กล้าที่จะมีความสุข

The Courage to be Happy by Ichiro Kishimi [Book Summary – Review] Written by Savaş Ateş 

Adler คิดว่าความสุขที่แท้จริงนั้นเกิดจากการพึ่งพาตนเองอย่างสมบูรณ์ 

Adler มองว่าการศึกษามีความสำคัญต่อการพึ่งตนเอง

ความเคารพคือการรับรู้บุคคลอื่นตามที่พวกเขาเป็น

เราต้องเริ่มแสดงความเคารพต่อคนอื่น การแสดงความเคารพต่อผู้อื่นเป็นพื้นฐานของความสัมพันธ์ที่มั่นคง 

การเคารพคนอื่นอย่างลึกซึ้งคุณเพียงแค่ต้องเคารพพวกเขาในสิ่งที่พวกเขาเป็นไม่ใช่การแสดงความคิดเห็นใด ๆ เกี่ยวกับพวกเขา

 งาน” มีสองระดับ มีงานสำหรับตัวเราเอง - ที่เราสนใจ - และมีงานให้ผู้อื่น - ที่พวกเขาสนใจ ผู้คนไม่ควรทำงานที่ไม่อยู่ในขอบเขตความรับผิดชอบ

หยุดการตักเตือนคนอื่นที่ทำอะไรก็แล้วแต่ โดยไม่รู้ตัวจากผลการกระทำของเธอ ทุกคนแสดงให้เห็นถึงวิธีการยกย่องหรือตำหนิเด็กในความเป็นจริงส่งเสริมพฤติกรรมที่ผิด

อย่างไรก็ตามความจริงนั้นแตกต่างกันมาก: ฟังก์ชั่นการสรรเสริญตรงข้ามกับความคิดของเราเกี่ยวกับการทำงานของมัน การสรรเสริญอาจเป็นสิ่งที่ไม่จำเป็น 

สมมติว่าคุณกำลังแข่งในการวิ่งมาราธอนและมีนักแข่งอื่น ๆ มากมายรอบตัวคุณอย่างไรก็ตามคุณไม่รู้สึกถึงการแข่งขัน คุณยังคงแข่งขัน ที่จริงแล้วนักแข่งคนอื่นแนะนำให้คุณวิ่งเร็วขึ้นและวิ่งต่อไป และหลังจากเสร็จสิ้นการวิ่งมาราธอนความรู้สึกแห่งความสำเร็จของคุณไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าคุณมาเป็นอันดับแรกอันดับสองและอื่น ๆ นี่คือสิ่งที่การแข่งขันที่ไม่มีการแข่งขันเกี่ยวข้องคล้าย

มีการแข่งขันกันในสังคมของเราอยู่เสมออย่างไรก็ตามเราไม่สามารถพูดสิ่งเดียวกันเพื่อการแข่งขัน ยิ่งกว่านั้นด้วยการปฏิเสธที่จะสร้างลำดับชั้นด้วยวิธีการยกย่องอาจารย์ผู้สอนมีความสามารถในการกำจัดคู่แข่งออกจากห้องเรียน

แม้ว่าเด็ก ๆ จะไม่เหนือกว่าผู้ใหญ่ แต่ความด้อยกว่าของพวกเขาทำให้พวกเขาได้เปรียบ

มีสิ่งหนึ่งที่คุณควรจำไว้คือ เป็นเรื่องปกติที่เด็ก ๆ จะรู้สึกไม่สมบูรณ์ 

คุณจะมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่มีการแข่งขันความหึงหวงหรือแม้แต่ความสันโดษ - เพราะคุณกลายเป็นคนเดียวอย่างแท้จริงไม่มีหนทางที่จะเหงา

ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลไม่ใช่เหตุผลเดียวที่อยู่เบื้องหลังทุกประเด็น แต่เขาก็เป็นสาเหตุของความสุขด้วยเช่นกัน

ความสุขเกิดขึ้นจาก“ ความรู้สึกของชุมชน” - ความรู้สึกที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราเป็นส่วนหนึ่งของสังคมและเราไม่ได้แยกออกจากมัน ทุกคนเข้ามาในโลกด้วยความรู้สึกที่มีอยู่ภายในตัวเราอย่างไรก็ตามเราทุกคนต้องเริ่มต้นมัน การเปิดใช้งานขึ้นอยู่กับ "ความสัมพันธ์มิตรภาพ" ของเรา มันมากกว่าแค่การหามิตรภาพที่ใกล้ชิดหลายอย่างมันเกี่ยวข้องกับการรักษาทุกคนที่พบว่าเป็นเพื่อนของพวกเขา

หากผู้สอนกลายเป็นแบบอย่างของมิตรภาพด้วยวิธีนี้นักเรียนของเธอค้นพบวิธีการสร้างและรักษาสัมพันธภาพมิตรภาพส่วนบุคคลกับคนที่พวกเขารู้จัก ด้วยวิธีนี้พวกเขาสร้างโอกาสสำหรับความสุขถาวร

Adler คิดว่าอิสรภาพของแท้นั้นสามารถปลดปล่อยได้จากความรัก

คุณอาจถูกปลดออกจากการพิจารณาว่านักจิตวิทยาผู้โด่งดังได้ออกไปจากใจแล้ว - ความรักไม่ได้เกี่ยวข้องกับการพึ่งพาคนอื่นหรือไม่?

นี่คือสิ่งที่ Adler ต้องการดึงดูดความสนใจ

อย่างที่คุณเข้าใจการพึ่งพาตนเองที่ Adler ได้พูดคุยกันมานานไม่ได้พยายามแยกเราจากคนอื่น การพึ่งพาตนเองช่วยให้เราเปิดกว้าง ตามที่ Adler การพึ่งพาตนเองเกี่ยวข้องกับการละทิ้งความเป็นมนุษย์

เมื่อผู้คนมีความพอเพียงพวกเขาสามารถตอบสนองความต้องการส่วนบุคคลของพวกเขาได้ ที่ช่วยให้ผู้คนมีชีวิตอยู่ด้วยความสามัคคีในฐานะชุมชนโดยไม่ต้องการให้ผู้อื่นตอบสนองความต้องการของเราหรือทำให้เรารู้สึกถึงคุณค่าของตนเอง เฉพาะเมื่อมีคนมาถึงจุดนี้มันจะเป็นไปได้ที่พวกเขาจะสร้างความสัมพันธ์ที่ดี ผ่านพันธมิตรเหล่านี้ Adler ให้ความเห็นว่าความสุขถาวรสามารถเกิดขึ้นได้

ความสุขที่แท้จริง ไม่ใช่คนที่เกี่ยวข้องกับความสุขที่เห็นแก่ตัวนั่นคือเน้นที่ความรู้สึกของเราและไม่ใช่คนที่เกี่ยวข้องกับความสุขที่อยู่บนพื้นฐานของคนอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับความสุขของคู่ของเรา แอดเลอร์คิดว่ามันเป็นไปได้ที่ความสุขแบบนี้จะเกิดขึ้นได้ถ้าคนสองคนละทิ้ง "ฉัน" และสร้างพันธะใหม่ที่เกี่ยวข้องกับและทำงานเพื่อ "เรา"

ดังนั้นนี่คือบันไดขั้นสุดท้ายในการเดินทางของเด็กจากการพึ่งพาสู่อิสรภาพ: การมีความรักไม่ว่ามันจะเป็นแบบไหน - โรแมนติกหรือสงบนิ่ง - และในที่สุดก็ทิ้ง“ ฉัน” สำหรับ“ เรา”

ความกล้าหาญที่จะมีความสุข: ความพึงพอใจที่แท้จริงอยู่ในอำนาจของคุณโดย Ichiro Kishimi, Fumitake Koga Book Review

การศึกษาไม่ควรเกี่ยวข้องกับการให้ข้อมูลและตัวเลขเพียงอย่างเดียว แต่มีบทบาทที่สำคัญมากกว่า การศึกษามีความสามารถในการพัฒนาการพึ่งพาตนเองสำหรับเด็ก และการทำให้เด็กพัฒนาความเชื่อมั่นในตนเองแสดงให้เห็นว่าเขาจะมีความสุขเคารพและสอดคล้องกับสังคมของเขาได้อย่างไร การศึกษาและครอบครัวที่มีความสามารถในการพัฒนาการพึ่งพาตนเองสำหรับเด็กที่พวกเขาสนใจคือการประชุมเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ของการศึกษา

หยุดการเผยแพร่การสรรเสริญเพิ่มความเอาใจใส่

แอดเลอร์คิดว่าการยกย่องนั้นเป็นอันตรายต่อเด็ก ๆ ในที่สุด ถ้าอย่างนั้นวิธียืนยันพฤติกรรมเชิงบวกคืออะไร แทนที่จะยกย่องเช่น“ การกระทำของคุณในการแบ่งปันแสดงให้เห็นถึงความเอื้ออาทรของคุณ” ซึ่งกระตุ้นให้เด็กสะท้อนตนเองเป็นตัวอย่างของความเห็นอกเห็นใจ บอกกับเธอว่า“ เมื่อให้ฤishiษีเล่นกับของเล่นของคุณคุณทำให้เขารู้สึกมีความสุขมาก”