Thomas Hobbes viewed the "state of nature" as a hypothetical, pre-government condition of lawlessness and constant warfare, which he famously described as "solitary, poor, nasty, brutish, and short". He argued that to escape this state, people would enter into a social contract, relinquishing their natural rights to a powerful sovereign (a government) in exchange for security and order. This sovereign would have absolute power to enforce laws and prevent a return to the chaos of the state of nature.
State of nature
โทมัส ฮอบส์ มองว่า "สภาวะธรรมชาติ" เป็นภาวะสมมุติก่อนยุครัฐบาล เกี่ยวกับความไร้กฎหมายและสงครามที่ยืดเยื้อ ซึ่งเขาบรรยายไว้อย่างโด่งดังว่า "โดดเดี่ยว ยากจน น่ารังเกียจ โหดร้าย และสั้น" เขาโต้แย้งว่าเพื่อหลีกหนีจากสภาวะนี้ ประชาชนจะต้องเข้าสู่สัญญาประชาคม สละสิทธิตามธรรมชาติของตนให้กับกษัตริย์ผู้ทรงอำนาจ (รัฐบาล) เพื่อแลกกับความมั่นคงและความสงบเรียบร้อย กษัตริย์องค์นี้จะมีอำนาจเบ็ดเสร็จในการบังคับใช้กฎหมายและป้องกันไม่ให้กลับไปสู่ความวุ่นวายในสภาวะธรรมชาติ
ความไม่เท่าเทียมกันตามธรรมชาติระหว่างมนุษย์นั้นไม่ใหญ่โตถึงขนาดทำให้ใครก็ตามมีอำนาจเหนือกว่าอย่างชัดเจน ดังนั้นทุกคนจึงต้องมีชีวิตอยู่ด้วยความหวาดกลัวต่อการสูญเสียหรือความรุนแรงอยู่ตลอดเวลา ดังนั้น "ในช่วงเวลาที่มนุษย์ดำรงชีวิตอยู่โดยปราศจากอำนาจร่วมกันที่จะทำให้ทุกคนเกรงขาม พวกเขาจะอยู่ในสภาพที่เรียกว่าสงคราม และสงครามเช่นนี้เป็นสงครามระหว่างมนุษย์ทุกคนกับมนุษย์ทุกคน" ในสภาวะนี้ ทุกคนมีสิทธิตามธรรมชาติที่จะทำสิ่งใดก็ได้ที่คิดว่าจำเป็นเพื่อรักษาชีวิตของตนเอง และชีวิตนั้น
A state of war:
Hobbes believed that without a government to keep people in check, life would be a "war of all against all".
ฮอบส์เชื่อว่าหากไม่มีรัฐบาลคอยควบคุมประชาชน วลีภาษาละติน ( bellum omnium contra omnes ) ชีวิตจะเป็น "สงครามของทุกคนต่อทุกคน"
ภายในสภาวะธรรมชาติ
ไม่มีทรัพย์สินส่วนบุคคลหรือความอยุติธรรม เพราะไม่มีกฎหมาย
ยกเว้นหลักปฏิบัติทางธรรมชาติบางประการที่ค้นพบโดยเหตุผล (“ กฎแห่งธรรมชาติ ”)
that every man ought to endeavour peace, as far as he has hope of obtaining it; and when he cannot obtain it, that he may seek and use all helps and advantages of war.
ทุกคนควรพยายามสร้างสันติภาพเท่าที่ตนหวังว่าจะได้มันมา และเมื่อไม่สามารถได้มันมา ก็ควรแสวงหาและใช้ความช่วยเหลือและข้อดีทุกอย่างที่ได้จากสงคราม
“มนุษย์จงเต็มใจ เมื่อผู้อื่นก็เต็มใจเช่นกัน ตราบเท่าที่เขาต้องการสันติภาพและการป้องกันตนเอง เขาย่อมคิดว่าจำเป็น ที่จะสละสิทธิ์นี้ในทุกสิ่ง และพอใจในเสรีภาพที่เขามีต่อผู้อื่นมากเท่าที่เขาจะยอมให้ผู้อื่นมีต่อตนเอง”
Competition for survival:
Driven by fear, pride, and the desire for gain, individuals would constantly struggle for limited resources and to protect themselves from others.
ด้วยแรงผลักดันจากความกลัว ความภาคภูมิใจ และความปรารถนาในผลประโยชน์ บุคคลจะต้องดิ้นรนเพื่อแย่งชิงทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัดและปกป้องตนเองจากผู้อื่นอย่างต่อเนื่อง
Lack of progress:
In this environment, there would be no industry, culture, or society, as life would be consumed by the struggle for survival. ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ จะไม่มีอุตสาหกรรม วัฒนธรรม หรือสังคม เพราะชีวิตจะถูกกลืนกินไปด้วยการต่อสู้เพื่อความอยู่รอด
"Solitary, poor, nasty, brutish, and short":
This is Hobbes's most famous description of life in the state of nature, emphasizing its harsh and violent reality. "โดดเดี่ยว ยากจน น่ารังเกียจ โหดร้าย และสั้น":
นี่คือคำอธิบายชีวิตในสภาพธรรมชาติที่โด่งดังที่สุดของฮอบส์ ซึ่งเน้นย้ำถึงความเป็นจริงอันโหดร้ายและรุนแรง
Escape through the social contract
Formation of the state:
People would agree to a social contract to escape the state of nature. ประชาชนจะตกลงตามสัญญาประชาคมเพื่อหลีกหนีจากสภาพธรรมชาติ
Giving up rights:
Individuals would give up their natural right to everything and transfer their self-sovereignty to a higher authority. ปัจเจกบุคคลจะสละสิทธิตามธรรมชาติในทุกสิ่งและโอนอำนาจอธิปไตยของตนไปยังผู้มีอำนาจที่สูงกว่า
The Leviathan:
This new, powerful authority, which Hobbes called the "Leviathan," would have absolute power to ensure peace and order. ผู้มีอำนาจใหม่ผู้นี้ ซึ่งฮอบส์เรียกว่า "เลวีอาธาน" จะมีอำนาจเบ็ดเสร็จเด็ดขาดในการสร้างสันติภาพและความสงบเรียบร้อย
The sovereign's role:
The sovereign's will would become law, and they would be responsible for maintaining security through the enforcement of laws and punishments. เจตจำนงของผู้มีอำนาจสูงสุดจะกลายเป็นกฎหมาย และพวกเขาจะมีหน้าที่รับผิดชอบในการรักษาความมั่นคงปลอดภัยผ่านการบังคับใช้กฎหมายและการลงโทษ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น