แต่มาร์ตินเซลิกแมนผู้มีอำนาจชั้นนำในสาขาจิตวิทยาเชิงบวกเราประเมินผลกระทบของอนาคตต่ำเกินไป โดยธรรมชาติแล้วมนุษย์เป็น“ คนที่คาดหวัง” เขากล่าว “ เป็นการคาดการณ์และประเมินความเป็นไปได้ในอนาคตสำหรับการนำทางความคิดและการกระทำซึ่งเป็นรากฐานสำคัญของความสำเร็จของมนุษย์”
การคิดในทันทีเกี่ยวกับการทำงานของมนุษย์นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงที่น่าสนใจในวิธีที่เราดูจิตใจของเรา เรานึกถึงความทรงจำของเราเช่นเป็นเครื่องมือสำหรับบันทึกประสบการณ์ที่ผ่านมา แต่การวิจัยจำนวนมากแสดงให้เห็นว่าความทรงจำของเราผิดพลาดได้อย่างไรและเขียนได้ง่ายเพียงใด หากหน่วยความจำเป็นเครื่องมือในการบันทึกแสดงว่าหน่วยความจำไม่ดีพอ
เซลิกแมนและผู้เขียนร่วมของเขาได้คิดอย่างคาดหวังว่าบทบาทของความทรงจำจะไม่จดจำอดีต แต่เพื่อเตรียมเราให้พร้อมสำหรับอนาคต ความทรงจำของเราไม่ใช่การบันทึกที่ถูกต้องเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เรื่องเล่าที่เราคิดค้น“ เพื่อเป็นแนวทางในการคิดและการกระทำ . . หน่วยความจำสำหรับการทำ”
อารมณ์ของเราซึ่งเรามักจะคิดว่าเป็นการตอบสนองต่อสิ่งที่เกิดขึ้นอาจเป็นหลักเกี่ยวกับการชี้นำเราไปสู่อนาคต ปฏิกิริยาทางอารมณ์ของเรา (ความกลัวความโกรธความเสียใจความเศร้าหรือความปิติยินดี) นั้นเกิดขึ้นทางอวัยวะภายในร่างกายเราเตรียมพร้อมสำหรับสิ่งที่กำลังจะมาถึง“ ไม่ใช่เพื่อลงทะเบียนการตอบสนองต่อสิ่งที่มีอยู่ในปัจจุบันหรือสิ่งที่เคยเกิดขึ้นมาก่อน”
สิ่งที่ทำให้ทฤษฎีการปฏิวัติในอนาคตไม่ใช่ความคิดที่ว่าพฤติกรรมของมนุษย์ถูกชี้นำโดยอารมณ์ แต่ความคิดที่ว่าพฤติกรรมของมนุษย์นั้นถูกชี้นำโดย "อารมณ์ที่คาดการณ์ไว้" ประสบการณ์ทางอารมณ์ของเราช่วยให้เราทำนายได้ดีขึ้นว่าตัวเลือกและประสบการณ์ของเราจะทำให้เรารู้สึกอย่างไร ในอนาคตและสิ่งนี้กระตุ้นให้พฤติกรรมของเรา
เลนส์สำหรับการสำรวจทำให้เรามีวิธีคิดใหม่เกี่ยวกับความหมายของการเป็นมนุษย์ (ด้วยเหตุนี้ "Homo prospectus" แทนที่จะเป็น "Homo sapiens") พร้อมด้วยการแยกแยะวิธีที่เรามองความคิดที่หลงทาง (เราพัฒนา "แผนที่ความรู้ความเข้าใจ") ในอนาคต) ความสัมพันธ์ (วิธีที่เราสร้างแผนที่เหล่านั้นไม่ได้เป็นเอกเทศ แต่ในความร่วมมือกับผู้อื่น) หรือเจตจำนงเสรี (ระดับจะค่อนข้างไม่เกี่ยวข้องหากเรายอมรับว่าการเป็นมนุษย์คือการใช้ชีวิตในโลกแห่งความน่าจะเป็นอนาคต)
หนึ่งในบทที่น่าสนใจที่สุดในหนังสือเล่มนี้คือเรื่อง "ความคิดสร้างสรรค์และความชรา" โดยมีแขกรับเชิญของ Marie Forgeard และ Scott Barry Kaufman จากมุมมองเชิงวิวัฒนาการมันง่ายที่จะสมมติว่าอนาคตมีความสำคัญจนถึงจุดที่มีการสืบพันธุ์เท่านั้นและจิตวิทยาได้ผลิตการวิจัยจำนวนมากเพื่อแสดงให้เห็นว่าความคิดสร้างสรรค์และการทำงานของสมองลดลงเมื่อเราอายุมากขึ้น แต่บทนี้ชี้ไปที่ประโยชน์เชิงวิวัฒนาการของความคิดสร้างสรรค์ตลอดช่วงอายุของเราสร้างความมั่นคงทางเศรษฐกิจและผลักดันนวัตกรรมเพื่อสร้างชีวิตที่ดีกว่าสำหรับลูกหลานของเรา เผ่าพันธุ์มนุษย์ก้าวหน้าไปด้วยความสามารถของเราในการส่งมอบนวัตกรรมจากรุ่นหนึ่งสู่รุ่นถัดไปโดยพิจารณาจากความคาดหวังในอนาคตของพวกเขา
สิ่งนี้ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นจุดเปลี่ยนสำหรับสาขาจิตวิทยาการเปลี่ยนเส้นทางไปสู่ดินแดนที่น่าตื่นเต้นและไม่จดที่แผนที่ อย่างน้อยที่สุดมันก็รู้สึกดีที่ได้ละทิ้งพันธนาการในอดีตของเรา - เราสามารถปลดปล่อย“ สัมภาระ” ทางจิตวิทยาบางส่วนของประสบการณ์ที่ผ่านมาและเปลี่ยนสายตาของเราไปสู่เส้นขอบฟ้าด้วยความมั่นใจว่าเราเป็นใคร ที่ยังไม่เกิดขึ้น
References and recommended reading:
Seligman, M. E. P., Railton, P., Baumeister, R. F., Sripada, C. (2016). Homo Prospectus. Oxford.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น