วิธีเดียวที่จะสร้างความสัมพันธ์ที่มีความหมายกับผู้คนที่เข้าใจคุณ
“A friend is someone who gives you total freedom to be yourself.” ~Jim Morrison
“เพื่อนคือคนที่ให้อิสระแก่คุณในการเป็นตัวของตัวเอง” ~จิม มอร์ริสัน
When I left my full-time position at an ad agency and ventured out on my own, I had a clear goal in mind—to connect with likeminded people who align with my highest good. As far as how I was going to do that, I had little clue.
เมื่อฉันออกจากตำแหน่งเต็มเวลาในเอเจนซี่โฆษณาและออกไปทำงานด้วยตัวเอง ฉันมีเป้าหมายที่ชัดเจนในใจ นั่นคือการเชื่อมต่อกับคนที่มีความคิดคล้ายกันซึ่งสอดคล้องกับผลประโยชน์สูงสุดของฉัน เท่าที่ฉันจะทำเช่นนั้น ฉันมีเบาะแสเล็กน้อย
My life was full of relationships built from forced, sometimes toxic circumstances where we found each other out of need or convenience. I am grateful for each of those people because they were there when I needed them most, but there was always a part of me that felt unknown or misunderstood. They did not speak my language.
ชีวิตของฉันเต็มไปด้วยความสัมพันธ์ที่สร้างขึ้นจากการบังคับ บางครั้งสถานการณ์ที่เป็นพิษ ซึ่งเราพบกันโดยไม่จำเป็นหรือความสะดวกสบาย ฉันรู้สึกขอบคุณสำหรับคนเหล่านั้นเพราะพวกเขาอยู่ที่นั่นในเวลาที่ฉันต้องการพวกเขามากที่สุด แต่ก็มีส่วนหนึ่งของฉันอยู่เสมอ ที่รู้สึกว่าไม่รู้จักหรือเข้าใจผิดพวกเขาไม่ได้พูดภาษาของฉัน
After a couple decades of those experiences, it became natural to think that no one understood who I was, and no one ever would.
หลังจากประสบการณ์เหล่านั้นมาสองสามทศวรรษ มันก็เป็นเรื่องปกติที่จะคิดว่าไม่มีใครเข้าใจว่าฉันเป็นใคร และจะไม่มีใครเข้าใจด้วย
Being an idealist, I’ve always believed in true heart-to-heart connections with other human beings as the most fundamental component of strong relationships, above cultural backgrounds, titles, properties, or romance.
ในฐานะนักอุดมคตินิยม ฉันเชื่อมาโดยตลอดว่าการเชื่อมโยงระหว่างใจกับมนุษย์คนอื่นๆ นั้นเป็นองค์ประกอบพื้นฐานที่สุดของความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้น เหนือภูมิหลังทางวัฒนธรรม ตำแหน่ง ทรัพย์สิน หรือความโรแมนติก
Most of the people around me, however, seem to pursue relationships to either avoid being alone or to create financial security, without the desire to form a deeper connection with others. Perhaps they don’t believe in the type of connection I know exists and think of it as a fantasy. In the past, I was often criticized as being naive and impractical.
อย่างไรก็ตาม ผู้คนส่วนใหญ่ที่อยู่รอบตัวฉันดูเหมือนจะไล่ตามความสัมพันธ์เพื่อหลีกเลี่ยงการอยู่คนเดียวหรือเพื่อสร้างความมั่นคงทางการเงินโดยไม่มีความปรารถนาที่จะสร้างความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับผู้อื่น บางทีพวกเขาอาจไม่เชื่อในประเภทของการเชื่อมต่อที่ฉันรู้จักและ คิดซะว่ามันเป็นแค่จินตนาการ เมื่อก่อนฉันมักถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าไร้เดียงสาและทำไม่ได้
My idealistic nature often shows up in work environments, too, unguarded and without an agenda, while I watch others focus only on their own goals.
ธรรมชาติในอุดมคติของฉันมักจะแสดงออกมาในสภาพแวดล้อมการทำงานโดยไม่มีการระวังตัวและไม่มีวาระการประชุม ในขณะที่ฉันเฝ้าดูผู้อื่นมุ่งความสนใจไปที่เป้าหมายของตนเองเท่านั้น
I’ve always cared about coworkers as well as clients, and I’ve been enthusiastic about creating great designs to help them succeed. Those efforts were often seen as an agenda to get promoted, even perceived as a threat at times by supervisors fearing I was after their job. So, I finally gave into conformity and kept these idealisms to myself and pretended I had the same drives as everyone else.
ฉันใส่ใจเพื่อนร่วมงานและลูกค้ามาโดยตลอด และฉันก็กระตือรือร้นที่จะสร้างสรรค์งานออกแบบที่ยอดเยี่ยมเพื่อช่วยให้พวกเขาประสบความสำเร็จ ความพยายามเหล่านั้นมักถูกมองว่าเป็นวาระในการได้รับการเลื่อนตำแหน่ง แม้ว่าบางครั้งหัวหน้างานจะมองว่าเป็นภัยคุกคามด้วยซ้ำ หลังจากเลิกงานแล้ว ในที่สุด ฉันก็ยอมทำตามแบบแผนและเก็บอุดมคตินิยมเหล่านี้ไว้กับตัวเองและแสร้งทำเป็นว่าฉันมีแรงผลักดันเหมือนกับคนอื่นๆ
I wanted to be perceived as professional, to have friends, and to live every day drama-free, so I showed the world just enough of me in order to fit in comfortably.
ฉันต้องการที่จะถูกมองว่าเป็นมืออาชีพ มีเพื่อน และใช้ชีวิตทุกวันโดยปราศจากดราม่า ดังนั้นฉันจึงแสดงให้โลกเห็นถึงตัวตนของฉันอย่างเพียงพอเพื่อที่จะเข้ากับคนได้อย่างสบายๆ
It is no wonder, in hindsight, I never met anyone who truly got me, because no one really knew about the existence of that part of me. And if I ever mustered enough courage to share those deep thoughts and visions, the slightest pause in our conversation or a split-second blank stare would scare me back into my shell all over again.
จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่เมื่อมองย้อนกลับไป ฉันไม่เคยพบใครที่เข้าใจฉันอย่างแท้จริง เพราะไม่มีใครรู้จริงๆ เกี่ยวกับการมีอยู่ของส่วนนั้นของฉัน และถ้าฉันรวบรวมความกล้ามากพอที่จะแบ่งปันความคิดและนิมิตที่ลึกซึ้งเหล่านั้น ก็หยุดเพียงเล็กน้อยเท่านั้น บทสนทนาของเราหรือการจ้องมองที่ว่างเปล่าเสี้ยววินาทีจะทำให้ฉันกลัวกลับเข้าไปในเปลือกของฉันอีกครั้ง
Interestingly enough, after my “release” into the ocean (as I like to call it) from the corporate pond, and since taking full advantage of my freedom to work with whomever I choose, I find myself attracting more and more likeminded people. Whenever I marvel at the miraculous synchronicities, I begin to realize more and more why that is…
อาจเป็นไปได้ว่าหลังจาก "ปล่อย" ของฉันลงสู่มหาสมุทร (ตามที่ฉันชอบเรียกมัน) จากสระน้ำขององค์กรและตั้งแต่ใช้ประโยชน์จากอิสระอย่างเต็มที่ในการทำงานกับใครก็ตามที่ฉันเลือกฉันก็พบว่าตัวเองดึงดูดผู้คนที่มีความคิดคล้ายกันมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อใดก็ตามที่ ฉันประหลาดใจกับความบังเอิญที่น่าอัศจรรย์นี้ ฉันเริ่มตระหนักมากขึ้นเรื่อยๆ ว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น...
I unknowingly started to come out of my shell and show the world all that I am. ฉันเริ่มหลุดออกมาโดยไม่รู้ตัวและแสดงให้โลกเห็นถึงสิ่งที่ฉันเป็น
I was no longer met with judging eyes, passive-aggressive statements, and indirect criticisms that conditioned me to refrain from expressing myself in ways that I wanted to. Without having to deal with constant judgment and negativity, I naturally opened up and let my walls down.
ฉันไม่ได้พบกับสายตาแห่งการตัดสิน คำพูดเชิงรุก และการวิพากษ์วิจารณ์ทางอ้อมที่ทำให้ฉันต้องละเว้นจากการแสดงออกในแบบที่ฉันต้องการอีกต่อไป โดยไม่ต้องจัดการกับการตัดสินและการปฏิเสธอย่างต่อเนื่อง ฉันเปิดใจ และปล่อยให้กำแพงของตัวเองเป็นธรรมดา ลง.
I spent the three-month grace period I granted myself following the leave nurturing feelings of self-appreciation and comfort and self-reflecting. What kind of relationships did I want moving forward? And what type of professional relationships would I want to build for my long-term success? The answer from deep within brought tears to my eyes—whatever business endeavors awaited, I always wanted to be as happy as I was right then.
ฉันใช้เวลาสามเดือนในระยะเวลาผ่อนผันที่ฉันได้มอบให้ตัวเองหลังจากการลาเพื่อบำรุงความรู้สึกของการเห็นคุณค่าในตนเอง ความสบายใจ และการไตร่ตรองตนเอง ความสัมพันธ์แบบใดที่ฉันต้องการส่งต่อ และความสัมพันธ์ทางวิชาชีพประเภทใดที่ฉันอยากจะสร้างให้กับฉัน ความสำเร็จในระยะยาว คำตอบจากภายในทำให้ฉันน้ำตาไหล ไม่ว่าธุรกิจใดๆ ที่กำลังรอคอย ฉันอยากจะมีความสุขเหมือนในตอนนั้นเสมอ
This morning, on an introductory Zoom call with a client who came to us for marketing and PR services, I had déja vu listening to her echoing my own recent experiences.
เช้านี้ ในการโทรแนะนำ Zoom กับลูกค้าที่มาหาเราเพื่อการตลาดและบริการประชาสัมพันธ์ ฉันให้เดจาวูฟังเธอสะท้อนประสบการณ์ล่าสุดของฉันเอง
She is a veteran in her industry, well-educated across all subjects, has a rich cultural background, and is already a highly successful entrepreneur; yet she expressed discomfort in telling her personal story because she felt she would be seen as weird and unrelatable, at the same time wondering how her unique perspective and her desire to better the world could come across to the right clients.
เธอเป็นทหารผ่านศึกในอุตสาหกรรมของเธอ มีการศึกษาดีในทุกวิชา มีพื้นฐานทางวัฒนธรรม และเป็นผู้ประกอบการที่ประสบความสำเร็จอย่างสูงอยู่แล้ว แต่เธอก็แสดงความรู้สึกไม่สบายใจในการเล่าเรื่องส่วนตัวของเธอเพราะเธอรู้สึกว่าเธอจะถูกมองว่าแปลกและไม่เกี่ยวข้อง ในเวลาเดียวกันก็สงสัยว่ามุมมองที่เป็นเอกลักษณ์ของเธอและความปรารถนาของเธอที่จะทำให้โลกดีขึ้นนั้นสามารถเกิดขึ้นกับลูกค้าที่เหมาะสมได้อย่างไร
I immediately felt my pulse a little stronger, blood flowing, and wasted no time in sharing what I had just gone through.
ฉันรู้สึกได้ทันทีว่าชีพจรเต้นแรงขึ้นเล็กน้อย เลือดไหลเวียน และไม่เสียเวลาแบ่งปันสิ่งที่ฉันเพิ่งผ่านมา
I gave her the following advice in hopes she would be encouraged to share all that she is with the world and build the clientele she truly desires. I got my confirmation immediately when her eyes lit up and her wonderfully mischievous childhood stories began to flow out naturally and comfortably… (Joy!)
ฉันให้คำแนะนำแก่เธอต่อไปนี้โดยหวังว่าเธอจะได้รับการส่งเสริมให้แบ่งปันทุกสิ่งที่เธอมีกับโลกและสร้างลูกค้าที่เธอปรารถนาอย่างแท้จริง ฉันได้รับการยืนยันทันทีเมื่อดวงตาของเธอสว่างขึ้นและเรื่องราวในวัยเด็กที่แสนซนของเธอเริ่มไหลออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ และสบายใจ… (สนุกสนาน!)
Your “weirdness” is your uniqueness. “ความแปลกประหลาด” ของคุณคือเอกลักษณ์ของคุณ
Since I’ve allowed myself to be more authentic, I’ve crossed paths with many people who share the same fear of being seen as “weird.”
เนื่องจากฉันยอมให้ตัวเองเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น ฉันจึงได้พบปะกับผู้คนมากมายที่มีความกลัวเหมือนกันที่จะถูกมองว่า "แปลก"
Many of us carry this heavy weight, the shame we felt perhaps from a young age of being judged, reprimanded, or made fun of, just for being ourselves. We then spent decades trying to fit in, prove we were “normal” and worthy of love and respect. We diminished all the amazing qualities that make up exactly who we are as unique individuals.
พวกเราหลายคนแบกรับภาระอันหนักหน่วงนี้ ความละอายที่เรารู้สึกตั้งแต่อายุยังน้อยที่ถูกตัดสิน ตำหนิ หรือล้อเลียน เพียงเพราะเป็นตัวของตัวเอง จากนั้น เราใช้เวลาหลายทศวรรษในการพยายามปรับตัวให้เข้ากับตัวเอง พิสูจน์ว่าเราเป็นคน "ปกติ" และสมควรได้รับความรักและความเคารพ เราลดทอนคุณสมบัติอันน่าทึ่งทั้งหมดที่ประกอบกันเป็นตัวตนของเราในฐานะปัจเจกบุคคลที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว
If you ever feel the need to hide your history, struggles, or emotions to appear “normal” to the rest of the world, consider this: You are actually depriving the world of getting to know you.
หากคุณเคยรู้สึกว่าจำเป็นต้องซ่อนประวัติศาสตร์ การดิ้นรน หรืออารมณ์ของคุณเพื่อให้คนอื่น ๆ ในโลกดูเหมือน "ปกติ" ลองพิจารณาสิ่งนี้: คุณกำลังกีดกันโลกในการทำความรู้จักคุณจริงๆ
What if the world needs your unique personality? What if the world is waiting to hear your personal story? Every single one of your qualities, even those some may consider “weird,” is a contribution to who you have become and what you have to offer the world.
จะเกิดอะไรขึ้นถ้าโลกต้องการบุคลิกที่เป็นเอกลักษณ์ของคุณ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าโลกกำลังรอฟังเรื่องราวส่วนตัวของคุณ คุณสมบัติทุกประการของคุณ แม้แต่คุณสมบัติที่บางคนอาจมองว่า “แปลก” คือการมีส่วนทำให้คุณกลายเป็นใครและสิ่งที่คุณต้องทำ เสนอโลก
If you have read this far, you most likely have a desire to be known, to be acknowledged, and you are likely already sharing pieces of yourself with others, at least, on a surface level. I encourage you to gently peel off another layer and share a deeper part of yourself. Because not doing so will keep you wondering and feeling caged.
หากคุณอ่านมาไกลขนาดนี้ คุณคงมีความปรารถนาที่จะเป็นที่รู้จัก ได้รับการยอมรับ และคุณมีแนวโน้มที่จะแบ่งปันเรื่องราวของตัวเองกับผู้อื่นอยู่แล้ว อย่างน้อยก็ในระดับผิวเผิน ฉันขอแนะนำให้คุณค่อยๆ ลอกออกอีกชั้นหนึ่ง และแบ่งปันส่วนลึก ๆ ของตัวเอง เพราะการไม่ทำเช่นนั้นจะทำให้คุณสงสัยและรู้สึกถูกขังอยู่ในกรง
Like-minded people are trying to find you, too. คนที่มีใจเดียวกันก็พยายามตามหาคุณเช่นกัน
Finding people who click with you can seem like a challenge, even if you lead a dynamic and interesting life and/or have a rich inner world.
การค้นหาคนที่คลิกด้วยอาจดูเหมือนเป็นเรื่องท้าทาย แม้ว่าคุณจะมีชีวิตที่มีชีวิตชีวาและน่าสนใจ และ/หรือมีโลกภายในที่อุดมสมบูรณ์ก็ตาม
As I get older, I value deep connections more and more because I enjoy getting into a state of flow over effortless, meaningful conversations. I spent many frustrating years trying to figure out how exactly to meet the right kind of people, but it had never occurred to me they were looking for me, too. And I hadn’t made it easy for them to connect with me.
เมื่อฉันอายุมากขึ้น ฉันให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งและสนุกสนานมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะฉันเข้าสู่สภาวะที่ลื่นไหลผ่านการสนทนาที่ง่ายดายและมีความหมาย ฉันใช้เวลาหลายปีที่น่าหงุดหงิดในการพยายามค้นหาวิธีการพบปะผู้คนประเภทที่ใช่ แต่ก็ไม่เคย เกิดขึ้นกับฉันว่าพวกเขากำลังมองหาฉันเช่นกัน และฉันไม่ได้ทำให้การติดต่อกับฉันเป็นเรื่องง่าย
When I met new people, I stuck with superficial conversations because, again, I didn’t want to be perceived as “weird” and be rejected. When I formed a friendship, I tried to maintain it the same way I had earned it, by not being who I truly am. Needless to say, those relationships were unfulfilling and short-lived.
เมื่อฉันได้พบกับผู้คนใหม่ ๆ ฉันติดอยู่กับการสนทนาแบบผิวเผินเพราะฉันไม่อยากถูกมองว่า "แปลก" และถูกปฏิเสธอีกครั้ง เมื่อฉันสร้างมิตรภาพ ฉันพยายามรักษามันไว้แบบเดียวกับที่ฉันได้รับ โดยไม่ได้เป็นอย่างที่ฉันเป็นอย่างแท้จริง ความสัมพันธ์เหล่านั้นไม่สมหวังและมีอายุสั้น
Sharing who you are authentically in each present moment, not only helps connect you to those similar to you but also filters the relationships that are incompatible from the get-go. By bringing your inner world to light, you acknowledge your own uniqueness and allow others to fully see you, thereby making a connection with you.
การแบ่งปันตัวตนของคุณอย่างแท้จริงในแต่ละช่วงเวลาปัจจุบัน ไม่เพียงแต่ช่วยเชื่อมโยงคุณกับคนที่คล้ายกันกับคุณ แต่ยังกรองความสัมพันธ์ที่เข้ากันไม่ได้ตั้งแต่เริ่มต้น ด้วยการทำให้โลกภายในของคุณสว่างขึ้น คุณรับทราบถึงเอกลักษณ์ของตนเองและเปิดโอกาสให้ผู้อื่น เพื่อพบคุณอย่างเต็มที่จึงสร้างความสัมพันธ์กับคุณ
The more you let other people in, the deeper the connections you will form. ยิ่งคุณปล่อยให้คนอื่นเข้ามามากเท่าไร ความสัมพันธ์ของคุณก็จะยิ่งลึกซึ้งมากขึ้นเท่านั้น
The levels of connection you can create with another person can be exhilarating but also a little intimidating. Relationships can form from a fun-loving surface level interaction into something that touches the most intimate parts of your souls. But you have to be willing to risk discomfort and rejection in order to find the right people.
ระดับของความสัมพันธ์ที่คุณสามารถสร้างกับบุคคลอื่นได้นั้นอาจทำให้ดีอกดีใจแต่ก็น่ากลัวเล็กน้อย ความสัมพันธ์สามารถก่อตัวจากการมีปฏิสัมพันธ์บนพื้นผิวที่สนุกสนานและสนุกสนานจนกลายเป็นบางสิ่งที่เข้าถึงส่วนที่ใกล้ชิดที่สุดของจิตวิญญาณของคุณ แต่คุณต้องเต็มใจที่จะเสี่ยง ความรู้สึกไม่สบายและการถูกปฏิเสธเพื่อที่จะหาคนที่เหมาะสม
If you are tired of superficial relationships that bear little fulfillment and want deeper connections you can build on, then your only option is to be brave, open up about your inner world, and let other people in.
หากคุณเบื่อกับความสัมพันธ์ผิวเผินที่มีการเติมเต็มเพียงเล็กน้อยและต้องการความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นที่คุณสามารถสร้างได้ ทางเลือกเดียวของคุณคือกล้าหาญ เปิดใจเกี่ยวกับโลกภายในของคุณ และปล่อยให้คนอื่นเข้ามา
How deep the connections are will depend on how vulnerable you allow yourself to become and whether or not others reciprocate. Not everyone will, and that’s okay. It’s worth opening up to people who’ll reject you to find the one who won’t.
ความเชื่อมโยงที่ลึกซึ้งนั้นจะขึ้นอยู่กับว่าคุณยอมให้ตัวเองกลายเป็นคนอ่อนแอแค่ไหนและคนอื่นจะตอบสนองหรือไม่ ไม่ใช่ทุกคนจะทำ และไม่เป็นไร การเปิดรับคนที่ปฏิเสธคุณเพื่อหาคนที่จะไม่ปฏิเสธนั้นคุ้มค่า
Conversely, you need to be prepared to reciprocate just the same when someone else trusts you enough to show you their inner world. While this may take some courage to build up to, it’s also well worth the risk.
ในทางกลับกัน คุณต้องเตรียมพร้อมที่จะตอบแทนเมื่อมีคนอื่นเชื่อใจคุณมากพอที่จะแสดงให้คุณเห็นโลกภายในของพวกเขา แม้ว่าสิ่งนี้อาจต้องใช้ความกล้าบ้างในการสร้างขึ้น แต่ก็คุ้มค่ากับความเสี่ยงเช่นกัน
จาก The Only Way to Form Meaningful Relationships with People Who Get You By Liv W.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น