“ เธอไม่ได้พูดอะไรเลย แต่เพียงแค่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าและนาฬิกามืดตาเศร้า การเต้นรำช้าๆของดาวที่ไม่มีที่สิ้นสุด”
“A philosopher once asked, "Are we human because we gaze at the stars, or do we gaze at them because we are human?" Pointless, really..."Do the stars gaze back?" Now, that's a question.”
“ นักปรัชญาเคยถามว่า“ เราเป็นมนุษย์เพราะเราจ้องมองดาวหรือเราจ้องมองพวกเขาเพราะเราเป็นมนุษย์?” ไม่มีจุดหมายจริง ๆ ... "ดวงดาวจ้องกลับมาเหรอ?" ตอนนี้เป็นคำถาม”
“You have to believe. Otherwise, it will never happen.”
"คุณมีความเชื่อ. มิฉะนั้นจะไม่เกิดขึ้น”
“He stared up at the stars: and it seemed to him then that they were dancers, stately and graceful, performing a dance almost infinite in its complexity. He imagined he could see the very faces of the stars; pale, they were, and smiling gently, as if they had spent so much time above the world, watching the scrambling and the joy and the pain of the people below them, that they could not help being amused every time another little human believed itself the center of its world, as each of us does.”
“ เขาจ้องมองดวงดาวและดูเหมือนว่าเขาจะเป็นนักเต้นรำและสง่างามแสดงการเต้นเกือบไม่มีที่สิ้นสุดในความซับซ้อนของมัน เขาคิดว่าเขาสามารถเห็นใบหน้าของดวงดาว; พวกเขาซีดเซียวและยิ้มอย่างอ่อนโยนราวกับว่าพวกเขาใช้เวลามากไปทั่วโลกเฝ้าดูการแย่งชิงและความสุขและความเจ็บปวดของผู้คนที่อยู่เบื้องล่างพวกเขาไม่สามารถช่วยให้สนุกได้ทุกครั้งที่มนุษย์ตัวเล็ก ๆ ศูนย์กลางของโลกอย่างที่เราแต่ละคนทำ”
“He wondered how it could have taken him so long to realize he cared for her, and he told her so, and she called him an idiot, and he declared that it was the finest thing that ever a man had been called.”
“ เขาสงสัยว่าจะใช้เวลานานเท่าไรจึงจะรู้ว่าเขาห่วงใยเธอและเขาก็บอกเธอแล้วเธอก็เรียกเขาว่าคนงี่เง่าและเขาก็ประกาศว่ามันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่มนุษย์เคยเรียกมา”
“What do stars do? They shine.”
“ ดาวทำอะไร? พวกมันเปล่งแสงประกายระยิบ”
“You know when I said I knew little about love? That wasn't true. I know a lot about love. I've seen it, centuries and centuries of it, and it was the only thing that made watching your world bearable. All those wars. Pain, lies, hate... It made me want to turn away and never look down again. But when I see the way that mankind loves... You could search to the furthest reaches of the universe and never find anything more beautiful. So yes, I know that love is unconditional. But I also know that it can be unpredictable, unexpected, uncontrollable, unbearable and strangely easy to mistake for loathing, and... What I'm trying to say, Tristan is... I think I love you. Is this love, Tristan? I never imagined I'd know it for myself. My heart... It feels like my chest can barely contain it. Like it's trying to escape because it doesn't belong to me any more. It belongs to you. And if you wanted it, I'd wish for nothing in exchange - no gifts. No goods. No demonstrations of devotion. Nothing but knowing you loved me too. Just your heart, in exchange for mine.”
“ คุณรู้ไหมเมื่อฉันบอกว่าฉันรู้เรื่องความรักเพียงเล็กน้อย? นั่นไม่เป็นความจริง ฉันรู้เรื่องความรักมากมาย ฉันเคยเห็นมันมาหลายศตวรรษและหลายศตวรรษแล้วและมันก็เป็นเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้คุณดูโลกได้ สงครามทั้งหมดนั้น ความเจ็บปวด, การโกหก, เกลียดชัง ... มันทำให้ฉันต้องการที่จะหันหน้าหนีและไม่เคยดูถูกอีก แต่เมื่อฉันเห็นวิธีที่มนุษย์รัก ... คุณสามารถค้นหาไปถึงจุดที่ไกลที่สุดของจักรวาลและไม่เคยพบสิ่งใดที่สวยงามกว่านี้อีกแล้ว ใช่ฉันรู้ว่าความรักนั้นไม่มีเงื่อนไข แต่ฉันก็รู้ด้วยว่ามันไม่อาจคาดเดาได้คาดไม่ถึงไม่สามารถควบคุมได้ทนไม่ไหวและผิดพลาดง่าย ๆ สำหรับความเกลียดและ ... สิ่งที่ฉันพยายามจะพูดละครคือ ... ฉันคิดว่าคุณรักคุณ นี่คือความรักหรือไม่? ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะรู้ด้วยตัวเอง หัวใจของฉัน ... รู้สึกว่าหน้าอกของฉันแทบจะไม่สามารถบรรจุได้ เหมือนกำลังพยายามหลบหนีเพราะมันไม่ได้เป็นของฉันอีกแล้ว มันเป็นของคุณ และถ้าคุณต้องการฉันก็ไม่ต้องการแลกอะไร - ไม่มีของขวัญ ไม่มีสินค้า ไม่มีการสาธิตการอุทิศตน ไม่มีอะไรนอกจากรู้ว่าคุณรักฉันเช่นกัน เพียงแค่หัวใจของคุณเพื่อแลกกับฉัน”
“It's not hard to own something. Or everything. You just have to know that it's yours, and then be willing to let it go.”
“ มันไม่ยากเลยที่จะมีของกำนัล หรือทุกอย่าง คุณแค่ต้องรู้ว่ามันเป็นของคุณและจากนั้นยินดีที่จะปล่อยมันไป”
“Are we human because we gaze at the stars, or do we gaze at the stars because we are human?”
“ เราเป็นมนุษย์เพราะเราจ้องมองดาวหรือเราจ้องมองดาวเพราะเราเป็นมนุษย์”
moments when you were completely in the present, when neither the past nor the future mattered.
She tried to slow her breathing, hoping somehow to make this moment last forever.”
ช่วงเวลาที่คุณอยู่ในปัจจุบันโดยสมบูรณ์ทั้งในอดีตและอนาคตไม่สำคัญ
เธอพยายามทำให้การหายใจช้าลงโดยหวังว่าจะทำให้ช่วงเวลานี้คงอยู่ตลอดไป”
“If ever you get to be my age," said the old woman, "you will know all there is to know about regrets, and you will know that one more, here or there, will make no difference in the long run.”
“ ถ้าคุณอายุเท่าฉันคุณก็จะรู้ว่าต้องเสียใจและคุณจะรู้อีกว่าไม่ว่าที่นี่หรือที่ไหนจะไม่มีความแตกต่างในระยะยาว”
“He stared up at the stars: and it seemed to him then that they were dancers, stately and graceful, performing a dance almost infinite in its complexity.”
“ เขาจ้องมองดวงดาวและดูเหมือนว่าเขาจะเป็นนักเต้นที่งดงามและยิ่งใหญ่ เต้นรำในแบบที่แทบไม่มีที่สิ้นสุดในความซับซ้อนเหลือเกิน”
“It was sometimes said that the grey-and-black mountain range which ran like a spine north to south down that part of Faerie had once been a giant, who grew so huge and so heavy that, one day, worn out from the sheer effort of moving and living, he had stretched out on the plain and fallen into a sleep so profound that centuries passed between heartbeats.”
“ พวกเราบางคนเคยเห็นดวงดาวเหมือนที่ชาวบ้านเห็นพวกเขา - เมืองและเมืองต่าง ๆ ของเราส่องแสงมากเกินไปในตอนกลางคืน - แต่จากหมู่บ้านกำแพงดวงดาวต่าง ๆ ถูกวางเหมือนโลกหรือความคิดที่นับไม่ได้เหมือนต้นไม้ในป่าหรือใบไม้บนต้นไม้”
Catch a falling star
Go and catch a falling star,
Get with child a mandrake root,
Tell me where all past years are,
Or who cleft the devil's foot,
Teach me to hear mermaids singing,
Or to keep off envy's stinging,
And find
What wind
Serves to advance an honest mind.
If thou be'st born to strange sights,
Things invisible to see,
Ride ten thousand days and nights,
Till age snow white hairs on thee,
Thou, when thou return'st, wilt tell me,
All strange wonders that befell thee,
And swear,
No where
Lives a woman true, and fair.
If thou find'st one, let me know,
Such a pilgrimage were sweet;
Yet do not, I would not go,
Though at next door we might meet;
Though she were true, when you met her,
And last, till you write your letter,
Yet she
Will be
False, ere I come, to two, or three.
—John Donne, 1572–1631”
ไปและจับดาวที่ตกลงมา
เอารากแก่แมนเดรกกับเด็ก
บอกฉันทีว่าปีที่ผ่านมาอยู่ที่ไหน
หรือผู้ที่แยกเท้าของปีศาจ
สอนให้ฉันได้ยินเสียงนางเงือกร้องเพลง
หรือเพื่อป้องกันความอิจฉาริษยา
และค้นหา
ลมอะไร
ทำหน้าที่เพื่อพัฒนาจิตใจที่ซื่อสัตย์
หากคุณเกิดมาเพื่อชมสถานที่แปลก ๆ
สิ่งที่มองไม่เห็น
ขี่หมื่นวันและคืน
จนกระทั่งหิมะขาวโพลนบนเจ้า
เมื่อเจ้ากลับมาเจ้าจะบอกข้า
สิ่งมหัศจรรย์แปลก ๆ ทั้งหลายที่มาถึงเจ้า
และสาบาน
ไม่มีที่ไหน
ชีวิตผู้หญิงจริงและเป็นธรรม
หากเจ้าพบหนึ่งให้ฉันรู้
การจาริกแสวงบุญเช่นนั้นช่างหวาน
แต่ไม่ฉันจะไม่ไป
แม้ว่าที่ประตูถัดไปเราอาจพบกัน
แม้ว่าเธอจะเป็นจริงเมื่อคุณพบเธอ
และสุดท้ายจนกว่าคุณจะเขียนจดหมายของคุณ
แต่เธอ
จะ
เท็จฉันมาสองหรือสาม
“Things inanimate have always been more difficult to change than things animate. Their souls are older and stupider and harder to persuade.”
“ สิ่งที่ไม่มีชีวิตมักเปลี่ยนแปลงได้ยากกว่าสิ่งที่เคลื่อนไหว วิญญาณของพวกเขานั้นแก่กว่าและมึนงงและยากต่อการโน้มน้าว”
“[T]hey could not help being amused every time another little human believed itself the center of its world, as each of us does.”
“ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะสนุกสนานทุกครั้งที่มนุษย์ตัวเล็ก ๆ เชื่อว่าตัวเองเป็นศูนย์กลางของโลกอย่างที่พวกเราแต่ละคนทำ”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น