ถ้าคุณอยากฉลาด คุณต้องทำสิ่งนี้จาก BLOG
If You Want to Be Smart, You Must Do This โดย Ryan Holiday
There are lots of smart people. คนฉลาดมีมากมาย
There are not a lot of people who can do this smart thing. มีไม่กี่คนที่ทำสิ่งที่ฉลาดนี้ได้
The poet John Keats called it “negative capability”—the mental fortitude to be able to entertain multiple contradictory ideas in your head at the same time. Or as F. Scott Fitzgerald famously wrote, “The test of a first-rate intelligence is the ability to hold two opposing ideas in mind at the same time and still retain the ability to function. One should, for example, be able to see that things are hopeless, yet be determined to make them otherwise.”
กวี จอห์น คีตส์ เรียกสิ่งนี้ว่า "ความสามารถเชิงลบ" ซึ่งเป็นความแข็งแกร่งทางจิตใจที่สามารถสร้างความบันเทิงให้กับความคิดที่ขัดแย้งกันหลายๆ อย่างในหัวของคุณพร้อมๆ กัน หรือดังที่เอฟ. สก็อตต์ ฟิตซ์เจอรัลด์เขียนไว้อย่างมีชื่อเสียงว่า “การทดสอบสติปัญญาชั้นหนึ่งคือความสามารถในการเก็บความคิดที่เป็นปฏิปักษ์สองอย่างไว้ในใจในเวลาเดียวกัน และยังคงรักษาความสามารถในการทำงานได้ ตัวอย่างเช่น เราควรจะมองเห็นว่าสิ่งต่าง ๆ สิ้นหวัง แต่จงตั้งใจที่จะทำให้มันเป็นอย่างอื่น”
The world is complicated, ambiguous, paradoxical, and contradictory. To make sense of it, to survive it, one must be able to balance conflicting ideas. To try to force everything into a simple box, or adhere to a simple theory? It just won’t work.
โลกนี้ซับซ้อน คลุมเครือ ดูเหมือนขัดกัน และขัดแย้งกัน เพื่อให้เข้าใจตรงกัน เพื่อความอยู่รอด เราต้องสามารถรักษาสมดุลของความคิดที่ขัดแย้งกันได้ เพื่อพยายามบังคับทุกอย่างให้อยู่ในกล่องธรรมดาๆ หรือยึดตามทฤษฎีง่ายๆ? มันจะไม่ทำงาน
People will sometimes email me, “Ryan, Marcus Aurelius contradicts himself. Sometimes he says to zoom in and other times he says to zoom out.” Or they’ll point out that Seneca’s writings tell us to be aware of the dangers of the future and also never avoid anxiety and worry.” Or that they are confused because Law 3 in Robert Greene’s The 48 Laws of Power is “conceal your intentions” but Law 6 is “court attention at all cost.”
บางครั้งผู้คนจะส่งอีเมลถึงฉันว่า “ไรอัน Marcus Aurelius ขัดแย้งในตัวเอง บางครั้งเขาบอกว่าให้ซูมเข้า บางครั้งก็บอกว่าให้ซูมออก” หรือพวกเขาจะชี้ให้เห็นว่างานเขียนของ Seneca บอกให้เราตระหนักถึงอันตรายในอนาคตและไม่เคยหลีกเลี่ยงความวิตกกังวลและความกังวล” หรือที่พวกเขาสับสนเพราะกฎข้อที่ 3 ใน The 48 Laws of Power ของ Robert Greene คือ "ปกปิดความตั้งใจของคุณ" แต่กฎข้อที่ 6 คือ "ความสนใจของศาลโดยเสียค่าใช้จ่ายทั้งหมด"
I’ve even gotten this about Discipline is Destiny which of course talks about being strict with yourself…and also not so strict with yourself. Is that a contradiction?
ฉันได้รับสิ่งนี้เกี่ยวกับDiscipline is Destinyซึ่งแน่นอนว่าพูดถึงการเข้มงวดกับตัวเอง...และไม่เข้มงวดกับตัวเองมากจนเกินไป นั่นคือความขัดแย้งหรือไม่?
The answer is yes. คำตอบคือใช่
The famous lines from Walt Whitman are, บทที่มีชื่อเสียงจาก Walt Whitman ได้แก่
Do I contradict myself?
ฉันขัดแย้งในตัวเองหรือไม่?Very well then I contradict myself,
ถ้าอย่างนั้นฉันก็ขัดแย้งในตัวเอง(I am large, I contain multitudes.)
(ฉันใหญ่ ฉันมีคนมากมาย)
Yes, Marcus Aurelius contradicts himself. Yes, the Stoics contradict themselves. Yes, Robert Greene’s laws of power contradict each other. Yes, I contradict myself. ใช่ Marcus Aurelius ขัดแย้งในตัวเอง ใช่ พวกสโตอิกขัดแย้งในตัวเอง ใช่ กฎแห่งอำนาจของ Robert Greene ขัดแย้งกันเอง ใช่ ฉันขัดแย้งในตัวเอง
Because the world contradicts itself. Because different situations call for different things. Because everything in life depends on context. เพราะโลกขัดแย้งกันเอง เพราะสถานการณ์ต่าง ๆ เรียกหาสิ่งต่าง ๆ เพราะทุกสิ่งในชีวิตขึ้นอยู่กับบริบท
Look, even the premise that only a genius can manage negative capability is itself a little contradictory. Because you know who has no problem holding a bunch of conflicting ideas at the same time? Really dumb people!
ดูสิ แม้แต่ข้อสันนิษฐานที่ว่าอัจฉริยะเท่านั้นที่สามารถจัดการความสามารถด้านลบได้ ก็ยังขัดแย้งกันเล็กน้อย เพราะคุณรู้ว่าใครไม่มีปัญหาในการถือครองความคิดที่ขัดแย้งกันในเวลาเดียวกัน? คนโง่จริงๆ!
So negative capability seems to follow the Midwit Meme curve.
ความสามารถเชิงลบดูเหมือนจะเป็นไปตามเส้นโค้ง Midwit Meme
So how do you cultivate the kind of negative capability Keats was talking about? Here are some thoughts: แล้วคุณปลูกฝังความสามารถด้านลบแบบที่คีตส์พูดถึงได้อย่างไร? นี่คือความคิดบางอย่าง:
[1] Read widely and from people you disagree with. One of the most surprising parts of Seneca’s writing is how often the avowed Stoic quotes Epicurus, the founder of the rival school, Epicureanism. The reason he was so familiar with Epicurus, Seneca wrote, was not because he was deserting the writings of the Stoics, but because he was reading like a spy in the enemy’s camp. That is, he was deliberately reading and immersing himself into the thinking and the strategies of those he disagreed with. To see if there was anything he could learn. Epicurus’s dictum was that “One sage is no wiser than another.” The Stoics believed this too—that we should actively pursue and engage with anyone who can be a source of wisdom to us, regardless of the school of thought from which that wisdom arose. Because if there is wisdom out there to be had, we’d be wise to avail ourselves of it.
[1] อ่านอย่างกว้างขวางและจากคนที่คุณไม่เห็นด้วย หนึ่งในส่วนที่น่าแปลกใจที่สุดในงานเขียนของ Seneca คือคำกล่าวอ้างของ Stoic ที่เป็นที่ยอมรับว่า Epicurus ผู้ก่อตั้งโรงเรียนคู่แข่ง Epicureanism บ่อยเพียงใด เหตุผลที่เขาคุ้นเคยกับ Epicurus มาก Seneca เขียน ไม่ใช่เพราะเขาละทิ้งงานเขียนของ Stoics แต่เป็นเพราะเขาอ่านหนังสือเหมือนสายลับในค่ายของศัตรู นั่นคือเขาจงใจอ่านและหมกมุ่นอยู่กับความคิดและกลยุทธ์ของผู้ที่เขาไม่เห็นด้วย เพื่อดูว่ามีอะไรที่เขาสามารถเรียนรู้ได้บ้าง คติของ Epicurus คือ "นักปราชญ์คนหนึ่งไม่ฉลาดกว่าอีกคนหนึ่ง" พวกสโตอิกก็เชื่อเช่นนี้เช่นกัน—ว่าเราควรติดตามและมีส่วนร่วมกับทุกคน อย่างแข็งขันที่สามารถเป็นบ่อเกิดแห่งปัญญาแก่เราได้ ไม่ว่าสำนักคิดใดที่ปัญญานั้นเกิดขึ้นมา เพราะหากมีปัญญาอยู่ เราก็ควรจะฉลาดที่จะใช้ประโยชน์จากมัน
[2] Study deeply. Marcus Aurelius chided himself “not to be satisfied with just getting the gist of it.” Instead, he said, “read attentively.” Go “directly to the seat of knowledge.” Seek out tutors and mentors. Linger, as Seneca said, on a small number of master thinkers, reading and re-reading their work. Go way beyond the “gist.”
[2] ศึกษาอย่างลึกซึ้ง Marcus Aurelius ตำหนิตัวเองว่า “อย่าพอใจกับการได้รับเพียงส่วนสำคัญของมัน” เขากลับพูดว่า “จงอ่านอย่างตั้งใจ” ไปที่ "ที่นั่งแห่งความรู้โดยตรง" ค้นหาผู้สอนและที่ปรึกษา อย่างที่เซเนกากล่าวไว้ว่า ปล่อยให้นักคิดระดับปรมาจารย์จำนวนน้อยอ่านและอ่านงานของพวกเขาซ้ำ ไปไกลกว่า "ส่วนสำคัญ"
[3] Put yourself in rooms where you’re the least knowledgeable person. Observe and learn. Ask questions. That uncomfortable feeling, that defensiveness that you feel when your most deeply held assumptions are challenged? Do it deliberately. Let it humble you. In my own education, I’ve always followed Marcus Aurelius’ rule: “go straight to the seat of intelligence.” He also writes, “Mastery of reading and writing requires a master. Still, more so life.” For me, Robert Greene was and is my master in writing and, more so, in life. Go straight to the sources of knowledge, people who have different perspectives and expertise, people who can help you see things from a new angle and to consider alternative viewpoints. Absorb as much as you can from them.
[3] ให้ตัวเองอยู่ในห้องที่คุณเป็นคนที่มีความรู้น้อยที่สุด สังเกตและเรียนรู้ ถามคำถาม. ความรู้สึกอึดอัด การป้องกันที่คุณรู้สึกเมื่อสมมติฐานที่ลึกที่สุดของคุณถูกท้าทาย? ทำอย่างตั้งใจ ให้มันต่ำต้อยคุณ ในการศึกษาของฉันเอง ฉันปฏิบัติตามกฎของ Marcus Aurelius เสมอ: "ตรงไปยังที่นั่งของหน่วยสืบราชการลับ" เขายังเขียนว่า “การเรียนรู้การอ่านและการเขียนอย่างเชี่ยวชาญต้องอาศัยผู้เชี่ยวชาญ ถึงกระนั้นก็มีชีวิตมากขึ้น” สำหรับฉันโรเบิร์ต กรีนเป็นปรมาจารย์ด้านการเขียนและในชีวิต ตรงไปที่แหล่งความรู้ คนที่มีมุมมองและความเชี่ยวชาญที่แตกต่างกัน คนที่สามารถช่วยคุณเห็นสิ่งต่าง ๆ จากมุมใหม่และพิจารณามุมมองอื่น ๆ ดูดซับให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้จากพวกเขา
[4] Understand that timing and context are everything. Confucius was once asked for advice by a student, and in replying essentially urged him to wait and be patient. Later he was asked for advice by another student, and advised that student to not be patient and to solve the problem immediately. An observant third student noticed the seemingly contradictory nature of Confucius’ responses and asked him to explain. Confucius replied, “Ran Qiu is over cautious and so I wished to urge him on. Zilu, on the other hand, is too impetuous, and so I sought to hold him back.” Everybody is different. Every situation is different.
[4] เข้าใจว่าเวลาและบริบทคือทุกสิ่ง ครั้งหนึ่งมีนักเรียนคนหนึ่งขอคำแนะนำจากขงจื๊อ และในการตอบกลับเป็นการกระตุ้นให้เขารอและอดทน ต่อมามีศิษย์อีกคนหนึ่งมาขอคำแนะนำและแนะนำให้ศิษย์คนนั้นอย่าอดทนและแก้ปัญหาทันที นักเรียนคนที่สามช่างสังเกตคนหนึ่งสังเกตเห็นลักษณะที่ขัดแย้งกันของคำตอบของขงจื๊อและขอให้เขาอธิบาย ขงจื๊อตอบว่า “หรันชิวระมัดระวังตัวมากเกินไป ฉันจึงอยากกระตุ้นเขาต่อไป ในทางกลับกัน Zilu ใจร้อนเกินไป ฉันเลยพยายามรั้งเขาไว้” ทุกคนแตกต่างกัน ทุกสถานการณ์แตกต่างกัน
[5] Embrace epistemic humility. Epictetus reminds us that “it’s impossible to learn that which you think you already know.” To the Stoics, particularly Zeno, conceitedness was the primary impediment to wisdom. Because when you’ve always got answers, opinions and ready-made solutions, what you’re not doing is learning. The physicist John Wheeler said that “as our island of knowledge grows, so does the shore of our ignorance.” The point is the more you know the more you realize there is much more to know.
[5] ยอมรับความอ่อนน้อมถ่อมตน Epictetus เตือนเราว่า "เป็นไปไม่ได้ที่จะเรียนรู้สิ่งที่คุณคิดว่าคุณรู้อยู่แล้ว" สำหรับพวกสโตอิก โดยเฉพาะนักปราชญ์ ความเย่อหยิ่งเป็นอุปสรรคหลักต่อปัญญา เพราะเมื่อคุณมีคำตอบ ความคิดเห็น และวิธีแก้ปัญหาสำเร็จรูปอยู่เสมอ สิ่งที่คุณไม่ได้ทำคือการเรียนรู้ จอห์น วีลเลอร์ นักฟิสิกส์กล่าวว่า “ในขณะที่เกาะแห่งความรู้ของเราเติบโตขึ้น ชายฝั่งแห่งความไม่รู้ของเราก็เติบโตตามไปด้วย” ประเด็นคือยิ่งคุณรู้มากเท่าไหร่คุณก็ยิ่งรู้ว่ามีอะไรอีกมากมายที่ต้องรู้
[6] Keep your identity small. This is a rule from the great Paul Graham. His point was that the more you identify with things—being a member of a certain political party, being seen as smart, being seen as someone who drives a fancy car or someone who belongs to this club or that ideology—the harder it is for you to change your mind or entertain new points of view. You want to remain a free agent.
[6] รักษาตัวตนของคุณให้เล็กเข้าไว้ นี่เป็นกฎจาก Paul Graham ผู้ยิ่งใหญ่ ประเด็นของเขาคือยิ่งคุณระบุสิ่งต่าง ๆ ได้มากขึ้น - การเป็นสมาชิกของพรรคการเมืองใดพรรคหนึ่ง การถูกมองว่าฉลาด การถูกมองว่าเป็นคนขับรถหรูหรือใครก็ตามที่เป็นสมาชิกของสโมสรนี้หรืออุดมการณ์นั้น - มันยากสำหรับ คุณเปลี่ยนความคิดหรือเพลิดเพลินกับมุมมองใหม่ คุณต้องการเป็นตัวแทนความเป็นอิสระ
[7] Don’t always have an opinion. It’s possible, Marcus Aurelius said, to not have an opinion. Practice the ability of having absolutely no thoughts about something. You should be able to have multiple ideas you’re working on in your head at one time, as opposed to a bunch of things you have strong opinions about.
[7] อย่ามีความคิดเห็นเสมอไป เป็นไปได้ Marcus Aurelius กล่าวว่าไม่มีความคิดเห็น ฝึกฝนความสามารถในการไม่มีความคิดเกี่ยวกับบางสิ่งอย่างเด็ดขาด คุณควรจะมีหลายๆ ไอเดียที่กำลังคิดอยู่ในหัวพร้อมๆ กัน แทนที่จะเป็นหลายๆ สิ่งที่คุณมีความคิดเห็นแข็งกร้าว
[8] Flexibility is key. A colleague of Churchill once observed that Churchill “venerated tradition but ridiculed convention.” The past was important, but it was not a prison. The old ways—what the Romans called the mos maiorum—were important but not to be mistaken as perfect. Plenty of people have been buried in coffins of their own making. Before their time too. Because they couldn’t understand that “the way they’d always done things” wasn’t working anymore. Or that “the way they were raised” wasn’t acceptable anymore. We must cultivate the capacity for change, for flexibility and adaptability. Continuously, constantly.
[8] ความยืดหยุ่นคือกุญแจสำคัญ เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งของเชอร์ชิลล์เคยสังเกตว่าเชอร์ชิลล์ อดีตนั้นสำคัญ แต่ไม่ใช่คุก วิธีการแบบเก่า—สิ่งที่ชาวโรมันเรียกว่า mos maiorum—มีความสำคัญแต่อย่าเข้าใจผิดว่าสมบูรณ์แบบ ผู้คนจำนวนมากถูกฝังอยู่ในโลงศพที่พวกเขาสร้างขึ้นเอง ก่อนเวลาของพวกเขาด้วย. เพราะพวกเขาไม่เข้าใจว่า “วิธีที่พวกเขาทำมาตลอด” ไม่ได้ผลอีกต่อไป หรือว่า "วิธีการที่พวกเขาได้รับการเลี้ยงดู" ไม่เป็นที่ยอมรับอีกต่อไป เราต้องปลูกฝังความสามารถในการเปลี่ยนแปลง เพื่อความยืดหยุ่นและความสามารถในการปรับตัว อย่างต่อเนื่อง, เสมอต้นเสมอปลาย
It’s one of the greatest exchanges between Epictetus and a student. “Tell me what to do!” the student says. Epictetus replied, “you must understand how laughable it is to say, ‘Tell me what to do!’” The student is confused. Epictetus says, “What advice could I possibly give? No, a far better request is, ‘Train my mind to adapt to any circumstance.’ . . . In this way, if circumstances take you off script . . . you won’t be desperate for a new prompting.”
เป็นหนึ่งในการแลกเปลี่ยนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดระหว่าง Epictetus และนักเรียน “บอกให้ทำอะไร!” นักเรียนพูดว่า เอพิคเตทัสตอบว่า “คุณต้องเข้าใจว่าการพูดว่า 'บอกฉันสิว่าต้องทำอะไร!' นั้นน่าหัวเราะแค่ไหน” นักเรียนคนนั้นสับสน Epictetus กล่าวว่า "ฉันจะให้คำแนะนำอะไรได้บ้าง? ไม่ คำขอที่ดีกว่านั้นคือ 'ฝึกฝนจิตใจของฉันให้ปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ต่างๆ' . . . ด้วยวิธีนี้ หากสถานการณ์ทำให้คุณถอดสคริปต์ . . คุณจะไม่สิ้นหวังกับการกระตุ้นเตือนใหม่”
It would be nice if someone could show us exactly what to do in every situation. Indeed, this is what we spend a good portion of our lives doing: preparing for this, studying for that. Saving for or anticipating some arbitrary point in the future. But that’s not life. Life punches us in the face. It destroys our plans.
คงจะดีถ้ามีใครสามารถแสดงให้เราเห็นว่าต้องทำอะไรในทุกสถานการณ์ แท้จริงแล้ว นี่คือสิ่งที่เราใช้เวลาส่วนหนึ่งในชีวิตของเราทำ: เตรียมตัวสำหรับสิ่งนี้ ศึกษาเพื่อสิ่งนั้น ประหยัดหรือคาดการณ์จุดตามอำเภอใจในอนาคต แต่นั่นไม่ใช่ชีวิต ชีวิตชกหน้าเรา มันทำลายแผนการของเรา
The Stoics did not seek to have the answer for every question or a plan for every contingency. Yet they’re also not worried. Why? Because they have confidence that they’ll be able to adapt and change with the circumstances. Rooted in the teachings of Epictetus, the United States Navy Vice Admiral and prisoner of war James Stockdale perfectly described this mental attitude when he said that to survive years of imprisonment and torture, he needed a paradoxical combination of optimism and realism. He needed to maintain unwavering faith that he would ultimately prevail, and at the same time, he needed to confront the brutal facts of his current situation. As Fitzgerald put it above, Stockdale needed to “be able to see that things are hopeless yet be determined to make them otherwise.”
พวกสโตอิกไม่ได้แสวงหาคำตอบสำหรับทุกคำถามหรือแผนสำหรับทุกสถานการณ์ แต่พวกเขาก็ไม่กังวลเช่นกัน ทำไม เพราะมีความเชื่อมั่นว่าจะปรับตัวได้ทันกับสถานการณ์ จากคำสอนของ Epictetus พลเรือเอกของกองทัพเรือสหรัฐและเชลยศึก James Stockdaleอธิบายทัศนคติทางจิตนี้ได้อย่างสมบูรณ์แบบเมื่อเขากล่าวว่าการจะอยู่รอดจากการถูกจองจำและการทรมานเป็นเวลาหลายปี เขาจำเป็นต้องมีการผสมผสานที่ขัดแย้งกันระหว่างการมองโลกในแง่ดีและความสมจริง เขาจำเป็นต้องรักษาศรัทธาที่แน่วแน่ว่าเขาจะได้รับชัยชนะในท้ายที่สุด และในขณะเดียวกัน เขาก็จำเป็นต้องเผชิญหน้ากับข้อเท็จจริงอันโหดร้ายของสถานการณ์ปัจจุบันของเขา ดังที่ฟิตซ์เจอรัลด์กล่าวไว้ข้างต้น สต็อคเดลจำเป็นต้อง “มองเห็นได้ว่าสิ่งต่าง ๆ สิ้นหวัง แต่ถูกกำหนดให้เป็นอย่างอื่น”
Instead of looking for instruction, the Stoic cultivates skills like creativity, independence, self-confidence, ingenuity, and the ability to problem solve. They cultivate negative capability. They cultivate true genius.
แทนที่จะมองหาคำแนะนำ Stoic ฝึกฝนทักษะต่างๆ เช่น ความคิดสร้างสรรค์ ความเป็นอิสระ ความมั่นใจในตนเอง ความเฉลียวฉลาด และความสามารถในการแก้ปัญหา พวกเขาปลูกฝังความสามารถเชิงลบ พวกเขาปลูกฝังอัจฉริยะที่แท้จริง
In this way, they are resilient instead of rigid.
ด้วยวิธีนี้พวกมันจึงมีความยืดหยุ่นแทนที่จะแข็ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น