ความรักของเราคงเหมือนนาฬิกาทราย..
.. เมื่อด้านหนึ่งถูกเติมเต็ม
อีกด้านกลับว่างเปล่า ..และสูญสิ้นไป..กับกาลเวลา........

.. เมื่อเราพบกัน ทุกอย่างเหมือนฝันใครคนหนึ่งทำให้เรามองแลสะกดตรึงไว้เช่นนั้น

ทุกวันทุ่มเท ทุกวันมั่นคง ทุกวัน.. จนวัน เดือน ปีผันและผ่านไป บางอย่างที่มั่นคง กลับ

สลายค่อย ๆ หมดไปลดลงและหายไปกับกาลเวลา "การเติมเต็มทำเธอทำให้บางอย่าง..

ที่ฉันเคยมีจางหายไป เมื่อไหร่เธอจะเต็ม เมื่อไหร่เธอจะแบ่งมันมาบ้าง" การรอคอยอาจ

ทำให้คุณมีความหวัง แต่กาลเวลาก็มักจะกร่อนความฝัน และความหวังนั้นให้หมดไป

ถ้าเรากลับด้านให้นาฬิกาทรายบ้าง ทรายก็คงไม่หมดไปจากด้านใดด้านหนึ่ง ความรัก..

คือการเต็มกัน และกันไม่จำเป็นต้องเติมให้เต็ม ไม่จำเป็นต้องให้เท่าเทียมกัน แค่ให้

เพียงพอ และให้คงอยู่ก็พอแล้ว ....

> ฉันอยู่ตรงนี้..เพื่อรอพบเธอ
> ฉันอยู่ตรงนี้..เพื่อเจอบางคน
> ฉันอยู่ตรงนี้..และยังสับสน
> ฉันอยู่ตรงนี้..เพื่อคนไม่รักกัน

ความรัก..ทำให้เป็นสุข

ความรัก..ก่อให้เกิดทุกข์ (ถ้าไปยึดติดกับมัน)

ความรัก..สอนให้เราให้อดทน

ความรัก..ทำให้เราใส่ใจ

ความรัก..สอนให้ไม่เรียกร้องสิ่งใด

และความรัก..อาจทำให้ใคร ๆ รอคอยบางคน

.. เราเรียนรู้ความรักเพื่อให้เรารักเป็นอย่างนั้นหรือ ? สำหรับบางคนเราเรียนรู้ และ

เลือกที่จะรักเพื่อพบความสุข โดยลืมไปว่าความทุกข์เดินอยู่เยงข้างเสมอ.. รักเถอะ

รักไปให้เป็นสุขที่สุดเก็บเกี่ยววันเวลาที่มีค่า เรียนรู้ชีวิตจากใครบางคน และเรียนรู้ที่จะ

ยิ้มทั้งน้ำตา ..เมื่อวันหนึ่งความรักโบกมือลา ความทุกข์ที่คอยเคียงข้างเธอเสมอมา

จะคอยปลอบประโลมเธออย่าลืมต้อนรับ และเรียนรู้ที่จะรู้จักกับเขาด้วยเช่นกัน...