้วเขาก็อุดหนุนก๋วยเตี๋ยวหลอดกันคนละสองกระทง แล้วก็เดินพยักหน้าข้ามสะพานไป ผมามแม่ค้าสาวว่าขายดีไหม คนต่างชาติเขาชอบกันหรือก๋วยเตี๋ยวหลอดนี่

เธอบอกว่าเนื่องจากมัน เป็นอาหารคำเล็กๆ เลยขายง่าย พวกฝรั่งเห็นของกินใส่ใบตองสวยงามก็ชอบใจลองซื้อชิมกันทั้งนั้น และที่สำคัญน้ำจิ้มที่เธอใช้ราดก็ไม่ปรุงให้เผ็ดเกินไปนักปรุงให้ออกรสหวาน หน่อย ผมบอกเธอว่าจะขอข้ามสะพานไปที่เกาะก่อน ้าหากไม่อิ่มเกินไป ขากลับจะมาแวะอุดหนุน

เธอพยักหน้ายิ้มให้ ผมว่าบางทีมันอาจจะหวานกว่าน้ำจิ้มของเธอด้วยซ้ำ ขากลับผมจะมาชิมครับ จะได้บอกได้ว่ารอยยิ้มของเธอหรือน้ำจิ้มใครหวานกว่ากัน

สะพานที่ ข้ามเกาะเป็นสะพานไม้ครับ ยาวประมาณสักสามสิบสี่สิบเมตรเห็นจะได้ ที่ฝั่งตรงข้ามตรงริมตลิ่งเขาทำเป็นท่าน้ำ ตรงนี้คึกคักมากครับ

ที่ ริมท่าน้ำซึ่งกินระยะทางประมาณสนามฟุตบอล มีเรือร่วมร้อยจอดเทียบอยู่ หม้อน้ำลวกก๋วยเตี๋ยวตั้งอยู่กลางเรือทุกลำ ใช่ครับ กองทัพก๋วยเตี๋ยวเรือนั่นเอง ผมมองเห็นคนนั่งกินอยู่ที่ท่าน้ำแน่นขนัดไปหมด มีทั้งปูเสื่อและนั่งเก้าอี้ยาว เสียงตะโกนร้องสั่งก๋วยเตี๋ยวข้ามหัวกันไปมาอย่างครึกครื้น เห็นแล้วก็ให้อยากกินก๋วยเตี๋ยวขึ้นมาทันที

ผมลงไปสั่งก๋วยเตี๋ยว เรือกินสักชามหนึ่งก่อน ด้วยยังไม่อยากอิ่มมากนัก เพราะในเกาะจะมีอะไรอีกบ้างผมยังไม่รู้เลย มัวมาอิ่มที่ด่านแรกอย่างนี้เข้าไปในเกาะก็จะหมดสนุกกัน ผมนั่งข้างฝรั่งกลุ่มหนึ่งที่มานั่งกินก๋วยเตี๋ยวเรือ ได้ยินเขาคุยกันว่ายังไม่เคยเห็นร้านอาหารที่ขายโดยเรือที่จอดริมท่าน้ำ อย่างนี้มาก่อน ที่นี่น่าจะเป็นแห่งเดียวในโลก ก่อนลุกออกไปผมเห็นเขาคว้ากล้องมาผลัดกัน่ายรูปอย่างสนุกสนาน

จะ ว่าไปแล้วบรรยากาศสนุกๆ แปลกๆ อย่างนี้เมื่อก่อนเราจะเห็นกันเป็นธรรมดาแถวคลองรังสิต แต่เดี๋ยวนี้ก็ต้องยอมรับว่าชักจะหาดูยากขึ้นทุกที ไม่รู้สิครับผมว่าถ้าเราควบคุมความสะอาดได้ ก๋วยเตี๋ยวก็ถือเป็นแหล่งท่องเที่ยวอย่างหนึ่งได้นะครับ

ผมเดินละ จากท่าน้ำก๋วยเตี๋ยวเรือเดินผ่าเข้าไปกลางเกาะ ทางเดินทำได้สวยทีเดียวครับ ปูอิฐมอญเป็นแนวโค้งหลบเลี้ยวไปตามต้นไม้ใหญ่ ซึ่งน่าจะเป็นต้นไม้ดั้งเดิมของที่นี่ มีทั้งสารภี บุญนาค พะยอม ไม้ไทยๆ ทั้งนั้น ที่ผมรู้จักชื่อต้นไม้นี่ไม่ใช่ว่าเก่งกาจอะไรเรื่องไม้ไทยหรอกครับ เขาเขียนป้ายเล็กๆ ติดไว้ที่โคนต้น

ผมเดินมาถึงลานกลางเกาะ เป็นลานโล่งใหญ่ พ่อเจ้าประคุณเอ๋ย ควันก๋วยเตี๋ยวจากร้านก๋วยเตี๋ยวนับร้อยๆ ร้านลอยขึ้นไปบนฟ้า มันสวยงามจริงๆ

ผมรีบเดินดูร้านต่างๆ อย่างตื่นเต้น มีหมดล่ะครับก๋วยเตี๋ยวอะไรที่เราเคยได้ยิน ก๋วยเตี๋ยวหมู ก๋วยเตี๋ยวไก่ ก๋วยเตี๋ยวผัดขี้เมา ผัดกวางตุ้ง บะหมี่หมูแดง ฯลฯ

ก๋วยเตี๋ยว บางอย่างผมก็เพิ่งได้ยินชื่อ อย่างก๋วยเตี๋ยวไข่เค็ม ก๋วยเตี๋ยวปักษ์ใต้ ก๋วยเตี๋ยวแอลเอ ก๋วยเตี๋ยวั่วต้ม ฯลฯ ามคนขายว่าเพิ่งคิดค้นขึ้นมาใหม่หรืออย่างไร เขาก็บอกว่ามีมาตั้งนานแล้วก่อนรุ่นพ่อรุ่นแม่ของเขาอีก

เห็นอย่าง นี้แล้วก็นึกขอบคุณคนที่สร้างเกาะก๋วยเตี๋ยวขึ้นมา การเอาก๋วยเตี๋ยวร้อยแปดพันเก้ามารวมกันอย่างนี้ มันทำให้ผมได้มีโอกาสชิมก๋วยเตี๋ยวบางอย่างที่ผมอาจจะไม่เคยได้ยินชื่อมา ก่อนเลย

ผมเลือกกินก๋วยเตี๋ยวเป็ดชามหนึ่งที่ร้านใต้ต้นนนทรี ไม่ผิดหวังครับน้ำซุปอร่อยูกใจครับ แล้วก็ไปลองชิมก๋วยเตี๋ยวมะม่วงดู รสชาติแปลกๆ ครับ แต่ก็คิดว่าอาจจะเป็นเพราะเพิ่งกินเป็นครั้งแรกเลยทำให้ยังไม่คุ้นลิ้น

ตรง ปากทางที่จะวนกลับมาที่สะพาน ผมเห็นเขาขายก๋วยเตี๋ยวเปล่าๆ เผื่อใครจะซื้อเอาไปทำกินเองที่บ้าน ขายกันเป็นกิโลๆ ครับ มีคนมุงซื้อกันหลายสิบคน ผมไม่ได้ซื้อติดมือมาด้วย เพราะใจนั้นจะรีบกลับไปอุดหนุนแม่ค้าตางามที่ขายก๋วยเตี๋ยวหลอดใส่กระทงที่ ผมรับปากเธอไว้ที่ลานจอดร ถ

ผมผิดหวังครับคราวนี้

ไม่ใช่ไม่ได้เจอเธอ เจอครับแต่ไม่ได้ชิมก๋วยเตี๋ยวหลอด เธอบอกว่าเธอขายหมดแล้วและกำลังยืนรอน้องชายที่จะกลับพร้อมกัน

เธอพูดไม่ทันขาดคำเด็กชายวัยทะโมนคนหนึ่งก็วิ่งเข้า ดูแล้วก็รู้ว่าเป็นน้องชายของเธอแน่ๆ เขาต้องขายอะไรสักอย่างอยู่ที่เกาะนี้

"ไอติมก๋วยเตี๋ยวไหมพี่" เด็กชายร้องขึ้นทันทีที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม

"ขายอะไรนะน้อง" ผมถามงงๆ

"ก๋วยเตี๋ยวเอามาทำไอติมค่ะ อร่อยนะคะ ลองชิมดูก็ได้" แม่ค้าคนสวยของผมอธิบายแทนน้องชาย

ผม กำลังเดินทางกลับบ้านครับ ในมือของผมือไอติมที่ทำจากก๋วยเตี๋ยวอยู่แท่งหนึ่ง ถามว่าอร่อยไหม ผมว่ามันก็ไม่เลวหรอกครับ แต่ที่ชอบก็คือความคิดที่เอาก๋วยเตี๋ยวมาทำไอศกรีมมากกว่า และที่สำคัญมันขายอยู่บนเกาะก๋วยเตี๋ยวแห่งนี้

เป็นวันที่มีความ สุขมากวันหนึ่งครับ ผมมองเห็นรอยยิ้มเปื้อนหน้าทั้งคนขายและคนซื้อ ชาวต่างชาติเดินกันขวักไขว่ไปหมด ไกด์คนหนึ่งพูดให้ได้ยินตอนที่กินก๋วยเตี๋ยวเป็ดอยู่ด้วยกันว่า โปรแกรมของนักท่องเที่ยวที่มาเมืองไทยทุกแห่งเจาะจงต้องมีเกาะก๋วยเตี๋ยวนี้ แทบทุกโปรแกรม

ยังไม่ได้บอกเลยใช่ไหมครับว่า เกาะก๋วยเตี๋ยวแห่งนี้ตั้งอยู่ที่ไหน

แล้วแต่ครับ...

แล้ว แต่เจ้าของโครงการอยากให้มันอยู่ที่ไหน บทความวันนี้เป็นโครงการที่ผมเขียนขึ้นมาเพื่อเผยแพร่ความคิดซนๆ ที่ผมมี หากใครมีที่มีทางหรือมีเงินจะทำก็ทำได้เลย ผมไม่สงวนลิขสิทธิ์ ไม่คิดเงินด้วยครับแค่เลี้ยงก๋วยเตี๋ยวผมสักชามสองชามก็พอแล้ว ทำเลก็น่าจะอยู่ใกล้ๆ กรุงเทพฯ อย่างที่ผมเขียนไว้นี่แหละ แถวปทุมธานี แถวนนทบุรีก็ได้

ถ้าใครจะทำก็ทำเร็วๆ นะครับ ผมชักคิดึงก๋วยเตี๋ยวหลอดขึ้นมาแล้ว