เราทุกคนจำเป็นต้องเรียนรู้วิธีที่จะไม่กลัวความกลัวซึ่งในกรณีนี้การจัดการความโกรธนั้นนอกเหนือไปจากการจัดการความกลัวและกลายเป็นการจัดการจิตใจ
ความโกรธเป็นหลักของความกลัว และฉันเห็นการจัดการความโกรธเป็นหลักในการจัดการความกลัว
ชีวิตน่ากลัวดังนั้นเราจึงกลัวตามธรรมชาติ
ความกลัวเป็นเรื่องปกติ
วิวัฒนาการได้เตรียมเราให้กลัวกลัวที่จะหวาดระแวงและระวัง
การป้องกันเป็นเรื่องปกติแม้จำเป็น (มากถึงหนึ่งจุด)
แต่ความหวาดระแวงและการป้องกันแบ่ง "สิ่งที่" เป็น "ตัวเอง" และ "อื่น ๆ "
การแบ่งตนเองอื่น ๆ นี้ก่อให้เกิดความกลัวก่อนแล้วจึงโกรธ
ความเป็นคู่แบบตัวเองอื่น ๆ - สำหรับทุกเจตนาและจุดประสงค์ - เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้และเป็นเรื่องปกติ
ในฐานะที่เป็นสายพันธุ์เรามีความปลอดภัยมากกว่าที่เคย - เสือดาบฟันเสียชีวิตทั้งหมด - ดังนั้นส่วนใหญ่สิ่งที่เรากลัวคือการคุกคามเชิงสัญลักษณ์ "เสือกระดาษ"
ความกลัวต่อการคุกคามเชิงสัญลักษณ์เป็นเรื่องปกติ
ความโกรธเป็นเหรียญแห่งความกลัวที่พลิกกลับ: ส่วน "การต่อสู้" ของระบบการป้องกันตัวเองบนเครื่องบินหรือการต่อสู้
ความโกรธเป็นรูปแบบของการป้องกันตัวเอง มันเป็นความกลัว
ความโกรธคือการตอบสนองต่อความกลัว - การตอบสนองต่อการรับรู้หรือการคุกคามที่แท้จริง
ความโกรธเป็นเรื่องปกติ
ความโกรธรู้สึกเหมือนไม่กลัว แต่ก็ไม่ใช่
ความโกรธเกรี้ยวของความโกรธนั้นทำให้เข้าใจผิดเพราะความโกรธนั้นขึ้นอยู่กับความกลัว
เราไม่ได้แค่กลัวสิ่งที่อยู่ข้างนอก เรากลัวสิ่งที่อยู่ข้างใน
เรากลัวความรู้สึกของเราเอง
เรากลัวที่จะกลัว
ความโกรธเป็นการปลดปล่อยความกลัวเหล่านี้ทั้งหมด
ความโกรธเป็นการรวมตัวของความรู้สึกกลัวสู่การปฏิบัติจุดเริ่มต้นของการหลบหนีจาก "อะไร"
เมื่อเผชิญกับภัยคุกคามที่แท้จริงความโกรธเป็นวิธีการป้องกันตนเองที่ถูกต้อง
ความโกรธเช่นเดียวกับความกลัวเป็นแรงกระตุ้นให้ทำงาน - ไปในทิศทางตรงกันข้าม
แม้ว่าคุณจะวิ่งไปหาภัยคุกคาม (เพื่อเผชิญหน้ากับมัน) การวิ่งก็ยังวิ่งอยู่
เมื่อเผชิญกับภัยคุกคามที่เป็นสัญลักษณ์ (การคุกคามต่ออัตตาของเราต่อการมองเห็นหรือการคิด) เราก็มีแรงกระตุ้นที่จะหนีจากความคิดของผู้อื่นเกี่ยวกับเราหรือจากความคิดของเราเกี่ยวกับความคิดของผู้อื่นเกี่ยวกับเรา เรารู้สึกถูกคุกคามจากการไม่ใส่ใจดูหมิ่นและไม่อนุมัติดังนั้นอัตตาของเราที่น่ากลัวก็เกิดจากการโกรธผู้อื่น
วิธีแก้ปัญหาความโกรธแบบนี้คืออยู่กับความกลัว (ของสัญลักษณ์เพราะสัญลักษณ์นั้นปลอดภัย)
ด้วยการอยู่กับความกลัวเท่านั้นเราเรียนรู้ที่จะไม่กลัวความกลัว
กลัวตัวเอง - ความรู้สึกกลัว (ไม่ว่าจะเป็นของจริงหรือของสัญลักษณ์) - ปลอดภัย
กลัวความกลัวเป็นเรื่องปกติ แต่ก็ไม่กลัวความกลัว
เมื่อคุณไม่กลัวที่จะกลัวคุณไม่ต้องการความโกรธ
ความโกรธไม่ใช่เครื่องมือสำหรับจัดการกับภัยคุกคามของอัตตา เป็นเครื่องมือสำหรับจัดการกับภัยคุกคามทางร่างกาย
ความกลัวผ่านความโกรธผ่านความกลัวผ่านและความโกรธเกี่ยวกับความโกรธผ่าน
ไม่เคยมีความรู้สึก (หรือจิตใจ) ที่ไม่ได้หายไปในที่สุด
ในที่สุดเนื่องจากความรู้สึกทั้งหมดผ่านไปเราไม่จำเป็นต้องมีอะไรเลย แต่เพื่อเป็นพยานว่า "อะไรก็ตาม" เปลี่ยนเป็น "อะไรก็ได้"
การอยู่กับ "สิ่งที่" คือความไม่กลัวที่แท้จริง
Adapted from Anger Management Jumpstart: a 4-Session Path to Change and Compassion (Somov, PESI/PPM, 2013)For more by Pavel Somov, Ph.D., click here.For more on mindfulness, click here.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น