การพัฒนาความเห็นอกเห็นใจนั้นเกี่ยวกับการทำความเข้าใจกับมนุษย์คนอื่นไม่เข้าใจว่าบางสิ่งบางอย่างหรือบางคนในที่ทำงานสนับสนุนคนนั้น กันเป้าหมายที่สองนี้ไปอีกสักครู่ ในขณะนี้ให้เปลี่ยนวิธีการของคุณเพื่อให้มีเส้นขอบฟ้าไกลออกไปซึ่งเป็นจุดที่ตรวจสอบจุดประสงค์ที่ใหญ่กว่าที่บุคคลกำลังพยายามทำให้สำเร็จ
กุญแจสำคัญคือการหาจุดของสิ่งที่คนทำ - ทำไมเหตุผลไม่ใช่ขั้นตอนของวิธีที่เธอทำ ไม่ใช่เครื่องมือหรือบริการที่เธอใช้ คุณกำลังตามทิศทางที่เธอมุ่งหน้าไปและเหตุผลภายในทั้งหมดของเธอเกี่ยวกับทิศทางนั้น คุณหลังจากความตั้งใจครอบคลุมการอภิปรายภายในไม่แน่ใจอารมณ์ความรู้สึกการแลกเปลี่ยน ฯลฯ คุณต้องการให้กระบวนการระดับลึกผ่านจิตใจและหัวใจของเธอ - สิ่งที่มนุษย์ทุกคนคิดและรู้สึกไม่ว่าพวกเขาจะแก่หรือยัง หรือคุณกำลังทำเซสชั่น 500 ปีที่ผ่านมาหรือ 500 ปีในอนาคต นี่คือรายละเอียดที่จะช่วยให้คุณพัฒนาความเห็นอกเห็นใจ การรวบรวมเลเยอร์ตื้น ๆ ของคำอธิบายหรือการตั้งค่าไม่เปิดเผยมากเกี่ยวกับสาเหตุบุคคลนี้
เพื่อเตือนผู้พูดว่าคุณสนใจคำตอบที่อธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นในใจและหัวใจของเธอให้ถามคำถามเช่น:
•“ คุณคิดอย่างไรเมื่อคุณตัดสินใจเช่นนั้น”
•“ บอกความคิดของคุณที่นั่น”
•“ เกิดอะไรขึ้นในหัวของคุณ”
•“ คุณคิดอะไรอยู่?”
หากคุณสงสัยว่าอาจมีปฏิกิริยาทางอารมณ์ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวที่เธอยังไม่ได้พูดถึงให้ถาม:“ คุณมีปฏิกิริยาอย่างไร”
บางคนถามว่า“ นั่นทำให้คุณรู้สึกอย่างไร” แต่คำถามนี้สามารถแนะนำความอึดอัดใจบางอย่างได้เพราะมันฟังดูเหมือนนักบำบัดมากเกินไป นอกจากนี้บางคนหรืออุตสาหกรรมหลีกเลี่ยงการพูดคุยเกี่ยวกับ "ความรู้สึก" เลือกคำที่เหมาะสมกับบริบทของคุณ
หลีกเลี่ยงการถามเกี่ยวกับการแก้ปัญหาใด ๆ เซสชั่นการฟังไม่ได้เป็นสถานที่สำหรับการพิจารณาวิธีการเปลี่ยนแปลงบางสิ่งบางอย่าง อย่าถามว่า“ คุณนึกถึงคำแนะนำใด ๆ …” ได้ไหม หากผู้พูดนำเสนอข้อเสนอขององค์กรของคุณนั่นเป็นเรื่องดีเพราะเป็นช่วงของเธอ ถึงเวลาที่จะพูดไม่ใช่ของคุณ แต่อย่าขยายไปถึงหลอดเลือดดำนี้ เมื่อเธอทำเสร็จแล้วให้นำทางเธอกลับไปเพื่ออธิบายความคิดของเธอในช่วงเหตุการณ์ที่ผ่านมา
ทำให้แน่ใจว่าคุณเข้าใจ
มันง่ายเกินไปที่จะตั้งสมมติฐานเกี่ยวกับความหมายของผู้พูด คุณมีประสบการณ์ชีวิตของตัวเองและมุมมองที่มีอิทธิพลต่อวิธีที่คุณทำสิ่งต่าง ๆ คุณต้องตรวจสอบตัวเองอย่างมีสติและพร้อมที่จะถามผู้พูดโดยอัตโนมัติ:
•“ คุณหมายถึงอะไร”
•“ ฉันไม่เข้าใจ คุณช่วยอธิบายความคิดของคุณให้ฉันฟังได้ไหม”
โปรดทราบว่าคุณไม่มีบริบทหรือประสบการณ์ชีวิตของผู้พูด คุณไม่สามารถรู้ได้ว่ามีความหมายอะไรกับเธอดังนั้นถาม ต้องใช้การฝึกฝนเพื่อรับรู้เมื่อความเข้าใจของคุณขึ้นอยู่กับบางสิ่งที่เป็นเรื่องส่วนตัวหรือตามแบบแผน
บางครั้งคุณจะตรวจสอบรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับฉาก แต่ไม่มีอะไรจะพูดจริงๆ การสิ้นชีวิตแบบนี้จะเกิดขึ้น แต่ก็ไม่เป็นปัญหา ไปข้างหน้าและถามคำถามแบบ“ โปรดอธิบายสิ่งที่คุณหมายถึง” มากเพราะบ่อยครั้งที่คำถามประเภทนี้ส่งผลให้มีรายละเอียดมากมาย
คุณไม่จำเป็นต้องรีบไปฟังเซสชั่น ไม่มีเวลา จำกัด มันจะจบลงเมื่อคุณคิดว่าคุณได้รับเหตุผลที่ลึกซึ้งกว่าเบื้องหลังสิ่งที่ผู้พูดพูด ทุกสิ่งที่ผู้พูดคิดว่าสำคัญจะปรากฏให้เห็น คุณไม่จำเป็นต้อง“ ย้ายบทสนทนาไปด้วย” แต่จุดประสงค์ของคุณคือเพื่อดูรายละเอียด ค้นหาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เกี่ยวกับสิ่งที่กำลังพูด ไม่สนใจแรงกระตุ้นเพื่อเปลี่ยนหัวข้อ นั่นไม่ใช่งานของคุณ
หรือคุณอาจสงสัยว่าผู้พูดกำลังมุ่งหน้าไปในทิศทางที่แน่นอนในการสนทนาและทิศทางนั้นเป็นสิ่งที่คุณตื่นเต้นและหวังว่าเธอจะนำขึ้นมา หากคุณเปิดใจหากคุณขอให้เธออธิบายตัวเองคุณอาจประหลาดใจที่เธอพูดอะไรที่แตกต่างจากที่คุณคาดไว้
บ่อยครั้งที่การยอมรับว่าคุณไม่เข้าใจสิ่งพื้นฐาน คุณใช้ชีวิตพิสูจน์ตัวเองกับครูผู้ปกครองผู้ร่วมงานเพื่อนและผู้บังคับบัญชา คุณอาจคุ้นเคยกับผู้ดูระหว่างการแสดงบทบาทของผู้เชี่ยวชาญด้วยคำถามที่ยอดเยี่ยม เซสชั่นการฟังการเอาใจใส่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง คุณไม่ต้องการบดบังผู้พูดเลย คุณต้องการทำสิ่งที่ตรงกันข้าม: ปิศาจกับเธอโดยที่คุณไม่รู้อะไรเกี่ยวกับความคิดของเธอ เป็นความคิดของเธอและคุณคือนักท่องเที่ยว
เด็กวัยหัดเดินไม่อับอาย
อีกแง่มุมของการทำให้คุณปลอดจากสมมติฐานคือการถาม:
• "ทำไมเป็นอย่างนั้น?"
• "คุณหมายถึงอะไร?"
บางครั้งมันไม่ได้เป็นเรื่องของสมมติฐาน แต่ผู้พูดได้พูดอะไรบางอย่างที่น่าสงสัยอย่างแท้จริง อย่าข้ามมัน สะท้อนวลีลึกลับกลับไปถามจนกระทั่งชัดเจนขึ้น
สอนตัวเองให้รู้จักเมื่อคุณนึกภาพความหมายของผู้พูด ฝึกการตอบสนองแบบสะท้อนกลับในตัวคุณเองเพื่อขุดลึกลงไป คุณไม่สามารถหยุดตัวเองจากสมมติฐานที่มีอยู่จริง แต่คุณสามารถระบุได้และอย่าลืมสำรวจเพิ่มเติม
อีกวิธีในการอธิบายสิ่งนี้คือคุณไม่ต้องการอ่านระหว่างบรรทัด ความรู้สึกที่ชาญฉลาดของคุณเกี่ยวกับสิ่งที่ผู้พูดพูดจะล่อลวงให้คุณออกจากบางสิ่งที่ไม่ได้สำรวจ
ตอนนี้สิ่งที่คุณต้องติดตามจริงๆคือไม่ว่าคุณจะค้นพบเหตุผลที่ลึกซึ้งกว่าของผู้พูด
สิ่งที่คุณกำลังมองหานั้นแตกต่างจากในภาษาพูด สิ่งต่าง ๆ นั้นต่างจากสิ่งที่คุณค้นหาในรูปแบบสัมภาษณ์มืออาชีพและรูปแบบการวิจัย ตัวอย่างเช่นการสัมภาษณ์งานอาจมุ่งเน้นไปที่ทักษะของบุคคลอื่นและความสามารถในการแก้ปัญหาของเธอ ตัวอย่างเช่นพิธีกรรายการทอล์คโชว์จะพยายามล้วงเรื่องราวและความลับที่จะสร้างความสนุกสนานหรือกระตุ้นให้ผู้ชม ใน
การศึกษาการใช้งานคุณมองหาปัญหาข้อร้องเรียนการแก้ไขปัญหาความปรารถนาการคาดเดาและอื่น ๆ การเอาใจใส่นั้นเป็นกลางมากขึ้น เพื่อพัฒนาความเห็นอกเห็นใจคุณฟังสามสิ่งนี้:
•การใช้เหตุผล (การคิดภายใน)
•ปฏิกิริยา
•หลักการชี้นำ
หากคุณจินตนาการว่าเรื่องราวของผู้พูดเป็นกระแสที่ไหลผ่านคุณในที่สุดคุณจะมีทักษะในการดูสิ่งที่ไหลผ่านในเชิงลึกเพื่อพูด คุณต้องการระบุสิ่งทั้งสามประเภทนี้ ปฏิกิริยาทางอารมณ์เกิดขึ้น ... นั่นคือความคิดบางอย่างที่นั่น ... โอ้มีหลักการชี้นำในที่สุด
การคิดหรือการใช้เหตุผลภายใน
การคิดภายในคือแท้จริงสิ่งที่เกิดขึ้นในใจของคุณ นี่คือเหตุผลที่อยู่ภายใต้การกระทำของคุณทุกการตัดสินใจของคุณและทุกคำพูดที่คุณพูด คำว่า "ใต้" "ข้างหลัง" และ "ลึกลงไป" ล้วนสื่อความคิดที่คุณไม่ต้องการหยุดและยอมรับ
สิ่งแรกที่คนพูด โดยปกติแล้ววิธีการที่คนเริ่มเรื่องจะมีคำอธิบาย สิ่งนี้เกิดขึ้นแล้วฉันก็ทำอย่างนี้ ด้วยคำแถลงดังกล่าวคุณต้องเดาว่าทำไมคนคนนั้นถึงทำสิ่งนั้น หากคุณจบลงด้วยข้อเท็จจริงทั้งหมดของเรื่องราว แต่ไม่มีเหตุผลคุณก็ไม่เข้าใจคนนั้นเลย คุณคาดเดาได้เท่านั้น
ปฏิกิริยา
ปฏิกิริยาคือการตอบสนองต่อสถานการณ์หรือสิ่งเร้า ในการฟังการฟังมักจะตอบสนองที่คุณได้ยินเกี่ยวกับอารมณ์ในการตอบสนองต่อสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจงบุคคลที่มีการอธิบาย ปฏิกิริยามีความสำคัญต่อการระบุเพราะพวกเขาไปด้วยกันด้วยเหตุผล บางครั้งปฏิกิริยาทางอารมณ์ต่อเหตุการณ์ภายนอกทำให้เกิดการใช้เหตุผล บางครั้งกระบวนการคิดภายในทำให้เกิดปฏิกิริยาทางอารมณ์ ปฏิกิริยาตอบสนองภายใต้พฤติกรรมของบุคคล หากคุณไม่ทราบว่ามีอะไรไหลผ่านหัวใจของใครบางคนคุณจะพลาดเรื่องราวไป
ตรงกันข้ามกับความคาดหวังผู้คนมีเวลาพูดคุยเกี่ยวกับปฏิกิริยาทางอารมณ์ของพวกเขาได้ง่าย พวกเขาออกมาอย่างง่ายดายเพราะพวกเขาผูกติดอยู่กับความคิดและเพราะพวกเขามักไม่ได้อารมณ์สั่นสะเทือน เป็นอารมณ์ธรรมดาเช่นความขุ่นมัวความหวังหรือความไว้วางใจ
โปรดทราบว่าปฏิกิริยาทางอารมณ์ถูกกำหนดโดยสิ่งเร้าเฉพาะ ชุดของสิ่งเร้าที่คล้ายกันสามารถสร้างอารมณ์เช่นความอิ่มเอมใจหรือรังเกียจ อารมณ์เป็นสิ่งสำคัญในการสำรวจเพื่อให้คุณสามารถรับสิ่งเร้าและปฏิกิริยาตอบสนอง
หากคุณรู้เพียงแค่เรื่องของอารมณ์ความรู้สึกเหนือความคาดหมายมันจะไม่ช่วยให้คุณเข้าใจว่าคน ๆ นั้นคิดอย่างไร
หลักการชี้นำ
หลักการชี้นำคือปรัชญาหรือความเชื่อที่ใครบางคนใช้ในการตัดสินใจว่าจะทำอะไรต้องเลือกทำอย่างไร ฯลฯ เป็นปรัชญาที่บุคคลสามารถนำไปใช้กับเหตุการณ์ต่าง ๆ ในชีวิตของเธอและเธอต้องพึ่งพาจิตใต้สำนึกเพื่อช่วยให้เธอประพฤติตนในลักษณะที่สอดคล้องกับมาตรฐานของเธอ ตัวอย่างของหลักการชี้นำคือ "หลีกเลี่ยงการรบกวนผู้คนรอบตัวฉัน" และ "ควรมีที่สำหรับทุกสิ่งและทุกอย่างในที่นี้” การค้นพบหลักการชี้นำมีความสำคัญต่อการพัฒนาความเห็นอกเห็นใจเพราะมันแสดงให้เห็นถึงรากฐานของมุมมองของใครบางคน มันง่ายกว่ามากที่จะเดินเข้ามาในรองเท้าของบุคคลนั้นถ้าคุณรู้จักหลักการชี้นำของเธอและวิธีที่พวกเขาแตกต่างจากของคุณเอง คุณจะสามารถจำลองสิ่งที่เกิดขึ้นในใจของเธอในระหว่างประสบการณ์ที่เฉพาะเจาะจงมากขึ้นอย่างซื่อสัตย์
มุ่งเน้นไปที่การทำความเข้าใจกับประเด็นของเธอในวิธีที่เป็นกลางที่สุดที่คุณสามารถทำได้
ใช้จำนวนคำน้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
ใช้จำนวนคำน้อยที่สุดที่คุณสามารถทำได้ตลอดเซสชั่น คำถามที่คุณถามง่ายและไม่เป็นทางการเช่น:
• "ทำไมเป็นอย่างนั้น?"
•“ คุณคิดอะไรอยู่”
•“ เหตุผลของคุณคืออะไร”
•“ บอกเพิ่มเติมเกี่ยวกับ <วลีของเธอ>”
คุณไม่จำเป็นต้องสร้างประโยคแบบเต็ม คุณสามารถพูดได้ว่า:
• "เพราะ?"
เป็นคำถาม“ เพราะ” ทำให้ผู้พูดสามารถพูดได้ละเอียดมากขึ้นโดยที่คุณไม่เจาะจงเกินไป ให้ผู้บรรยายสัมภาษณ์เมื่อเธอต้องการ ช่วยตัวเองให้พยายามทำคำถามที่เป็นทางการและพูดดีในช่วงเซสชั่น
คุณต้องการตรวจสอบให้แน่ใจว่าน้ำเสียงของคุณนั้นมีความอยากรู้อยากเห็นและเบามากกว่าที่จะยากและท้าทาย ถาม“ ทำไม” ในทางที่เรียกร้องอาจฟังดูราวกับว่าคุณกำลังตัดสินบุคคลนั้นและคุณไม่คิดว่าเธอทำสิ่งที่ถูกต้อง “ ดังนั้นฉันตัดสินใจซื้อไอศกรีมกระวานเป็นของหวาน” "ทำไม?!" เสียงประเภทนี้ทำให้ฟังดูเหมือนการตัดสินใจเลือกไอศกรีมไม่ดีหรือรสชาติที่เลือกนั้นน่ารังเกียจ ในการทำให้อารมณ์ความหมายของคุณใช้เสียงแปลก ๆ หรือลองพูดว่า“ คุณคิดอะไรอยู่ที่นั่น”
บางครั้งคุณจะพูดสิ่งต่าง ๆ ในทางที่ไม่เหมาะสม มันเป็นเรื่องยั่วยุที่จะตั้งคำถามใหม่ของคุณเองเพื่อให้ชัดเจนขึ้น อย่าใช้เวลาในการทำสิ่งนี้จนกว่าผู้บรรยายจะขอความกระจ่างเกี่ยวกับสิ่งที่คุณทำ
หลังจาก. โดยทั่วไปวิธีแรกที่คุณพูดถึงแม้ว่าจะไม่สมบูรณ์แบบก็ดีพอสำหรับผู้พูดที่จะเข้าใจและตอบสนอง หากคุณใช้เวลาในการแก้ไขด้วยตัวเองคุณเสี่ยงต่อการที่ผู้พูดจะเสียสมาธิในขณะที่รอให้คุณตั้งคำถาม แทนที่จะเริ่มต้นด้วยคำตอบแรกที่เธอมีกับคำถามเดิมของคุณเธออาจให้คำตอบที่ตื้นกว่า
ในทำนองเดียวกันอย่าเว้นช่องว่างเงียบหลังจากที่คุณถามอะไรบางอย่าง แต่ในขณะที่ผู้พูดกำลังคิดถึงคำตอบของเธอ เคารพว่าเธอต้องคิดและรอ 6
ย้ำหัวข้อ
หลังจากผู้บรรยายเสร็จสิ้นการใช้เวลาสักครู่เพื่อแสดงให้เห็นว่าคุณกำลังตื่นตัวกับเรื่องราวของเธออย่างเข้มข้น ย้ำสั้น ๆ ว่าเธอเพิ่งพูดอะไรในวลีสั้น ๆ หนึ่งประโยค - ไม่ใช่แม้แต่ประโยคทั้งหมด ใคร่ครวญเนื้อหาที่เพิ่งเปิดเผยออกมาให้เธอฟัง บางสิ่งบางอย่างสั้น ๆ เช่น“ ประตู!” จะทำงานได้ดี ใช้คำที่เธอใช้ "น่าสะพรึงกลัว!" สะท้อนวิธีการพูดของเธอเพียงเล็กน้อยเพื่อสร้างสายสัมพันธ์และแสดงให้เห็นว่าคุณอยู่ข้างเธอ
ให้ใช้คำสรรพนาม“ คุณ” แทน “ คุณพูดอะไรเกี่ยวกับ…?” “ คุณหมายถึงอะไรโดย…?”
เป็นกำลังใจ
ในระหว่างการฟังคุณจะต้องพัฒนาสายสัมพันธ์กับผู้พูด คุณจะต้องกระตุ้นให้เธอเปิดใจและทำสิ่งนี้เธอจะต้องเชื่อใจคุณ ด้วยการแสดงให้เห็นว่าคุณไม่ได้ตัดสินเหตุผลใด ๆ ของเธอและคุณใส่ใจอย่างมากคุณจะได้รับความไว้วางใจนั้น
นอกจากนี้อย่าบอกว่ามีอีกวิธีที่ดีกว่าในการเข้าถึงสิ่งต่าง ๆ มากกว่าที่ผู้พูดเพิ่งบอกคุณ คุณจะทำให้ผู้พูดรู้สึกว่าเหตุผลของเธอด้อยกว่า
ยิ่งกว่านั้นอย่าละเว้นการถามว่า“ คุณแน่ใจนะ?” วลีนี้บอกเป็นนัยว่าคุณรู้คำตอบที่ดีกว่า แม้ว่าคุณจะไม่ได้หมายความอย่างนั้นมันก็ฟังดูเหมือนว่าคุณคุยกับเด็กมากเกินไปกระตุ้นให้เขาแก้ไขตัวเองเกี่ยวกับการหักเงินที่เขาทำจากการสังเกต เชื่อผู้พูดแทน ขอให้เธอบอกคุณเกี่ยวกับรายละเอียดเมื่อเธอเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นครั้งแรก ค้นหาเหตุผลภายใน
การฝึกฝนยังช่วยให้คุณมีความมั่นใจ ช่วยให้คุณตระหนักว่าผู้คนชอบบอกเหตุผลที่สุดของพวกเขา หากคุณฝึกฝนทุกครั้งที่คุณรับรู้โอกาสในการฟังเล็ก ๆ นั่นหมายถึงการเข้าหาผู้คนและการขอร้องจะไม่เป็นเรื่องที่น่ากลัวอย่างที่เคยเป็นมา
สรุป
ในการพัฒนาความเห็นอกเห็นใจคุณต้องผ่านระดับผิวเผินของสิ่งที่ผู้คนบอกคุณ สิ่งนี้ต้องการความสนใจมากขึ้นเมื่อคุณฟังความสามารถในการตอบสนองของคุณและการมีอยู่ของจิตใจเพื่อช่วยให้ผู้พูดรู้สึกมั่นใจและเข้าใจ มันต้องการคุณ
เพื่อปล่อยความต้องการของคุณที่จะทำบางสิ่งบางอย่างเพื่อแสดงให้เห็นถึงคุณค่าของคุณ ดูดซับทุกสิ่งที่คนอื่นพูด อดทนและเป็นกลาง
ทักษะการฟังนี้จะช่วยคุณในด้านอื่น ๆ ของชีวิตนอกเหนือจากการทำงาน มันจะช่วยให้คุณรู้ใจของคุณและรับรู้ปฏิกิริยาทางอารมณ์ของคุณเอง
สิ่งที่จะรับฟัง
•การใช้เหตุผล: การคิดการตัดสินใจแรงจูงใจกระบวนการทางความคิดการหาเหตุผลเข้าข้างตนเอง
•ปฏิกิริยา: การตอบสนองต่อบางสิ่ง - โดยส่วนใหญ่เป็นอารมณ์บางพฤติกรรม
•หลักการชี้นำ: ความเชื่อที่เป็นแนวทางในการตัดสินใจ
ติดตามเรื่องราว
•เริ่มด้วยหัวข้อกว้าง ๆ
•ให้ผู้พูดเลือกทิศทางต่อไป
•ขุดลงในคำพูดไม่กี่ครั้งที่ผ่านมา
•ใช้จำนวนคำน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้
•ย้ำหัวข้อเพื่อแสดงความสนใจตรวจสอบความเข้าใจของคุณและขอเพิ่มเติม
•หลีกเลี่ยงการแนะนำคำที่ผู้พูดไม่ได้ใช้
•พยายามอย่าพูด“ ฉัน”
ได้รับการสนับสนุน
•อย่าปลอมแปลง - ตอบสนองมีอยู่
•อย่าสลับทันที
•ปรับตัวเข้ากับอารมณ์
•อย่าทำให้เกิดข้อสงสัยหรือกังวล
มีความเคารพ
•เป็นคนใจเย็นอย่าใจร้อน
•ต่อต้านการกระตุ้นเพื่อแสดงให้เห็นว่าคุณฉลาดแค่ไหน
•หลีกเลี่ยงการบอกหรือบอกผู้พูดว่าเธอผิด
ไม่ทำให้เกิดปฏิกิริยาของคุณ
•เรียนรู้วิธีสังเกตปฏิกิริยาทางอารมณ์ของคุณ
•กระจายการตอบสนองและการตัดสินของคุณ
Practical Empathy: For Collaboration and Creativity in Your Work by
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น