วันอังคารที่ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2567

Carl Jung: To be normal is a splendid ideal for the unsuccessful

 

คาร์ล จุง: การเป็นคนธรรมดาถือเป็นอุดมคติที่ยอดเยี่ยมสำหรับผู้ที่ไม่ประสบความสำเร็จ


“In order to make clear what this fourth stage has in view, and to throw some light on the curious term 'transformation,' we must first take account of those psychic needs of man which were not given a place in the other stages.

“เพื่อให้ชัดเจนว่าขั้นที่สี่นี้มีไว้เพื่ออะไร และเพื่อให้เข้าใจคำศัพท์ที่น่าสนใจอย่าง 'การเปลี่ยนแปลง' มากขึ้น ก่อนอื่นเราต้องคำนึงถึงความต้องการทางจิตของมนุษย์ที่ไม่ได้รับสถานที่ในขั้นตอนอื่นๆ

In other words, we must ascertain what could seem more desirable or lead further than the claim to be a normally adapted, social being.

กล่าวอีกนัยหนึ่ง เราต้องตรวจสอบว่าอะไรจะดูพึงปรารถนามากกว่าหรือนำไปสู่สิ่งที่ไกลกว่าการอ้างว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่ปรับตัวเข้ากับสังคมได้ตามปกติ

Nothing is more useful or fitting than to be a normal human being; but the very notion of a 'normal human being' suggests a restriction to the average – as does also the concept of adaptation. ไม่มีอะไรมีประโยชน์หรือเหมาะสมไปกว่าการเป็นมนุษย์ปกติ แต่แนวคิดเรื่อง 'มนุษย์ปกติ' ชี้ให้เห็นถึงข้อจำกัดต่อคนทั่วไป เช่นเดียวกับแนวคิดเรื่องการปรับตัว



It is only a man who as things stand, already finds it difficult to come to terms with the everyday world who can see in this restriction a desirable improvement: a man, let us say, whose neurosis unfits him for normal life.มีเพียงมนุษย์เท่านั้นที่พบว่าเป็นเรื่องยากที่จะยอมรับโลกในแต่ละวันซึ่งสามารถมองเห็นการปรับปรุงที่พึงปรารถนาจากข้อจำกัดนี้ กล่าวคือ มนุษย์ที่มีอาการทางประสาทไม่เหมาะกับชีวิตปกติ




To be 'normal' is a splendid ideal for the unsuccessful, for all those who have not yet found an adaptation.การเป็น 'ปกติ' ถือเป็นอุดมคติอันยอดเยี่ยมสำหรับผู้ที่ไม่ประสบความสำเร็จ สำหรับผู้ที่ยังไม่พบการปรับตัว

But for people who have far more ability than the average, for whom it was never hard to gain successes and to accomplish their share of the world’s work-for them restriction to the normal signifies the bed of Procrustes, unbearable boredom, infernal sterility and hopelessness.แต่สำหรับคนที่มีความสามารถมากกว่าคนทั่วไปมาก ซึ่งไม่เคยเป็นเรื่องยากเลยที่จะประสบความสำเร็จและทำงานในโลกนี้ให้สำเร็จลุล่วง สำหรับพวกเขา การจำกัดให้เหลือแต่สิ่งปกติหมายถึงการนอนบนเตียงของโพรครัสตีส ความเบื่อหน่ายที่ไม่อาจทนทานได้ ความแห้งแล้งและความสิ้นหวัง

As a consequence there are many people who become neurotic because they are only normal, as there are people who are neurotic because they cannot become normal. เป็นผลให้มีคนจำนวนมากที่กลายเป็นคนวิตกกังวลเพราะพวกเขาเป็นเพียงคนปกติ เช่นเดียวกับคนที่กลายเป็นคนวิตกกังวลเพราะพวกเขาไม่สามารถเป็นคนปกติได้

For the former the very thought that you want to educate them to normality is a nightmare; their deepest need is really to be able to lead 'abnormal' lives.” สำหรับคนประเภทแรก ความคิดที่ว่าคุณต้องการสอนพวกเขาให้เป็นคนปกตินั้นเป็นเรื่องฝันร้าย ความต้องการที่ลึกซึ้งที่สุดของพวกเขาคือการใช้ชีวิตที่ 'ไม่ปกติ'

― C.G. Jung, Modern Man in Search of a Soul , Pages 47-48.
ตัดแปะโดย เฉลิมชัย เอื้อวิริยะวิทย์

ไม่มีความคิดเห็น: