วันพุธที่ 17 เมษายน พ.ศ. 2556

ฟ้าไม่เคยมืดเกินมองเห็นดาว

ถ้าเค้าไม่ให้ความสำคัญกับเรา ก็อย่าไปให้ราคาและความสำคัญกับเค้าเลย

มีคนเป็นล้านที่ได้วนมาเจอกัน ถ้าเจอสักคนก็อย่าปล่อยให้หลุดมือไปล่ะ

บางทีสิ่งที่เธอชอบกิน เราไม่ได้ชอบเหมือนเธอ แต่เราแค่อยากกินด้วยกันกับเธอ แค่นั้นเอง

"เราไม่ชอบให้คนอื่น มาตัดสินเราอย่างไร คนอื่นก็ไม่ชอบให้เรา มาตัดสินเขาอย่างนั้น"

"ที่ว่าง"น้อยไปก็อึดอัด มากไปก็กลายเป็น... "ช่องว่าง"

คนบางคน, ต่อให้ยังรักมากแค่ไหน, แต่เก็บกันและกันเอาไว้แค่ในความทรงจำ, อาจเป็นสิ่งที่ดีที่สุด

อยู่ด้วยกันในฐานะอะไร ไม่สำคัญเท่า ไม่ว่าในฐานะอะไร เราจะยังอยู่ด้วยกัน

การต้องทำทุกอย่างตามความพึงพอใจของผู้อื่น จนลืมเสียงหัวใจของตัวเอง ไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้ใจมีความสุขได้เลย

ความรักเมื่อมันเป็นเรื่องของคนสองคน มันจึงไม่ใช่ ที่ใครคนใดจะต้องแบกรับความรู้สึกรักนั้นไว้คนเดียว

'เป็นให้ได้อย่างตุ๊กตาล้มลุก ล้มกี่ครั้ง ลุกทุกครั้ง'

ในวันที่เรารู้สึกว่าปัญหาที่มีมันหนักเกินจะรับไหว ท้อและเหนื่อยจนหมดแรงเดิน
รู้สึกเหมือนรอบกายมันมืดจนมองไม่เห็นทางออก ไม่รู้ว่าควรเดินต่อไปทางไหนดี

บางที...คุณอาจแค่ต้องการนั่งพัก แหงนมองท้องฟ้า เพื่อค้นพบว่าในวันที่ฟ้ามืดที่สุด... มันก็ยังมีประกายสว่างจากดาวดวงเล็กๆ ให้เราเห็น... ปัญหาของเราก็เหมือนกัน หากเราสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วมองดีๆ ก็คงจะมองเห็นแสงสว่างเล็กๆ ตรงทางออก

อย่ามีแฟนเพียงเพราะแค่อยากมี, เพราะการมีแฟน, หมายถึงการที่คุณมีอีกคนเข้ามาในชีวิต, ให้คุณต้องดูแลใส่ใจ

อย่าให้ความคาดหวัง ทำลายความสุขที่เคยมี

"เราไม่ชอบให้คนอื่น มาตัดสินเราอย่างไร คนอื่นก็ไม่ชอบให้เรา มาตัดสินเขาอย่างนั้น"



ไม่มีความคิดเห็น: