What is manifesting exactly? Essentially, manifestation is creating your life as you would like it to be, it is being a creative force in your own life. (MANIFEST: Find Your Power)
Everyday life can bring its own trials and tribulations, and with it an abundance of stress. It makes sense that we are looking for meaning, and perhaps even direction, Find Your Power: Manifesting is an indispensable guide for anyone seeking and wanting to feel empowered in their lives.
ชีวิตประจำวันอาจเต็มไปด้วยการทดสอบและความทุกข์ยาก และความเครียดมากมายตามมาด้วยเป็นเรื่องสมเหตุสมผลที่เรากำลังมองหาความหมายและบางทีอาจรวมถึงทิศทางด้วย Find Your Power: Manifesting เป็นแนวทางที่ขาดไม่ได้สำหรับทุกคนที่แสวงหาและต้องการรู้สึกมีพลังในชีวิต
This guide will help unlock the conscience power we have to create our lives as we would like to live and experience them in simple, easy steps.
If
you keenly study your life, you’ll understand that everything which you
have now in your life is the end product of what your past thoughts and
actions were. So it clearly means that you’re able to get what you want
by changing your thoughts and focusing on one desire. You start feeding
something and it manifests like that. Obviously, you yourself also need
to do other stuff alongside manifestation to get what you want. But,
manifesting helps to achieve those goals quicker.หากคุณศึกษาชีวิตของคุณอย่างละเอียด
คุณจะเข้าใจว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณมีในชีวิตตอนนี้คือผลลัพธ์ขั้นสุดท้ายจากความคิดและการกระทำในอดีตของคุณ
ดังนั้น
เห็นได้ชัดว่าคุณสามารถได้รับสิ่งที่คุณต้องการได้โดยการเปลี่ยนความคิดและมุ่งเน้นไปที่ความปรารถนาหนึ่งอย่าง
คุณเริ่มตอบสนองบางสิ่งบางอย่าง และมันก็แสดงออกมาแบบนั้น
เห็นได้ชัดว่าตัวคุณเองต้องทำสิ่งอื่นๆ
ควบคู่ไปกับการแสดงออกเพื่อให้ได้สิ่งที่คุณต้องการ
แต่การแสดงออกจะช่วยให้บรรลุเป้าหมายเหล่านั้นได้เร็วขึ้น
There are a
variety of techniques that you can use to boost your manifesting power.
These help you to focus and deliver your intentions to the Universe.มีเทคนิคต่างๆ มากมายที่คุณสามารถใช้เพื่อเพิ่มพลังการแสดงออก ซึ่งจะช่วยให้คุณมีสมาธิและส่งมอบเจตนาของคุณต่อจักรวาล
If
you daydream, then you already know one of the steps for being a
powerful manifestor. Visualize what you want, include every detail,
including the way that you feel. Lose yourself in the experience.หากคุณเพ้อฝัน
คุณคงทราบขั้นตอนหนึ่งในการเป็นผู้สร้างสรรค์ผลงานที่ทรงพลังแล้ว
จินตนาการถึงสิ่งที่คุณต้องการ รวมถึงรายละเอียดทุกอย่าง
รวมถึงความรู้สึกของคุณ ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับประสบการณ์นั้น
Visualizing
allows you to energetically express the emotions that you will feel
when you get what you want. You’ll raise your vibrations and attract the
focus of your desire.การจินตนาการช่วยให้คุณสามารถแสดงอารมณ์ความรู้สึกออกมาได้เมื่อได้รับสิ่งที่ต้องการ
การสั่นสะเทือนของคุณจะสูงขึ้นและดึงดูดความสนใจจากความปรารถนาของคุณ
Another technique that I like is called
Scripting. It’s similar to visualizing, but it involves writing the
story of what you want to happen. Write it as though it has already
happened. Be creative. Use all of your senses to tell the tale of what
you’re doing, who you are with, and how you feel as you get the object
of your desire.เทคนิคอีกอย่างที่ฉันชอบเรียกว่าการเขียนสคริปต์
มันคล้ายกับการสร้างภาพ
แต่เกี่ยวข้องกับการเขียนเรื่องราวที่คุณอยากให้เกิดขึ้น
เขียนราวกับว่ามันเกิดขึ้นแล้ว จงสร้างสรรค์
ใช้ประสาทสัมผัสทั้งหมดของคุณบอกเล่าเรื่องราวที่คุณกำลังทำ
คุณกำลังอยู่กับใคร และคุณรู้สึกอย่างไรเมื่อคุณได้สิ่งที่คุณปรารถนา
Writing uses different neurological pathways than
visualizing or thinking about something. Therefore, it’s another method
of ‘tricking’ your brain into believing that you already have what you
want.Doing this will raise your vibrations so that you attract what you
are seeking.การเขียนใช้เส้นทางประสาทวิทยาที่แตกต่างจากการสร้างภาพหรือการคิดเกี่ยวกับบางสิ่ง
ดังนั้น การเขียนจึงเป็นอีกวิธีหนึ่งในการ "หลอก"
สมองของคุณให้เชื่อว่าคุณมีสิ่งที่คุณต้องการแล้ว
การทำเช่นนี้จะช่วยเพิ่มการสั่นสะเทือนของคุณเพื่อดึงดูดสิ่งที่คุณกำลังแสวงหา
You aren’t going to get what you want by just thinking about it. That’s a myth that many people associate with manifestation.คุณจะไม่ได้สิ่งที่คุณต้องการเพียงแค่คิดถึงมันเท่านั้น นี่เป็นความเชื่อผิดๆ ที่หลายคนเชื่อมโยงกับการแสดงออก
If
you have to work for something, isn’t manifestation just a decisive
action that follows a clear intention? Is it really about vibrations and
frequency, or is it just about persistence? It takes focus and action
to manifest what you want.หากคุณต้องทำงานเพื่อบางสิ่งบางอย่าง
การแสดงออกถึงความตั้งใจนั้นเป็นเพียงการกระทำที่เด็ดขาดและเป็นไปตามเจตนาที่ชัดเจนหรือไม่?
การแสดงออกถึงความตั้งใจนั้นเกี่ยวข้องกับการสั่นสะเทือนและความถี่หรือไม่?
หรือเป็นเพียงความพากเพียร?
การแสดงออกถึงสิ่งที่คุณต้องการนั้นต้องอาศัยสมาธิและการกระทำ
Action without desire or
acknowledgement of your truth won’t necessarily get you what you desire.
But wishing and hoping isn’t going to help you manifest either. Keeping
your vibration in alignment with your desires enables you to take the
right actions so that life feels smoother and more efficient.การกระทำโดยขาดความปรารถนาหรือการยอมรับความจริงของคุณจะไม่ทำให้คุณได้ในสิ่งที่ปรารถนาเสมอไป
แต่การปรารถนาและหวังก็ไม่ได้ช่วยให้คุณบรรลุผลเช่นกัน
การทำให้แรงสั่นสะเทือนของคุณสอดคล้องกับความปรารถนาของคุณจะช่วยให้คุณดำเนินการที่ถูกต้องได้
ชีวิตจะราบรื่นและมีประสิทธิภาพมากขึ้น
Manifestation is a great tool for anyone looking to improve their lifestyle. It’s truly a powerful gift from the Universe.
Even though the right to self-determination has only “vague and imprecise” “meaning and content,”1 it has been invoked by numerous groups2 as a vehicle to achieve various ends, the majority of which relate to freedom. 3 Alternatively, these groups may achieve greater freedom by pressing for democracy. 4 The relationship between self- determination and democracy is complex. On the one hand, democracy may be an alternative to self-determination, i.e. a minority or unrepresented people may attain equal rights with the majority or the represented and thus become “self- governing” through a struggle for democracy. In this way the attainment of democracy may eliminate the need for pursuing self-determination. 5 On the other hand, democracy may be a component of self-determination. In the Wilsonian formulation, self-determination includes an internal aspect of democracy, because, as self-rule, self-determination “implies meaningful participation in the process of government.”6 This aspect of self-determination is commonly referred to as “internal self-determination.”7 (The Missing Link between Self-Determination and Democracy: The Case of East Timor Hua Fan*)
there is a strong link between democracy and self-determination, มีความเชื่อมโยงอย่างแน่นแฟ้นระหว่างประชาธิปไตยและการกำหนดชะตากรรมของตนเอง
To fully contribute its benefits, self-determination must be implemented strictly according to the requirements of democracy. Only then will the full potential of self-determination be unleashed
Each day you’re faced with decisions: when to wake up, what to eat,
and how to spend your free time. You may not usually question choosing
one thing over another. But have you ever wondered why you make certain
decisions?
Self-determination theory explains how certain types of motivation
affect day-to-day decision-making and well-being. It says that
motivation determines your behavior and can push you to do (or not do)
certain things.
But that's not to say you completely lack control over your
decisions. By understanding self-determination, you can use what
motivates you to make better choices.
Self-determination refers to making intentional decisions based on
your own free will. It reveals how much motivation you get from internal
interests and goals.
Created by psychologists Edward Deci and Richard Ryan, self-determination theory (SDT) analyzes why people think and act in certain ways. It defines the conditions necessary to improve performance, build resilience, and continuously grow.
ทฤษฎีการกำหนดตนเอง (SDT) สร้างขึ้นโดยนักจิตวิทยา Edward Deci และ Richard Ryan โดยวิเคราะห์ว่าทำไมผู้คนจึงคิดและทำในลักษณะต่างๆทฤษฎีนี้จะกำหนดเงื่อนไขที่จำเป็นในการปรับปรุงประสิทธิภาพ สร้างความยืดหยุ่นและเติบโตอย่างต่อเนื่อง
SDT says you pursue goals for different reasons. If intrinsically
motivated, your interest and enjoyment come from an internal need to
grow and feel good.
In other words, attempting the activity is how you reward yourself.
Learning from it or completing it fills you with satisfaction and
well-being. These positive emotions motivate you to pursue further
growth.
Along with motivation, SDT says you need to fulfill three basic psychological needs:นอกจากแรงจูงใจแล้ว SDT ยังกล่าวว่าคุณต้องตอบสนองความต้องการทางจิตวิทยาพื้นฐานสามประการ ได้แก่
Autonomy: Autonomy means acting independently and consistently with your authentic self. ความเป็นอิสระหมายถึงการกระทำอย่างอิสระและสม่ำเสมอตามตัวตนที่แท้จริงของคุณ
Competence: When you experience success and positive emotions, you feel competent. This allows you to apply new skills to meet demands. ความสามารถ: เมื่อคุณประสบความสำเร็จและมีอารมณ์เชิงบวกคุณจะรู้สึกมีความสามารถ สิ่งนี้ทำให้คุณสามารถใช้ทักษะใหม่ๆเพื่อตอบสนองความต้องการได้
Relatedness: Relatedness means feeling connected to, cared for, and validated by others.ความเกี่ยวข้องหมายถึงการรู้สึกเชื่อมโยง ได้รับการดูแลและได้รับการยอมรับจากผู้อื่น
Meeting these needs makes you better at pursuing goals using intrinsic motivations. การตอบสนองความต้องการเหล่านี้ทำให้คุณบรรลุเป้าหมายได้ดีขึ้นโดยใช้แรงจูงใจภายใน
What is non-self-determination?
The opposite of self-determination is non-self-determination, which is driven by extrinsic motivation. การไม่กำหนดตัวเองเป็นตรงข้ามกับการกำหนดตัวเอง ซึ่งขับเคลื่อนโดยแรงจูงใจภายนอก
Extrinsic motivation isn’t necessarily bad. External incentives can
sometimes help you achieve your goals. But when your only motivation is
extrinsic, your self-determination may be negatively affected. แรงจูงใจภายนอกไม่จำเป็นต้องเป็นสิ่งที่ไม่ดีเสมอไปแรงจูงใจภายนอกบางครั้งอาจช่วยให้คุณบรรลุเป้าหมายได้แต่เมื่อแรงจูงใจภายนอกเพียงอย่างเดียวของคุณคือแรงจูงใจภายนอกการกำหนดตัวเองของคุณอาจได้รับผลกระทบในทางลบ
For example, a manager may use commission pay to motivate employees to work hard. But if poor teamwork and a toxic work environment impact the employees’ sense of control, competence, and relatedness, they’ll still lack motivation. ตัวอย่างเช่น ผู้จัดการอาจใช้ค่าคอมมิชชั่นเพื่อจูงใจพนักงานให้ทำงานหนักแต่หากการทำงานเป็นทีมที่ไม่ดีและสภาพแวดล้อมการทำงานที่เป็นพิษส่งผลต่อความรู้สึกในการควบคุม ความสามารถ และความสัมพันธ์ของพนักงานพวกเขาก็ยังขาดแรงจูงใจ
On the other hand, if the employees are internally driven to succeed and improve their professional development, they’ll work hard without the extra commission.ในทางกลับกัน หากพนักงานมีแรงผลักดันจากภายในที่จะประสบความสำเร็จและปรับปรุงการพัฒนาทางวิชาชีพ พวกเขาจะทำงานหนักโดยไม่ได้รับคอมมิชชั่นเพิ่มเติม
Roadblocks to self-determination
The principle of self-determination relies on a strong sense of self.
Many roadblocks to achieving it have to do with a lack of introspection
and personal goals, such as: หลักการของการกำหนดชะตากรรมของตนเองนั้นอาศัยความรู้สึกในตนเองที่แข็งแกร่งอุปสรรคหลายประการในการบรรลุเป้าหมายนั้นเกี่ยวข้องกับการขาดการทบทวนตนเองและเป้าหมายส่วนบุคคล เช่น:
Lack of self-awareness: Understanding your personal values, desires, and motivations helps cultivate self-determination. ขาดการตระหนักรู้ในตนเอง: การเข้าใจค่านิยม ความปรารถนา และแรงจูงใจส่วนบุคคลของคุณช่วยปลูกฝังการกำหนดชะตากรรมของตนเอง
Missing goals:Setting goals outlines what you want to achieve in life. You may struggle to find satisfaction and meaning without awareness of your goals. การพลาดเป้าหมาย: การกำหนดเป้าหมายจะระบุสิ่งที่คุณต้องการบรรลุในชีวิตคุณอาจดิ้นรนเพื่อค้นหาความพึงพอใจและความหมายโดยขาดการตระหนักถึงเป้าหมายของคุณ
Fixed mindset:
A fixed mindset can prevent you from challenging yourself and learning
from failure. It can cause decreased creativity, poor problem-solving
skills, and low resilience that prevents you from bouncing back after setbacks. ชุดความคิดที่ตายตัว: ชุดความคิดที่ตายตัวสามารถป้องกันไม่ให้คุณท้าทายตัวเองและเรียนรู้จากความล้มเหลวได้อาจทำให้ความคิดสร้างสรรค์ลดลง ทักษะในการแก้ปัญหาไม่ดี และความยืดหยุ่นต่ำ ซึ่งป้องกันไม่ให้คุณฟื้นตัวหลังจากอุปสรรค
Need for control: When you can’t let go of control over every aspect of your life, you waste time and energy. You decrease your self-efficacy and the confidence to persevere despite challenges. ความต้องการควบคุม: เมื่อคุณไม่สามารถละทิ้งการควบคุมในทุกแง่มุมของชีวิตได้ คุณจะเสียเวลาและพลังงานไปโดยเปล่าประโยชน์คุณจะลดประสิทธิภาพในตนเองและความมั่นใจที่จะอดทนต่อความท้าทายต่างๆ
Psychological barriers:Limiting beliefs, negative self-talk, and a lack of self-compassion can decrease intrinsic motivation. อุปสรรคทางจิตวิทยา: ความเชื่อที่จำกัด การพูดในแง่ลบเกี่ยวกับตนเอง และการขาดความเห็นอกเห็นใจตนเอง สามารถลดแรงจูงใจภายในได้
Why is self-determination important?
Further studies on self-determination theory and autonomy psychology
prove that relatedness, competence, and autonomous motivation are key tomental well-being for all kinds of people. การศึกษาเพิ่มเติมเกี่ยวกับทฤษฎีการกำหนดชะตากรรมของตนเองและจิตวิทยาเกี่ยวกับความเป็นอิสระพิสูจน์ให้เห็นว่าความสัมพันธ์ ความสามารถ และแรงจูงใจในตนเองเป็นกุญแจสำคัญต่อความเป็นอยู่ทางจิตใจของผู้คนทุกประเภท
A study by Michael L. Wehmeyer, a special education professor,
director, and senior scientist at the University of Kansas, found that self-determination is critical for the overall quality of life experienced by those with developmental disabilities. การศึกษาวิจัยโดย Michael L. Wehmeyer ศาสตราจารย์ด้านการศึกษาพิเศษ ผู้อำนวยการ และนักวิทยาศาสตร์อาวุโสแห่งมหาวิทยาลัยแคนซัสพบว่าการกำหนดชะตากรรมของตนเองมีความสำคัญต่อคุณภาพชีวิตโดยรวมของผู้ที่มีความบกพร่องทางพัฒนาการ
Psychologists Richard Koestner and Renee Landry discovered that children with a sense of autonomy over decision-making were more motivated to develop positive social behaviors. นักจิตวิทยา Richard Koestner และ Renee Landry ค้นพบว่าเด็กที่มีความรู้สึกเป็นอิสระในการตัดสินใจจะมีแรงจูงใจในการพัฒนาพฤติกรรมทางสังคมเชิงบวกมากกว่า
Additionally, developing strong self-determination can result in the following benefits:นอกจากนี้ การพัฒนาการกำหนดชะตากรรมของตนเองที่แข็งแกร่งสามารถส่งผลดีดังต่อไปนี้:
Self-determination in relationships allows you to maintain autonomy and boundaries. It also facilitates openness and agreement. การกำหนดชะตากรรมของตัวเองในความสัมพันธ์ช่วยให้คุณรักษาความเป็นอิสระและขอบเขตได้นอกจากนี้ยังช่วยให้เปิดใจและตกลงกันได้ด้วย
A study led by C. Raymond Knee, Ph.D., a professor at the University of Houston’s Department of Psychology, found that self-determined reasons for being in a relationship predicted better relationship satisfaction, deeper understanding, and less defensive behavior. การศึกษาวิจัยที่นำโดย C. Raymond Knee, Ph.D. ศาสตราจารย์จากภาควิชาจิตวิทยา มหาวิทยาลัยฮูสตัน พบว่าการกำหนดชะตากรรมของตัวเองในการมีความสัมพันธ์นั้นทำนายความพึงพอใจในความสัมพันธ์ที่ดีขึ้น ความเข้าใจที่ลึกซึ้งขึ้นและพฤติกรรมป้องกันตัวน้อยลง
It found self-determination led partners to behave based on
reflection rather than reaction. For example, they may surprise their
partner with lunch because they enjoy spending time together (intrinsic
motivation) but not because they fear being seen as a “bad partner”
(social obligation). การศึกษาวิจัยพบว่าการกำหนดชะตากรรมของตัวเองทำให้คู่รักมีพฤติกรรมที่อิงจากการไตร่ตรองมากกว่าการตอบสนอง เช่น พวกเขาอาจเซอร์ไพรส์คู่รักด้วยอาหารกลางวันเพราะชอบใช้เวลาร่วมกัน (แรงจูงใจภายใน) แต่ไม่ใช่เพราะกลัวว่าจะถูกมองว่าเป็น"คู่รักที่ไม่ดี" (ภาระผูกพันทางสังคม)
When one partner is interested in the other’s preferences and perspectives, the recipient likely feels more autonomy, more cared for, and more valuable. This, in turn, supports the providing partner’s well-being. เมื่อคู่รักฝ่ายหนึ่งสนใจความชอบและมุมมองของอีกฝ่าย ผู้รับมักจะรู้สึกเป็นอิสระมากขึ้น ได้รับการดูแลมากขึ้น และมีคุณค่ามากขึ้นซึ่งในทางกลับกันก็สนับสนุนความเป็นอยู่ที่ดีของคู่รักฝ่ายให้ด้วย
Work
Basing professional goals
on intrinsic motivations can improve well-being at work. The
self-determination aspects of autonomy, competency, and relatedness can
help you understand how motivated you are at work. การตั้งเป้าหมายในอาชีพโดยอิงจากแรงจูงใจภายในสามารถปรับปรุงความเป็นอยู่ที่ดีในการทำงานได้การกำหนดตนเองในด้านความเป็นอิสระ ความสามารถ และความสัมพันธ์สามารถช่วยให้คุณเข้าใจว่าคุณมีแรงจูงใจในการทำงานมากเพียงใด
Autonomy: Feeling you have control over your work and how you do it increases motivation and investment. ความเป็นอิสระ: การรู้สึกว่าคุณควบคุมงานของคุณได้และควบคุมวิธีที่คุณทำช่วยเพิ่มแรงจูงใจและการลงทุน
Competency: Meeting your work goals boosts confidence, engagement, and productivity. ความสามารถ: การบรรลุเป้าหมายในการทำงานช่วยเพิ่มความมั่นใจการมีส่วนร่วม และผลผลิต
Relatedness: Feeling connected to colleagues improves employee retention and mental health.ความสัมพันธ์: การรู้สึกเชื่อมโยงกับเพื่อนร่วมงานช่วยปรับปรุงการรักษาพนักงานและสุขภาพจิต
Studies by the Future of Work Institute in Australia show managers can support employees’ self-determination through charismatic or inspirational leadership. The research also revealed that this type of leadership can encourage proactive work.
การศึกษาวิจัยโดย Future of Work Institute
ในออสเตรเลียแสดงให้เห็นว่าผู้จัดการสามารถสนับสนุนการกำหนดตนเองของพนักงานได้ผ่านความเป็นผู้นำที่มีเสน่ห์หรือสร้างแรงบันดาลใจการวิจัยยังเผยให้เห็นว่าความเป็นผู้นำประเภทนี้สามารถส่งเสริมการทำงานเชิงรุกได้
More transactional leadership styles might better support self-determination during crises. Deci, Ryan, and James P. Connell discovered that a manager’s support for employee self-determination wasn’t enough
to keep satisfaction and well-being high during organizational crises.
This was especially true if those crises threatened pay and job
security. รูปแบบความเป็นผู้นำที่เน้นการทำธุรกรรมมากขึ้นอาจสนับสนุนการกำหนดชะตากรรมของตนเองได้ดีขึ้นในช่วงวิกฤต Deci, Ryan และ James P. Connell ค้นพบว่าการสนับสนุนการกำหนดชะตากรรมของตนเองของพนักงานจากผู้จัดการไม่เพียงพอที่จะรักษาความพึงพอใจและความเป็นอยู่ที่ดีให้สูงในช่วงวิกฤตขององค์กรโดยเฉพาะอย่างยิ่งหากวิกฤตเหล่านั้นคุกคามเงินเดือนและความมั่นคงในงาน
Setting and achieving goals
Setting person-centered goals
fosters a sense of ownership and responsibility for your choices and
actions, writes Keri Giacomini, a licensed clinical social worker. The
feeling of autonomy over what you do to work toward achievements can
also improve your chances of accomplishing goals. การกำหนดเป้าหมายที่เน้นที่บุคคลเป็นศูนย์กลางช่วยส่งเสริมความรู้สึกเป็นเจ้าของและรับผิดชอบต่อการเลือกและการกระทำของตนเอง Keri Giacomini นักสังคมสงเคราะห์คลินิกที่ได้รับใบอนุญาตเขียนไว้ความรู้สึกเป็นอิสระในสิ่งที่คุณทำเพื่อบรรลุเป้าหมายยังช่วยเพิ่มโอกาสในการบรรลุเป้าหมายได้อีกด้วย
A study on long-term weight loss by the Technical University of
Lisbon, Portugal, suggests that when people feel competent and
autonomous about reaching their weight-loss goals, they’re more likely to see long-term success. การศึกษาเกี่ยวกับการลดน้ำหนักในระยะยาวโดยมหาวิทยาลัยเทคนิคแห่งลิสบอน ประเทศโปรตุเกส แสดงให้เห็นว่าเมื่อผู้คนรู้สึกมีความสามารถและเป็นอิสระในการบรรลุเป้าหมายการลดน้ำหนัก พวกเขาก็มีแนวโน้มที่จะประสบความสำเร็จในระยะยาวมากขึ้น
Self-determination can also create self-fulfilling prophecies
regarding achievement. Assefa Degebas, a professor of psychology at
Wollega University in Ethiopia, found that self-determination positively
influences achieving life goals. In short, accomplishing your life goals improves your self-determination thanks to a boost in self-efficacy. การกำหนดชะตากรรมของตนเองยังสามารถสร้างคำทำนายที่เป็นจริงเกี่ยวกับความสำเร็จได้อีกด้วยAssefa Degebas ศาสตราจารย์ด้านจิตวิทยาที่มหาวิทยาลัย Wollega ในเอธิโอเปีย พบว่าการกำหนดชะตากรรมของตัวเองส่งผลดีต่อการบรรลุเป้าหมายในชีวิต กล่าวโดยย่อ การบรรลุเป้าหมายในชีวิตของคุณจะช่วยปรับปรุงการกำหนดชะตากรรมของตัวเองได้ด้วยการเพิ่มประสิทธิภาพในตนเอง
What does self-determination look like?
The concept of self-determination may seem abstract. But it's easy to spot once you know what it looks like. แนวคิดเรื่องการกำหนดชะตากรรมของตัวเองอาจดูเป็นนามธรรมแต่ก็สามารถสังเกตเห็นได้ง่ายเมื่อคุณรู้ว่ามันมีลักษณะอย่างไร
Imagine studying for a final exam and having difficulty understanding
a particular concept. If you have high self-determination, you likely
accept that you have a problem. You probably also believe you can
overcome it by working to understand the concept. You might consult a
different textbook or review your notes again. ลองนึกภาพว่าคุณกำลังอ่านหนังสือสอบปลายภาคและมีปัญหาในการทำความเข้าใจแนวคิดหนึ่งๆหากคุณมีการกำหนดชะตากรรมของตัวเองสูง คุณก็อาจยอมรับว่าคุณมีปัญหาคุณอาจเชื่อว่าคุณสามารถเอาชนะมันได้โดยพยายามทำความเข้าใจแนวคิดนั้นคุณอาจปรึกษาตำราเรียนเล่มอื่นหรือทบทวนบันทึกของคุณอีกครั้ง
In this scenario, self-determination pushes you to act creatively and
problem-solve. If the result is a good grade, it reinforces your
autonomy, competence, and relatedness, which increases motivation. ในสถานการณ์นี้ การกำหนดชะตากรรมของตัวเองจะผลักดันให้คุณกระทำอย่างสร้างสรรค์และแก้ปัญหาหากผลลัพธ์คือเกรดดี นั่นจะช่วยเสริมสร้างความเป็นอิสระ ความสามารถ และความสัมพันธ์ของคุณ ซึ่งจะเพิ่มแรงจูงใจ
What does non-self-determination look like?
If you have low self-determination in this same scenario, you believe
external factors control the situation. You might make excuses and
blame the professor for assigning work that’s too hard. หากคุณมีความมุ่งมั่นในตนเองต่ำในสถานการณ์เดียวกันนี้ คุณเชื่อว่าปัจจัยภายนอกควบคุมสถานการณ์ คุณอาจหาข้อแก้ตัวและตำหนิอาจารย์ที่มอบหมายงานที่ยากเกินไป
You may feel like learning the concept is beyond your reach. Getting a
bad grade would feed your low self-determination and reinforce a
vicious cycle. คุณอาจรู้สึกว่าการเรียนรู้แนวคิดนั้นเกินความสามารถของคุณ การได้เกรดแย่ๆจะส่งผลให้ความมุ่งมั่นในตนเองต่ำลงและทำให้เกิดวงจรอุบาทว์
How to nurture self-determination
Self-determination is a learned behavior. You can nurture your
autonomous motivation, competence, and relatedness to improve
self-determination. This is true even if you’re ambitious and self-sufficient. ความมุ่งมั่นในตนเองเป็นพฤติกรรมที่เรียนรู้ได้คุณสามารถปลูกฝังแรงจูงใจ ความสามารถ และความสัมพันธ์ของตนเองเพื่อปรับปรุงความมุ่งมั่นในตนเองได้ซึ่งเป็นจริงแม้ว่าคุณจะมีความทะเยอทะยานและพึ่งพาตนเองได้ก็ตาม
Start with the following three steps to increase your self-determination:
1. Pursue intrinsic rewards แสวงหาผลตอบแทนภายใน
Pursuing a goal and its intrinsic reward can create a sense of
enjoyment and satisfaction. This strengthens your self-determination.การแสวงหาเป้าหมายและผลตอบแทนภายในสามารถสร้างความรู้สึกสนุกสนานและความพึงพอใจได้ซึ่งจะช่วยเสริมสร้างความมุ่งมั่นในตนเองของคุณ
It’s not necessarily bad to pursue a goal for extrinsic, material
rewards or due to obligation. But in some cases, extrinsic rewards can
lower intrinsic motivation. Doing something for a material reward can
challenge your sense of autonomy. Your motivation to pursue future goals may diminish. การบรรลุเป้าหมายเพื่อรับรางวัลจากภายนอกหรือจากภาระหน้าที่ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายเสมอไป แต่ในบางกรณี รางวัลจากภายนอกอาจลดแรงจูงใจภายในได้การทำบางอย่างเพื่อรับรางวัลจากภายนอกอาจท้าทายความรู้สึกเป็นอิสระของคุณแรงจูงใจในการบรรลุเป้าหมายในอนาคตอาจลดน้อยลง
These activities can boost your morale and sense of
self-determination. They root behavior in meaning and purpose, leading
to intrinsic fulfillment. กิจกรรมเหล่านี้สามารถเพิ่มขวัญกำลังใจและความรู้สึกในการกำหนดชะตากรรมของตนเองได้กิจกรรมเหล่านี้มีรากฐานมาจากความหมายและจุดมุ่งหมายของพฤติกรรมซึ่งนำไปสู่ความสำเร็จในตนเอง
3. Build support and resource networks for lasting change สร้างเครือข่ายการสนับสนุนและทรัพยากรเพื่อการเปลี่ยนแปลงที่ยั่งยืน
One of the most important predictors of self-determination is whether
your relationships and experiences help or hurt personal growth. This
includes your relationship with yourself. ตัวทำนายที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่งของการกำหนดชะตากรรมของตนเองคือความสัมพันธ์และประสบการณ์ของคุณช่วยหรือทำร้ายการเติบโตส่วนบุคคลซึ่งรวมถึงความสัมพันธ์ของคุณกับตัวคุณเอง
These relationships and their support can be both interpersonal and
professional. Look to family and friends to fulfill your sense of
autonomy and relatedness. Consider working with a life coach to build a growth mindset that feeds your sense of competency. ความสัมพันธ์และการสนับสนุนเหล่านี้สามารถเป็นได้ทั้งความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและในเชิงวิชาชีพมองหาครอบครัวและเพื่อน ๆ เพื่อเติมเต็มความรู้สึกเป็นอิสระและความสัมพันธ์ของคุณพิจารณาการทำงานร่วมกับโค้ชชีวิตเพื่อสร้างกรอบความคิดแบบเติบโตที่ส่งเสริมความรู้สึกมีความสามารถของคุณ
Use self-determination to take control of your life ใช้การตัดสินใจด้วยตนเองเพื่อควบคุมชีวิตของคุณ
By learning how to nurture self-determination, you can feel more in
control. That’s empowering. It means you can go after what you want
while feeling capable and motivated to achieve it. การเรียนรู้วิธีบ่มเพาะการตัดสินใจด้วยตนเองจะทำให้คุณรู้สึกว่าควบคุมได้มากขึ้นซึ่งถือเป็นการสร้างพลังหมายความว่าคุณสามารถไขว่คว้าสิ่งที่คุณต้องการได้ในขณะที่รู้สึกมีความสามารถและมีแรงจูงใจที่จะบรรลุเป้าหมายนั้น
But some situations are out of your control. When you encounter
circumstances you can’t change, the challenge becomes to change how you
respond.แต่บางสถานการณ์อยู่เหนือการควบคุมของคุณ เมื่อคุณเผชิญกับสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้ความท้าทายก็คือการเปลี่ยนแปลงวิธีตอบสนองของคุณ
A BetterUp coach
can help you identify what you can (and can’t) control in life. They’ll
work with you to develop the self-determination you need to fulfill
your motivations and achieve your goals. โค้ช BetterUp สามารถช่วยให้คุณระบุสิ่งที่คุณควบคุมได้(และควบคุมไม่ได้) ในชีวิต พวกเขาจะทำงานร่วมกับคุณเพื่อพัฒนาการตัดสินใจด้วยตนเองที่คุณต้องการเพื่อเติมเต็มแรงจูงใจและบรรลุเป้าหมายของคุณ
Michel Foucault, “What is Enlightenment?” in The Foucault Reader, ed. Paul Rabinow, trans. Catherine Porter (New York: Pantheon Books, 1984), 32–50.
Originally presented as a lecture sometime in 1983 during Foucault’s
stay at the University of Berkeley, California (Alain Beauliueu, “The Foucault Archives at Berkeley,” Foucault Studies, no. 10 (2010), 149–50).
What is this thing we call the Enlightenment?
It is something that has been of tremendous importance to us. We could
even say that much of what we are and how we see ourselves today has
been determined by the Enlightenment. The question of what Enlightenment
is is a question that modern philosophy — from Kant to Hegel to
Nietzsche to Weber to Horkheimer to Habermas — has always been
confronted with and troubled by, so much so that we might answer the
question, what is modern philosophy?,by saying that it is the philosophy that is trying to answer the question, what is Enlightenment?
[Comment: Foucault will discuss Immanuel Kant’s minor, but important, essay, “Was ist Aufklärung?”
(What is Enlightenment?). Obviously, it is assumed that you, the
reader, is familiar with it. There are about a dozen translations that
you can find online. For an early translation, look at John Richardson‘s (1798). For something more recent, see Mary J. Gregor‘s (1996). If you know a little German and want to read the essay along with the original, check out this awesome page (details about translation available there).
Let us look at and linger on an answer given 200 years ago.
“With the two texts published” — those of Kant and Mendelssohn (see comment above) — “in the Berlinische Monatschrift, the German Aufklärung and the Jewish Haskalarecognize
that they belong to the same history; they are seeking to identify the
common processes from which they stem. And it is perhaps a way of
announcing the acceptance of a common destiny — we now know to what
drama that was to lead.”
With Kant, philosophical thought comes to acquire a new approach to
understanding itself and its present. Hitherto, such reflection had
either seen the present as a distinct era separated from the others
through a dramatic event, or as the presaged in some future era or
event, or indeed as a point of transition to a new world. In Kant, the
the present is neither of these. The present, as represented by the Aufklärung is an Ausgang, i.e. an exit or a way out.
There are further considerations that Kant’s text leads to.
First, this exit is from the status of a self-incurred immaturity as
“when a book takes the place of our understanding, when a spiritual
director takes the place of our conscience, when a doctor decides for us
what our diet is to be.” Immaturity is simply the surrender of our
reason to the authority of others.
Second, this exit is not only an ongoing process but a task and an
obligation in that man will cast off this immaturity only through a
change that he himself brings about. Sapere aude! Man must dare, and have the audacity, to know.
Dimidium facti, qui coepit, habet; sapere aude, incipe. Viuendi qui recte prorogat horam, rusticus expectat dum defluat amnis; at ille labitur et labetur in omne uolubilis aeuum.
Horace, Epistles, Book II, Epistle II, Lines 40–43.
Who’s started has half finished: dare to be wise: begin! He who postpones the time for right-living resembles The rustic who’s waiting until the river’s passed by: Yet it glides on, and will roll on, gliding forever.
Third, it seems that the whole of mankind, Menschheit, is caught up in this process that is the Aufklärung. But
what is this process? What is this change that is taking place? Kant
distinguishes between the private and public uses of reason. The former
relates to man’s role as a “cog in a machine”, as a soldier, priest,
civil servant, tax paying citizen, etc. In this private role,
he must obey and restrict his use of reason. But in so far as he is a
reasonable being, a rational being as such and not merely a cog in some
machine, and in so far as he reasons for reasoning’s sake, in this public role,
man must freely and publicly exercise his reason. Enlightenment
requires not merely that individuals cast off their immaturity but that
man as a rational species, mankind, fully exercise the universal, free,
and public uses of reason.
Fourth, if Enlightenment requires this, ensuring the free use of
reason becomes a political problem: “how the audacity to know can be
exercised in broad daylight, while individuals are obeying as
scrupulously as possible?” Kant concludes by proposing a contract to Frederick the Great a contract of rational despotism that allows the free use of reason.
It is in this Enlightenment when humanity is going to put its own
reason to use, without subjecting itself to any authority that critique
is necessary so that the legitimate use of reason may be clearly
defined in its principles and so that its autonomy can be assured. This
is the connection between this essay and his three Critiques.
What Kant is doing in this text is reflecting on the contemporary
status of his own enterprise, i.e. philosophy. Of course, this is not
the first time that a philosopher has reflected on the purpose of
philosophy but it is the first time that such reflection has emphasised
the importance of the specific moment in which one is writing, the
importance of that moment as “difference in history and as motive for a particular philosophical task”.
And by looking at the novelty of Kant’s intervention as a critical
reflection on the present, the outline of what one might call the
“attitude of modernity” might become visible.
II
Modernity is not an epoch, i.e. a period in our history. It is an attitude, an ethos,
by which is meant simply “a mode of relating to contemporary reality; a
voluntary choice made by certain people; in the end, a way of thinking
and feeling; a way, too, of acting and behaving that at one and the same
time marks a relation of belonging and presents itself as a task”.
Perhaps, Charles Baudelaire would help us characterise this attitude.
Modernity is a consciousness of the discontinuity of the present —
or put differently, a consciousness of its ephemeral quality. But it is
not mere consciousness. Rather, modernity is above all that attitude
which summons the attempt to capture something eternal within that which
is ephemeral. In yet other words, modernity lies in the attitude that
attempts to “heroise” the present, to grasp the importance or necessity
of the features of the present, to nullify those that despise the
present.
But this heroisation is ironical in that the present is not invested
with a sanctity that then works towards its perpetuation. Rather, the
heroisation of the present, this investment in the present, is directed
by the urge to imagine it other than it is, and to transform it not by
destroying but by understanding it. It is not in the “flaneur,
the idle, strolling spectator, [who] is satisfied to keep his eyes open,
to pay attention and to build up a storehouse of memories” that
modernity finds expression. It in in that man who “makes it his business
to extract from fashion [i.e. the present] whatever element it may
contain of poetry within history”.
And so, walking or quickening his pace, he goes his way, for
ever in search. In search of what? We may rest assured that this man,
such as I have described him, this solitary mortal endowed with an
active imagination, always roaming the great desert of men, has a nobler
aim than that of the pure idler, a more general aim, other than the
fleeting pleasure of circumstance. He is looking for that indefinable
something we may be allowed to call ‘modernity’, for want of a better
term to express the idea in question. The aim for him is to extract from
fashion the poetry that resides in its historical envelope, to distil
the eternal from the transitory.
Charles Baudelaire, “Modernity”, in The Painter of Modern Life, trans. P. E. Charvet.
Modernity is also a relation that one establishes not just with the
present but also with oneself. It entails the elaboration of a complex
and difficult relation with oneself in which man seeks not to “discover
himself, his secrets and his hidden truth [but] tries to invent
himself; it entails, in Baudelaire’s term, dandysme. Such a modernity “does not ‘liberate man in his own being’; it compels him to face the task of producing himself. ความทันสมัยเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่เพียงแต่สร้างขึ้นกับปัจจุบันเท่านั้น
แต่ยังรวมถึงกับตัวเองด้วย
ความทันสมัยหมายถึงการอธิบายความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนและยากลำบากกับตัวเอง
ซึ่งมนุษย์ไม่ได้แสวงหาที่จะ "ค้นพบตัวเอง ความลับของตัวเอง
และความจริงที่ซ่อนอยู่ [แต่] พยายามประดิษฐ์ตัวเองขึ้นมาใหม่
ซึ่งในคำพูดของโบดแลร์ หมายความถึง ความเป็นนักเลงความทันสมัยเช่นนี้ "ไม่ได้ 'ปลดปล่อยมนุษย์ในตัวตนของตัวเอง' แต่มันบังคับให้มนุษย์ต้องเผชิญกับภารกิจในการสร้างตัวเองขึ้นมา"
Finally, this heroisation cannot happen in society or in the body politic but in art. สุดท้ายแล้วความกล้าหาญนี้ไม่สามารถเกิดขึ้นได้ในสังคมหรือในร่างกายทางการเมือง แต่จะเกิดขึ้นได้ในงานศิลปะ
Obviously, these remarks are not meant as an exhaustive summary of the Enlightenment or of the attitude of modernity.
What I am trying to point out is that a certain type of philosophical
reflection — one that “problematises man’s relation to the present,
man’s historical mode of being, and the constitution of the self as
an autonomous subject”— has been bequeathed to us by the Enlightenment
and it is the reactivation of this type of reflection or interrogation
or attitude — “a philosophical ethos that could be described as a
permanent critique of our historical era” — which might connect us with
the Enlightenment.
This particular attitude (what has also been called an ethos) may be described in the following manner.
A. Negatively
1. We do not have to be “for” or “against” the Enlightenment, and if
this authoritarian and simplistic choice is presented, we must refuse to
answer. We must not be blackmailed into taking a side. We must realise
that for good or worse, and to a larger or smaller extent, we are
inescapably products of the Enlightenment. We must proceed our analysis
of ourselves in this light with the aim of determining the what is no
longer indispensable for the constitution of ourselves (us who are
products of the Enlightenment) as autonomous subjects. เราไม่จำเป็นต้อง
“สนับสนุน” หรือ “ต่อต้าน” ยุคแห่งแสงสว่าง
และหากทางเลือกที่เผด็จการและเรียบง่ายนี้ถูกนำเสนอ
เราต้องปฏิเสธที่จะตอบคำถาม เราจะต้องไม่ถูกบีบบังคับให้เลือกข้าง
เราต้องตระหนักว่า ไม่ว่าจะดีหรือร้าย และในระดับที่มากขึ้นหรือน้อยลง
เราต่างก็เป็นผลิตผลของยุคแห่งแสงสว่างอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
เราต้องดำเนินการวิเคราะห์ตนเองในมุมมองนี้ด้วยจุดมุ่งหมายเพื่อกำหนดว่าอะไรไม่จำเป็นอีกต่อไปสำหรับการสร้างตัวเราเอง
(เราซึ่งเป็นผลิตผลของยุคแห่งแสงสว่าง) ในฐานะผู้มีอำนาจปกครองตนเอง
2. The interest here is in a certain form of philosophising, “mode of
reflective relation to the present”, which has been already described
as a permanent critique of ourselves. This aspect of the Enlightenment
must not be confused or compared with humanism which is a set of themes —
marshalled from the 17th to the 20th century by such disparate parties
as Christians, critics of Christianity, Marxists, Existentialists,
National Socialists and Stalinists! — that is way too flexible, i.e. it
admits of too much, to be an axis for reflection. What remains stable in
humanism is the invocation of certain conceptions of man whether
borrowed from religion, science, or politics. And in fact it is here
that the Enlightenment and humanism are at odds with one another, in
tension.
“In any case, I think that, just as we must free ourselves from the
intellectual blackmail of ‘being for or against the Enlightenment’, we
must escape from the historical and moral confusionism that mixes the
theme of humanism with the question of the Enlightenment” “ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม
ฉันคิดว่า เราต้องปลดปล่อยตัวเองจากการแบล็กเมล์ทางปัญญาที่ว่า
'สนับสนุนหรือต่อต้านยุคแห่งแสงสว่าง'
เช่นเดียวกับที่เราต้องหลีกหนีจากความสับสนทางประวัติศาสตร์และศีลธรรมที่ผสมผสานประเด็นของมนุษยนิยมเข้ากับคำถามของยุคแห่งแสงสว่าง”
B. Positively
1. This philosophical ethos is a limit attitude. To move beyond the
outside-inside, against-for alternative requires us to tarry at the
frontiers; it requires that we ask not what what necessary, obligatory
or universal categories summon our allegiance to an either-or choice but
to probe the possibilities of singular, contingent, and arbitrary
events. “The point, in brief, is to transform the critique conducted in
the form of necessary limitation into a practical critique that takes
the form of a possible transgression.” จริยธรรมเชิงปรัชญาเป็นทัศนคติที่จำกัด
การจะก้าวข้ามทางเลือกภายนอก-ภายใน ต่อต้าน-เพื่อ-เพื่อ
จำเป็นต้องให้เราอยู่แต่ในขอบเขตที่จำกัด
จำเป็นต้องไม่ถามว่าหมวดหมู่ที่จำเป็น บังคับ
หรือสากลใดที่เรียกร้องความภักดีของเราต่อทางเลือกแบบใดแบบหนึ่ง
แต่ให้สำรวจความเป็นไปได้ของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเอกเทศ บังเอิญ
และตามอำเภอใจ “โดยสรุป ประเด็นคือ
การเปลี่ยนการวิจารณ์ที่ดำเนินการในรูปแบบของข้อจำกัดที่จำเป็นให้กลายเป็นการวิจารณ์ในทางปฏิบัติที่ดำเนินไปในรูปแบบของการละเมิดที่อาจเกิดขึ้น”
This means that critique will not attempt to elucidate or discover
universal formal structures but probe historically and attentively into
the events that have made us who we are. นั่นหมายความว่าการวิจารณ์จะไม่พยายามที่จะอธิบายหรือค้นพบโครงสร้างสากล
แต่จะตรวจสอบเชิงประวัติศาสตร์และอย่างใส่ใจในเหตุการณ์ต่างๆ
ที่ทำให้เราเป็นเราในทุกวันนี้
[Comment: I hope I will be forgiven for not
summarising, for directly quoting, most of what follows. It is too
difficult to summarise without trivialising Foucault’s point. See, this
essay I am summarising, trying to at least, was published during his
last months of his life and preceding his death are volumes of
provocative, difficult, and ground breaking works. Many of his ideas
from these earlier works appear in this essay. Consider the terms
“archaeological” and “genealogical”; they have such critical import that
without an adequate explanation, and that explanation will be a rather
long one, of how Foucault uses those terms, it would be impossible to
convey the sense of the statements. For “archaeology”, one could look up
his book The Order of Things. Further problems exist,
for I can’t possibly talk about what “archaeology” is without talking
in the same breath of “discourse” (for which see The Archaeology of Knowledge), and of “episteme” (for which, again, The Order of Things).
A subtler mind and an abler pen could perhaps pull this off with the
required brevity and with sufficient gravitas. I am unfortunately not
that person. This comment is therefore an invitation for the not so
advanced reader to further explore Foucault if she so wishes. She is not
required to but if she wishes to grasp the consequence of what
follows, she would have to. From my own experience with these texts, I
can only say that the road is long and hard but ultimately rewarding.]
[ ความคิดเห็น:ฉันหวังว่าฉันจะได้รับการอภัยที่ไม่ได้สรุปหรืออ้างคำพูดส่วนใหญ่ต่อไปนี้โดยตรง
มันยากเกินไปที่จะสรุปโดยไม่ทำให้ประเด็นของฟูโกต์ดูเล็กน้อย ดูสิ
เรียงความนี้ที่ฉันกำลังสรุป อย่างน้อยก็พยายามจะสรุป
ตีพิมพ์ในช่วงเดือนสุดท้ายของชีวิตเขา และก่อนที่เขาจะเสียชีวิต
เป็นหนังสือที่มีงานท้าทาย ยากลำบาก และบุกเบิกมากมาย
ความคิดของเขามากมายจากงานก่อนหน้านี้ปรากฏอยู่ในเรียงความนี้ พิจารณาคำว่า
"โบราณคดี" และ "ลำดับวงศ์ตระกูล" ทั้งสองมีความหมายที่สำคัญมาก
หากไม่มีคำอธิบายที่เหมาะสม และคำอธิบายนั้นจะยาวพอสมควร
เกี่ยวกับวิธีที่ฟูโกต์ใช้คำเหล่านั้น
ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะถ่ายทอดความหมายของคำกล่าวเหล่านี้ สำหรับ "โบราณคดี"
เราสามารถค้นหาหนังสือของเขาที่ชื่อThe Order of Things ได้มีปัญหาอื่นๆ อีก เพราะฉันไม่สามารถพูดถึงว่า "โบราณคดี" คืออะไรได้โดยไม่พูดถึง "วาทกรรม" (ซึ่งดูThe Archaeology of Knowledge ) และ "episteme" (ซึ่งดูThe Order of Things
อีกครั้ง )
จิตใจที่ละเอียดอ่อนกว่าและปากกาที่เก่งกาจกว่าอาจเขียนสิ่งนี้ให้เสร็จได้ด้วยความสั้นกระชับและมีน้ำหนักเพียงพอ
แต่น่าเสียดายที่ฉันไม่ใช่คนแบบนั้น
ความคิดเห็นนี้จึงเป็นการเชิญชวนให้ผู้อ่านที่ไม่ก้าวหน้ามากนักศึกษาฟูโกต์เพิ่มเติมหากเธอต้องการ
เธอไม่จำเป็นต้องทำ แต่ถ้าเธอต้องการเข้าใจผลที่ตามมา เธอจะต้องทำ
จากประสบการณ์ของฉันเองกับข้อความเหล่านี้
ฉันบอกได้เพียงว่าเส้นทางนั้นยาวไกลและยากลำบาก แต่ท้ายที่สุดแล้วก็คุ้มค่า
“In that sense, this criticism is not transcendental, and its goal is
not that of making a metaphysics possible: it is genealogical in its
design and archaeological in its method. Archaeological — and not
transcendental — in the sense that it will not seek to identify the
universal structures of all knowledge or of all possible moral action,
but will seek to treat the instances of discourse that articulate what
we think, say, and do as so many historical events. And this critique
will be genealogical in the sense that it will not deduce from the form
of what we are what it is impossible for us to do and to know; but it
will separate out, from the contingency that has made us what we are,
the possibility of no longer being, doing, or thinking what we are, do,
or think. It is not seeking to make possible a metaphysics that has
finally become a science; it is seeking to give new impetus, as far and
wide as possible, to the undefined work of freedom”.“ในแง่นั้น
การวิจารณ์นี้ไม่ใช่การวิพากษ์วิจารณ์เชิงเหนือธรรมชาติ
และเป้าหมายของมันไม่ได้อยู่ที่การทำให้อภิปรัชญาเป็นไปได้
แต่มันมีการออกแบบเชิงลำดับวงศ์ตระกูลและมีวิธีการเชิงโบราณคดี
เชิงโบราณคดี — ไม่ใช่เหนือธรรมชาติ —
ในแง่ที่ว่ามันจะไม่พยายามระบุโครงสร้างสากลของความรู้ทั้งหมดหรือการกระทำทางศีลธรรมที่เป็นไปได้ทั้งหมด
แต่จะพยายามปฏิบัติต่อกรณีของวาทกรรมที่แสดงถึงสิ่งที่เราคิด พูด และทำ
เหมือนกับเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์มากมาย
และการวิจารณ์นี้จะเป็นการวิพากษ์วิจารณ์เชิงลำดับวงศ์ตระกูลในแง่ที่ว่ามันจะไม่อนุมานจากรูปแบบของสิ่งที่เราเป็นว่าเราไม่สามารถทำและรู้อะไรได้
แต่จะแยกแยะความเป็นไปได้ที่เราจะไม่เป็น ทำ หรือคิดสิ่งที่เราเป็น ทำ
หรือคิดอีกต่อไปจากเหตุการณ์บังเอิญ
มันมิได้พยายามทำให้อภิปรัชญาที่ในที่สุดก็กลายเป็นวิทยาศาสตร์เป็นไปได้
แต่มันกำลังพยายามให้แรงผลักดันใหม่ให้กว้างไกลที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้สำหรับงานแห่งอิสรภาพที่ยังไม่ถูกกำหนด”
2. This ethos must be experimental. It must “open up a realm of
historical inquiry and, on the other, put itself to the test of reality,
of contemporary reality, both to grasp the points where change is
possible and desirable, and to determine the precise form this change
should take”. Such experiments will not be global or radical for we are
well aware of the dangers that await such reforms, but they will be
specific, partial, local, and individual. “I shall thus characterize the
philosophical ethos appropriate to the critical ontology of ourselves
as a historico-practical test of the limits that we may go beyond, and
thus as work carried out by ourselves upon ourselves as free beings.” จริยธรรมนี้จะต้องเป็นแบบทดลอง
จริยธรรมนี้จะต้อง “เปิดขอบเขตของการสืบค้นทางประวัติศาสตร์
และในอีกด้านหนึ่ง จะต้องทดสอบความเป็นจริง ความเป็นจริงร่วมสมัย
เพื่อเข้าใจจุดที่การเปลี่ยนแปลงเป็นไปได้และพึงปรารถนา
และเพื่อกำหนดรูปแบบที่ชัดเจนว่าการเปลี่ยนแปลงนี้ควรดำเนินไปในรูปแบบใด”
การทดลองดังกล่าวจะไม่ครอบคลุมหรือรุนแรง
เพราะเรารู้ดีถึงอันตรายที่รอการปฏิรูปดังกล่าวอยู่
แต่การทดลองดังกล่าวจะต้องเฉพาะเจาะจง บางส่วน เฉพาะที่ และรายบุคคล
“ดังนั้น
ฉันจะอธิบายจริยธรรมทางปรัชญาที่เหมาะสมกับออนโทโลยีเชิงวิจารณ์ของตัวเราเองว่าเป็นการทดสอบทางประวัติศาสตร์และการปฏิบัติเกี่ยวกับขีดจำกัดที่เราอาจก้าวข้ามไปได้
และด้วยเหตุนี้จึงเป็นงานที่เราทำขึ้นเองในฐานะสิ่งมีชีวิตที่เป็นอิสระ”
3. But “if we limit ourselves to this type of always partial and
local inquiry or test, do we not run the risk of letting ourselves be
determined by more general structures of which we may well not be
conscious, and over which we may have no control?” แต่
“หากเราจำกัดตัวเองให้อยู่กับการสอบถามหรือการทดสอบเฉพาะส่วนและเฉพาะด้านแบบนี้
เราจะเสี่ยงต่อการปล่อยให้ตัวเองถูกกำหนดโดยโครงสร้างทั่วไปซึ่งเราอาจไม่มีสติสัมปชัญญะและไม่สามารถควบคุมได้หรือไม่”
The work that will be performed by ourselves on ourselves can never
hope to achieve completeness or aspire towards a definite knowledge. And
we will always be limited in what we can do, in what work we can
accomplish. But this does not mean that no work can be done without it
being completely arbitrary and contingent. The work in question has its
generality, its systematicity, its homogeneity, and its stakes. านที่เราทำกับตัวเองนั้นไม่สามารถหวังว่าจะบรรลุความสมบูรณ์หรือมุ่งหวังไปสู่ความรู้ที่แน่นอนได้
และเราจะถูกจำกัดอยู่เสมอในสิ่งที่ทำได้และในงานที่ทำได้สำเร็จ
แต่ทั้งนี้ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีงานใดที่ทำได้โดยปราศจากความตามอำเภอใจและตามสถานการณ์
งานที่เป็นปัญหามีลักษณะทั่วไป เป็นระบบ เป็นเนื้อเดียวกัน และมีเดิมพัน
Its Stakes. “What is at stake then is this: How can the growth of capabilities be disconnected from the intensification of power relations?”
[Comment: If you are wondering what the hell this
question is supposed to mean, I sympathise. By capabilities is meant the
technologies, i.e. those devices, sciences, instruments, institutions,
knowledge, etc., which grew in the the modern West and which led to the
the arrival and exercise of a new form of power that, in Foucault’s
words, “applies itself to immediate everyday life which categorizes the
individual, marks him by his own individuality, attaches him to his own
identity, imposes a law of truth on him which he must recognize and
which others have to recognize in him. It is a form of power which makes
individuals subjects”. Heady stuff, I know. For “capabilities”, you can
start with the essay/lecture “Governmentality”, and for “power”, you can start with “The Subject and Power”.] ความคิดเห็น:เกี่ยวกับแนวคิดเรื่องการทำงานเกี่ยวกับความสัมพันธ์กับตนเอง
— กล่าวคือ “งานที่เราทำกับตนเองในฐานะสิ่งมีชีวิตที่เป็นอิสระ” —
โปรดดูผลงานของเขาในช่วงหลัง ฉันขอแนะนำให้เริ่มต้นด้วยส่วนที่ 2 ของThe Care of the Self: Volume 3 of The History of Sexuality
[เพื่อจุดประสงค์นี้
ให้ละเลยข้อเท็จจริงที่ว่าหนังสือเล่มนี้เรียกว่าประวัติศาสตร์ของเรื่องเพศ]
หากคุณต้องการข้อมูลเพิ่มเติม โปรดดูหลักสูตรปี 1981–82
ของเขาที่ตีพิมพ์ในชื่อThe Hermeneutics of the Subject ]
Homogeneity. The homogeneity in such work
is in terms of what men do — “the forms of rationality that organize
their ways of doing things” — and the way they do it — “the freedom with
which they act”. ความเป็นเนื้อเดียวกันในงานดังกล่าวขึ้นอยู่กับสิ่งที่มนุษย์ทำ
— “รูปแบบของเหตุผลที่จัดระเบียบวิธีการทำสิ่งต่างๆ ของพวกเขา” —
และวิธีที่พวกเขาทำ — “เสรีภาพในการกระทำของพวกเขา”
Systematicity. The work is performed on
three axes: in relation to things (knowledge), to others (power), and to
oneself (ethics). The work seeks to answer the questions: “How are we
constituted as subjects of our own knowledge? How are we constituted as
subjects who exercise or submit to power relations? How are we
constituted as moral subjects of our own actions?”
[Comment: On the idea of work on the relation to
oneself — i.e. “work carried out by ourselves upon ourselves as free
beings” — see his later work. I would recommend starting with Part 2 of The Care of the Self: Volume 3 of The History of Sexuality [for
this purpose, ignore the fact that the book is called a history of
sexuality]. If you want more, check out his 1981–82 course published as The Hermeneutics of the Subject.]
Generality. “At least at the level of the
Western societies from which we derive, [the historico-critical
investigations] have their generality, in the sense that they have
continued to recur up to our time ….. [And] what must be grasped is the
the extent to which what we know of it, the forms of power that are
exercised in it, and the experience that we have in it of ourselves
constitute nothing but determined historical figures, through a certain
form of problematization that defines objects, rules of action, modes of
relation to oneself.”
“The critical ontology of ourselves has to be considered not,
certainly, as a theory, a doctrine, nor even as a permanent body of
knowledge that is accumulating; it has to be conceived as an attitude,
an ethos, a philosophical life in which the critique of what we are is
at one and the same time the historical analysis of the limits that are
imposed on us and an experiment with the possibility of going beyond
them.”
— Foucault, Michel. “Technologies of the Self.” Lectures at University of Vermont Oct. 1982, in Technologies of the Self, 16-49. Univ. of Massachusets Press, 1988.
How had the subject been compelled to decipher himself in regard to what was forbidden? บุคคลนั้นถูกบังคับให้ถอดรหัสเกี่ยวกับสิ่งที่ถูกห้ามได้อย่างไร It is a question of the relation between asceticism and truth. เป็นเรื่องของความสัมพันธ์ระหว่างการบำเพ็ญตบะและความจริง
ข้อความนี้คัดลอกมาจากวิดีโอ The Lost Interview ที่มีคำบรรยายใต้ภาพโดยSebastian EdinและนำมาลงในหนังสือFreedom and Knowledge,
Interview by Fons Elders ของ Michel Foucault แปลโดย Lionel Claris,
Elders Special Productions BV, อัมสเตอร์ดัม ประเทศเนเธอร์แลนด์, 2012,
หน้า 33 ดังต่อไปนี้:
และอ้างถึงคำจำกัดความที่ดึงมาจาก Kim, HS, & Ko, D. (2007). Culture and self-expressionใน C. Sedikides & SJ Spencer (Eds.), Frontiers of social psychology. The self (หน้า 325-342) นครนิวยอร์ก รัฐนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา: Psychology Press
