ทำไมมันถึงเป็นเช่นนั้น
ความรักที่โรแมนติกได้กลายมาเป็นแกนกลางทางวัฒนธรรมในสังคมตะวันตกและทำไมมันถึงทำให้เรากลัว
ข้อเท็จจริงเล็กน้อยสำหรับคุณ
ความจริงแรก: ในบางช่วงระหว่างวิวัฒนาการระหว่างแพลงก์ตอนกับบอนโจวี่ลิงก็พัฒนาความสามารถในการยึดติดกับอารมณ์ซึ่งกันและกัน สิ่งที่แนบมาทางอารมณ์นี้ในที่สุดก็จะได้ชื่อว่าเป็น“ ความรัก” และในวันหนึ่งวิวัฒนาการจะสร้างนักร้องจากรัฐนิวเจอร์ซีย์ซึ่งจะทำให้ผู้คนนับล้านเขียนเพลงวิเศษ ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้
ความจริงที่สอง: มนุษย์พัฒนาความสามารถในการผูกพันซึ่งกันและกัน - นั่นคือความสามารถในการรักซึ่งกันและกัน - เพราะมันช่วยให้เราอยู่รอด นี่ไม่ใช่โรแมนติกหรือเซ็กซี่ แต่มันเป็นเรื่องจริง
ความจริงประการที่สาม: ในฐานะมนุษย์เราพัฒนาสัญชาตญาณความภักดีและความรักสำหรับผู้ที่แสดงให้เราเห็นถึงความภักดีและความเสน่หาที่สุด นี่คือความรักทั้งหมดคือ: ระดับความภักดีและความเสน่หาต่อบุคคลอื่นอย่างไร้เหตุผล - จนถึงจุดที่เราได้รับอันตรายหรือแม้แต่ตายเพื่อบุคคลนั้น มันอาจฟังดูบ้า แต่มันเป็นฟัซซี่อบอุ่นทางชีวภาพที่ทำให้เผ่าพันธุ์พึ่งพาซึ่งกันและกันนานพอที่จะอยู่รอดในทุ่งหญ้าสะวันนาและสร้างโลกและประดิษฐ์ Netflix
ความจริงข้อที่สี่: ทุกคนสละเวลาสักครู่และขอบคุณวิวัฒนาการสำหรับ Netflix
ความจริงข้อที่ห้า: เพลโตปราชญ์ชาวกรีกโบราณแย้งว่ารูปแบบสูงสุดของความรักคือความผูกพันที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องเพศและไม่โรแมนติกกับคนอื่นที่เรียกกันว่า "ความรักของพี่น้อง" เพลโตให้เหตุผล (ถูกต้อง) ว่าเนื่องจากความรักและความโรแมนติกและเพศมักจะทำให้เราทำสิ่งที่ไร้สาระที่เราเสียใจความรักแบบไร้ความรักนี้ระหว่างสมาชิกในครอบครัวสองคนหรือระหว่างเพื่อนสนิทสองคนคือประสบการณ์อันสูงส่งของมนุษย์ ในความเป็นจริงเพลโตก็เหมือนกับคนส่วนใหญ่ในโลกโบราณมองดูความรักโรแมนติกด้วยความสงสัยหากไม่สยองขวัญแน่นอน
ความจริงข้อที่หก: เหมือนกับทุกสิ่งส่วนใหญ่เพลโตทำให้ถูกต้องก่อนใครทำ และนี่คือเหตุผลที่ความรักที่ไม่เกี่ยวข้องกับเพศมักถูกเรียกว่า "ความรักสงบ"
ความจริงที่เจ็ด: ส่วนใหญ่ของประวัติศาสตร์มนุษย์ความรักโรแมนติกถูกมองว่าเป็นโรคภัยไข้เจ็บชนิดหนึ่ง และถ้าคุณคิดเกี่ยวกับมันก็ไม่ยากที่จะคิดว่าทำไม: ความรักโรแมนติกทำให้คน (โดยเฉพาะคนหนุ่มสาว) ทำเรื่องโง่ ๆ เชื่อฉัน. ครั้งหนึ่งเมื่อฉันอายุ 21 ปีฉันข้ามชั้นเรียนซื้อตั๋วรถบัสและขี่ข้ามสามรัฐเพื่อสร้างความประหลาดใจให้กับผู้หญิงที่ฉันรัก เธอประหลาดและฉันก็กลับบนรถบัสมุ่งหน้ากลับบ้านเพียงครั้งเดียวเช่นเดียวกับเมื่อฉันมา ช่างเป็นคนงี่เง่า
การนั่งรถบัสนั้นดูเหมือนเป็นความคิดที่ดีในเวลานั้นเพราะมันดูเหมือนความคิดที่โรแมนติก อารมณ์ของฉันบ้าไปตลอดเวลา ฉันหลงทางในโลกแห่งจินตนาการและรักมัน แต่ตอนนี้มันเป็นเรื่องน่าอายที่ฉันย้อนกลับไปตอนที่ฉันยังเด็กและเป็นใบ้และไม่รู้อะไรเลย
การตัดสินใจที่ไม่ดีเช่นนี้ทำให้คนโบราณเชื่อมั่นในความรักที่โรแมนติก แต่หลายวัฒนธรรมถือว่าเป็นโรคร้ายที่เราทุกคนต้องเผชิญและเอาชนะในชีวิตเช่นโรคอีสุกอีใส ในความเป็นจริงเรื่องราวคลาสสิกเช่น The Iliad หรือ Romeo และ Juliet ไม่ได้เป็นการเฉลิมฉลองแห่งความรัก พวกเขาถูกเตือนถึงผลกระทบด้านลบที่อาจเกิดขึ้นจากความรักว่ารักโรแมนติกจะทำลายทุกสิ่งได้อย่างไร
ดูว่าในประวัติศาสตร์มนุษย์ส่วนใหญ่ผู้คนไม่ได้แต่งงานเพราะความรู้สึกต่อกัน ความรู้สึกไม่สำคัญในโลกยุคโบราณ
ทำไม?
สำหรับประวัติศาสตร์ของมนุษย์ส่วนใหญ่สำหรับมนุษยชาติส่วนใหญ่การดำรงชีวิตและการอยู่รอดของพวกเขาถูกแขวนไว้ด้วยด้ายเล็ก ๆ ผู้คนมีอายุขัยที่สั้นกว่าแมวของแม่ฉัน ทุกสิ่งที่คุณต้องทำเพื่อความอยู่รอดที่เรียบง่าย การแต่งงานจัดโดยครอบครัวไม่ใช่เพราะพวกเขาชอบซึ่งกันและกันและโดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ใช่เพราะพวกเขารักกัน แต่เพราะฟาร์มของพวกเขาไปด้วยกันอย่างดีและครอบครัวสามารถแบ่งปันข้าวสาลีหรือข้าวบาร์เลย์บางส่วนเมื่อน้ำท่วมหรือภัยแล้งต่อไป
การแต่งงานเป็นข้อตกลงทางเศรษฐกิจอย่างหมดจดที่ออกแบบมาเพื่อส่งเสริมการมีชีวิตรอดและความเจริญรุ่งเรืองของทั้งครอบครัวขยาย
นกว่ายุคอุตสาหกรรมที่สิ่งต่าง ๆ เริ่มเปลี่ยนไป ผู้คนเริ่มทำงานในใจกลางเมืองและโรงงาน รายได้ของพวกเขาและทำให้อนาคตทางเศรษฐกิจของพวกเขากลายเป็นถูกผูกมัดกับที่ดินและพวกเขาสามารถทำเงินได้อย่างอิสระจากครอบครัวของพวกเขา พวกเขาไม่จำเป็นต้องพึ่งพาการสืบทอดหรือการเชื่อมต่อกับครอบครัวในแบบที่ผู้คนทำในโลกยุคโบราณดังนั้นองค์ประกอบทางเศรษฐกิจและการเมืองของการแต่งงานจึงไม่เหมาะสม
ประเด็นคือความโรแมนติกและน้ำหนักทั้งหมดที่เรามักจะใส่ไว้ในนั้นเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ทันสมัย
ต้นศตวรรษที่ 20 รักโรแมนติก
มันไม่ได้จนกว่าคนจะกลายเป็นอิสระทางเศรษฐกิจที่ความรัก (หรืออารมณ์โดยทั่วไป) กลายเป็นคุณค่าในสังคม
แต่ความรักที่โรแมนติกและความรักโดยทั่วไปนั้นซับซ้อนกว่าที่เราเคยเชื่อในภาพยนตร์ฮอลลีวูดหรือโฆษณา
บางครั้งความรักอาจไม่เป็นที่พอใจหรือเจ็บปวดซึ่งอาจเป็นสิ่งที่เราไม่ต้องการรู้สึกในบางครั้ง หรือความรักนั้นต้องการวินัยในตนเองและความพยายามอย่างยั่งยืนตลอดระยะเวลาตลอดชีวิต
ความจริงที่เจ็บปวดเกี่ยวกับความรักคือการทำงานจริงของความสัมพันธ์เริ่มต้น งานที่แท้จริงของความสัมพันธ์คือสิ่งที่น่าเบื่อน่าเบื่อและไม่ปลอดภัยที่ไม่มีใครเห็นหรือเห็นคุณค่า
นี่ไม่ใช่ความรัก นี่คือความเข้าใจผิด และเช่นเดียวกับอาการหลงผิดส่วนใหญ่สิ่งต่างๆมักจะไม่จบลงด้วยดี
ซึ่งนำฉันไปสู่ข้อเท็จจริงที่แปด: เพียงเพราะคุณรักใครสักคนไม่ได้หมายความว่าคุณควรอยู่กับพวกเขา
เป็นไปได้ที่จะตกหลุมรักใครบางคนที่ไม่ปฏิบัติต่อเราดีใครทำให้เรารู้สึกแย่เกี่ยวกับตัวเราเองซึ่งไม่เคารพเราเหมือนกันกับที่เราทำเพื่อพวกเขาหรือผู้ที่มีชีวิตที่ผิดปกติเช่นนั้นเอง ขู่ว่าจะดึงเราลงใต้น้ำและจมน้ำตายกับพวกเขา
เป็นไปได้ที่จะตกหลุมรักใครบางคนที่มีความทะเยอทะยานหรือเป้าหมายชีวิตที่ขัดแย้งกับตัวเราซึ่งมีความเชื่อทางปรัชญาหรือโลกทัศน์ที่แตกต่างกันหรือเส้นทางชีวิตที่มี แต่เพียงสานในทิศทางตรงกันข้ามในเวลาที่ไม่เหมาะสม
เป็นไปได้ที่จะตกหลุมรักคนที่ดูดเราและเป็นความสุขของเรา
นี่คือคำนิยามของความสัมพันธ์ที่เป็นพิษหรือไม่ดีต่อสุขภาพ: คนที่ไม่ได้รักซึ่งกันและกันสำหรับคนที่เป็น แต่พวกเขารักกันด้วยความหวังว่าความรู้สึกของพวกเขาต่อกันจะเติมเต็มช่องว่างอันน่ากลัวในจิตใจของพวกเขา
ความจริงข้อที่เก้า: ด้วยเสรีภาพส่วนบุคคลที่เพิ่มขึ้นมาข้อกำหนดที่มากขึ้นสำหรับความรับผิดชอบและความเข้าใจส่วนตัว และ 100 ปีต่อมาและเราเพิ่งจะได้รับความสามารถในการต่อสู้กับความรับผิดชอบที่ความรักนำมาด้วย
คนที่มีพิษสัมพันธ์จะไม่รักซึ่งกันและกัน พวกเขาชอบความคิดซึ่งกันและกัน พวกเขารักกับจินตนาการที่เล่นอยู่ในหัวตลอดเวลา และแทนที่จะใช้จินตนาการและทำความรู้จักกับคนที่อยู่ข้างหน้าพวกเขาพวกเขาใช้ความตั้งใจและพลังงานทั้งหมดในการตีความ
และทำไม?
เพราะพวกเขาไม่รู้อะไรเลย หรือพวกเขากลัวความอ่อนแอที่ต้องรักใครสักคนเสียสละและเป็นประโยชน์ต่อร่างกาย
ไม่กี่ศตวรรษที่ผ่านมาคนเกลียดความรักที่โรแมนติก พวกเขากลัวมันสงสัยในพลังและความสามารถในการเอียงทุกคนที่สัมผัสกับการเลือกที่ไม่ดี
สองสามศตวรรษที่ผ่านมาเป็นอิสระจากขอบเขตของฟาร์มและแม่และพ่อมืออนุมัติหรือไม่อนุมัติผู้คนจากนั้นความรักที่ประเมินค่าสูงเกินไป พวกเขาทำให้เป็นอุดมคติและมุ่งมั่นที่จะกำจัดปัญหาและความเจ็บปวดของพวกเขาไปตลอดกาล
แต่ตอนนี้ผู้คนเริ่มเข้าใจแล้วว่าในขณะที่ความรักนั้นยิ่งใหญ่ความรักนั้นไม่เพียงพอ
ความรักนั้นไม่ควรเป็นสาเหตุของความสัมพันธ์ของคุณ แต่เป็นผลของความรัก ความรักนั้นไม่ควรนิยามชีวิตของเรา แต่ควรเป็นผลพลอยได้จากมัน นั่นเป็นเพราะมีคนทำให้คุณรู้สึกมีชีวิตชีวามากขึ้นไม่ได้หมายความว่าคุณควรจะมีชีวิตอยู่เพื่อพวกเขา
ไม่มีใครพูดถึงความจริงที่ว่าเสรีภาพส่วนบุคคลที่ยิ่งใหญ่ขึ้นนั้นให้โอกาสมากขึ้นในการทำสิ่งต่างๆ และสร้างโอกาสมากขึ้นที่จะทำร้ายคนอื่น การปลดปล่อยความรักที่โรแมนติคอย่างมากมายได้นำประสบการณ์ชีวิตที่น่าเหลือเชื่อมาสู่โลก แต่มันก็นำมาซึ่งความจำเป็นสำหรับวิธีการที่เป็นจริงและซื่อสัตย์ต่อความสัมพันธ์ที่รองรับความเป็นจริงอันเจ็บปวดของการใช้ชีวิตร่วมกัน
บางคนพูดว่าในยุคของการเป็นโกสต์และสรูดขวาโรแมนติกนั้นตายไปแล้ว ความรักยังไม่ตาย เป็นเพียงการเลื่อนออกไป - ผลักไสไปยังพื้นที่ปลอดภัยที่ทั้งสองคนต้องสร้างความสะดวกสบายและความไว้วางใจก่อนที่พวกเขาจะเสียเลือดไปกับคนอื่น
และนั่นอาจเป็นสิ่งที่ดี
จากบางส่วนของ A BRIEF HISTORY OF ROMANTIC LOVE AND WHY IT KIND OF SUCKS
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น