Here are my 3 major takeaways:
1: Your brain is really bad at filling in the blanks, but it keeps on trying.สมองของคุณแย่มากเมื่อเติมลงในช่องว่าง แต่ก็พยายามต่อไป
คุณรู้ไหมว่าคุณมีจุดบอด เป็นส่วนหนึ่งของวิสัยทัศน์ของคุณที่ว่างเปล่าโดยทั่วไป - คุณไม่สามารถเห็นสิ่งที่มีอยู่เนื่องจากเส้นใยประสาทปิดกั้นเรตินาของคุณเมื่อพวกเขาออกจากตา
ทำไมคุณถึงไม่เคยสังเกตเห็นจุดดำบนภาพถ่าย?
เพราะสมองของคุณเติมข้อมูลที่หายไป
มันคาดเดาสิ่งที่จะต้องมีและเพิ่มชิ้นส่วนที่เหลือให้กับภาพ หากคุณหยุดคิดสักครู่คุณจะสังเกตได้ว่านี่หมายความว่าสมองของคุณประดิษฐ์ส่วนหนึ่งของการมองเห็นและทำให้ความเป็นจริงของคุณในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง
นี่เป็นเพียงกลลวงที่เหลือเชื่อที่สมองของคุณเล่นกับคุณมันทำตลอดเวลาและมักจะผิด
ตัวอย่างเช่นความทรงจำของคุณ คุณอาจอยู่ในงานปาร์ตี้และมีเวลาในชีวิตของคุณ แต่ก่อนที่จะกลับบ้านใครบางคนขว้างรองเท้าใหม่ของคุณ
โอกาสที่สมองของคุณจะไม่เก็บสิ่งนี้ไว้ในความทรงจำของคุณเป็นคืนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาล แต่พูดเกินจริงในส่วนที่ไม่ดีของประสบการณ์ในตอนท้ายทำให้คุณจำได้ว่ามันเป็นปาร์ตี้ที่ไม่ดี
ในทำนองเดียวกันคุณเพียงแค่คิดว่าอยากจะกินพิซซ่าที่ร้านอาหารใหม่ (ซึ่งฉันทำมาก) และสมองของคุณจะเสกสรรประสบการณ์ที่สมบูรณ์แบบกลิ่นและรสชาติในหัวของคุณทันที
โดยธรรมชาติแล้วคุณเชื่อในสถานการณ์ที่ดีที่สุดในอนาคตและจะผิดหวังในสิ่งที่น้อยกว่านั้นโดยละเลยสถานการณ์ทางเลือกนับล้าน - สถานที่อาจถูกไฟไหม้สำหรับทุกสิ่งที่คุณรู้
สมองของคุณไม่ค่อยถนัดในการเติมลงในช่องว่างเหล่านั้น แต่มันจะพยายามต่อไปดังนั้นให้ระวังตัวเมื่อมันทำ
2: Always compare products based on value, never on past price.
ตัดสินตามมูลค่าของเงินเสมออย่าเปรียบเทียบราคา
3: Bad experiences are better than no experiences.
ประสบการณ์ที่ไม่ดีจะดีกว่าไม่มีประสบการณ์ เสียใจที่ทำดีกว่าเสียใจที่ไม่ได้ทำนะ เพราะคุณยังสามารถเรียนรู้บางสิ่งจากประสบการณ์และมองเห็นข้อดีของมัน เพราะมันยากสำหรับสมองของคุณที่จะเกิดมุมมองเชิงบวกกับสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้น
สมองของมนุษย์เป็น“ เครื่องมือแห่งความคาดหวัง” และความคาดหวังหรือ“ การสร้างอนาคต” เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น