ชีวิตสั้นเกินไปที่จะไม่มีความสุขในที่ทำงาน
กับดักความทะเยอทะยาน
แรงผลักดันเพื่อให้บรรลุเป้าหมายและส่งเสริมอาชีพของเราผลักดันให้เราเป็นและทำอย่างดีที่สุด แต่เมื่อความทะเยอทะยานควบคู่ไปกับความเป็นไฮเปอร์เทคทีฟและการมุ่งความสนใจไปที่การชนะเราก็จะมีปัญหา เราตาบอดต่อผลกระทบของการกระทำของเราที่มีต่อตนเองและผู้อื่น ความสัมพันธ์เสียหายและทำงานร่วมกันได้รับความเดือดร้อน; เราเริ่มไล่ตามเป้าหมายเพื่อโจมตีเป้าหมาย; และงานเริ่มสูญเสียความหมาย
ไม่มีอะไรผิดปกติกับความทะเยอทะยานแน่นอน บางครั้งมันนำผู้คนไปฝึกฝนทักษะทางสังคม ท้ายที่สุดแล้วการทำงานร่วมกันที่มีประสิทธิภาพเป็นข้อกำหนดเบื้องต้นสำหรับความสำเร็จระยะยาวในองค์กรที่ซับซ้อน แต่ความใฝ่ฝันของชารอนมุ่งเน้นไปที่เป้าหมายของเธอ แต่เพียงผู้เดียวและเพื่อน ๆ ก็หยุดไว้วางใจเธอในไม่ช้า พวกเขาก็หยุดช่วยเธอด้วย
หากควบคู่ไปกับการมุ่งความสนใจไปที่การชนะใจความทะเยอทะยานทำให้เราเดือดร้อน
การทำสิ่งที่เราคิดว่าเราควรทำมากกว่าสิ่งที่เราต้องการทำคือกับดักที่เราทุกคนเสี่ยงที่จะตกสู่จุดหนึ่งในชีวิตการทำงานของเรา จริงกฎบางข้อที่ไม่ได้เขียนไว้ซึ่งกำหนดรูปแบบการทำงานของเราเป็นบวกเช่นการศึกษาจนสำเร็จเพื่อให้เราสามารถช่วยครอบครัวของเราและสังเกตการตรงต่อเวลาและความสุภาพในการทำงาน แต่บรรทัดฐานในที่ทำงานของเรามากเกินไป - สิ่งที่ฉันเรียกว่าควร - บังคับให้เราปฏิเสธว่าเราเป็นใครและเลือกสิ่งที่ขัดขวางศักยภาพของเราและยับยั้งความฝันของเรา
แน่นอนว่าการหลีกเลี่ยงกับดักนั้นไม่ได้คำนึงถึงกฎทั้งหมด ความไม่สอดคล้องกันอย่างสมบูรณ์และความเบี่ยงเบนทางวัฒนธรรมจะท้าทายแม้กระทั่งองค์กรที่ครอบคลุมมากที่สุด แต่เราจำเป็นต้องรับรู้ว่ากฎใดเป็นอันตราย การปราบปรามตนเองและความขยันหมั่นเพียรจะไม่นำผลงานสร้างสรรค์ที่เป็นต้นฉบับมากที่สุดของเรามาทำงาน และไม่นำไปสู่ความสุขในที่ทำงานซึ่งเป็นองค์ประกอบสำคัญของความสำเร็จในอาชีพที่ยั่งยืน ในกรณีนี้สิ่งที่ควรทำเพื่อเลือกอาชีพของเขาทำให้มาร์คัสทำงานผิดและซ่อนชีวิตส่วนตัวของเขา กฎที่เขาคิดว่าเขาต้องเชื่อฟัง
กับดักการทำงานมากเกินไป
พวกเราบางคนตอบสนองต่อแรงกดดันที่แท้จริงของสถานที่ทำงาน“ ตลอดเวลา” ในศตวรรษที่ 21 โดยใช้เวลาทำงานทุกช่วงเวลาตื่นหรือคิดเกี่ยวกับงาน เราไม่มีเวลาสำหรับเพื่อนออกกำลังกายอาหารเพื่อสุขภาพหรือนอนหลับ เราไม่ได้เล่นกับลูก ๆ ของเราหรือฟังพวกเขา เราจะไม่อยู่บ้านเมื่อเราป่วย เราไม่ใช้เวลาในการทำความรู้จักกับคนที่ทำงานหรือใส่ตัวเองในรองเท้าของพวกเขาก่อนที่เราจะข้ามไปสู่ข้อสรุป
การทำงานมากเกินไปดูดเราไปสู่เกลียวด้านลบ: การทำงานมากขึ้นทำให้เกิดความเครียดมากขึ้น ความเครียดที่เพิ่มขึ้นทำให้สมองของเราช้าลงและลดความฉลาดทางอารมณ์ลง ความคิดสร้างสรรค์น้อยลงและทักษะคนจนเป็นอันตรายต่อความสามารถของเราในการทำสิ่งต่างๆให้สำเร็จ ในฐานะที่เป็นชื่อของบทความทบทวนธุรกิจฮาร์วาร์เมื่อเร็ว ๆ นี้สรุปอย่าง "การวิจัยมีความชัดเจน: Backfire ชั่วโมงยาวนานสำหรับผู้คนและ บริษัท "
การทำงานหนักเป็นสิ่งที่น่าดึงดูดเพราะมันยังเป็นที่ยกย่องในสถานที่ทำงานมากมาย ในความเป็นจริงแล้ว Erin Reid ของมหาวิทยาลัยบอสตันพบว่าบางคน (โดยเฉพาะผู้ชาย) โกหกว่าพวกเขาทำงานกี่ชั่วโมง พวกเขาอ้างว่าใช้เวลา 80 สัปดาห์บวกกับชั่วโมง - น่าจะเป็นเพราะพวกเขาคิดว่าชั่วโมงที่มากเกินไปทำให้ผู้บังคับบัญชาประทับใจ ยิ่งกว่านั้นความหลงใหลในงานสามารถมาจากปีศาจภายในของเรา: มันดึงความไม่มั่นคงของเราออกมาบรรเทาความรู้สึกผิดเมื่อเราเห็นคนอื่นทำงานหนักเกินไปหรือช่วยเราหนีปัญหาส่วนตัว ผู้ทำงานหนักมากหลายคนเชื่อว่าการทำงานมากขึ้นจะช่วยลดความเครียด: หากพวกเขาเพิ่งเสร็จสิ้นโครงการให้ทำรายงานนั้นอ่านอีเมลทั้งหมดพวกเขาจะรู้สึกควบคุมน้อยลง แต่แน่นอนว่างานจะไม่สิ้นสุด
การทำงานหนักเกินไปสามารถทำให้สมองของเราช้าลงและลดความฉลาดทางอารมณ์ลง
หลุดเป็นอิสระ
ขั้นตอนแรกคือการยอมรับว่าคุณสมควรได้รับความสุขในการทำงาน นั่นหมายถึงการละทิ้งความเชื่อที่ไม่ได้มีไว้เพื่อเป็นแหล่งหลักของการบรรลุเป้าหมาย เป็นเวลาหลายศตวรรษที่มันเป็นหนทางในการลดความหิว เพื่อให้แน่ใจว่าหลายคนยังคงต่อสู้กับค่าจ้างต่ำและสภาพการทำงานที่น่ากลัวและสำหรับพวกเขาทำงานอาจเท่ากับความน่าเบื่อหน่าย แต่จากการวิจัยแสดงให้เห็นว่าแม้แต่งานที่ไม่ได้ใช้งานก็ยังสามารถทำให้สำเร็จได้ สิ่งที่น่าแปลกใจก็คือผู้บริหารที่ประสบความสำเร็จในปัจจุบันคนงานความรู้และครีเอทีฟบางครั้งไม่พบความหมายที่แท้จริงในการทำงานของพวกเขา แต่พวกเขาซื้อมาในตำนานที่ว่ามันบด
การทำงานสามารถเป็นแหล่งของความสุขที่แท้จริงซึ่งฉันนิยามว่าเป็นความเพลิดเพลินที่ลึกล้ำและยั่งยืนในการทำกิจกรรมประจำวันที่ขับเคลื่อนด้วยความรักเพื่อจุดประสงค์ที่มีความหมายมุมมองที่มีความหวังในอนาคต
ในการยอมรับองค์ประกอบความสุขทั้งสามนี้ก่อนอื่นเราจะต้องเจาะลึกลงไปถึงแรงผลักดันและนิสัยส่วนตัวที่ทำให้เราไม่สามารถอุปถัมภ์พวกเขาได้ ทำไมเราทำงานตลอดเวลา ความทะเยอทะยานและความปรารถนาของเราที่จะชนะรับใช้เราหรือทำร้ายเราหรือไม่? ทำไมเราถึงติดกับสิ่งที่เรารู้สึกว่าเราควรทำและไม่ใฝ่หาสิ่งที่เราต้องการจะทำ? ในการตอบคำถามเหล่านี้เราต้องเจาะลึกความฉลาดทางอารมณ์ของเรา
ย้ายจากกับดักเป็นความสุข
ในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมานักจิตวิทยาและนักวิจัยได้รวมตัวกันยอมรับว่ามีความสามารถทางอารมณ์ 12 ด้านซึ่งทั้งหมดนี้สามารถช่วยคุณหลีกเลี่ยงหรือหลุดพ้นจากกับดักแห่งความสุข ฉันเชื่อว่าสาม - การรับรู้อารมณ์ตนเองการควบคุมตนเองด้านอารมณ์และการรับรู้ขององค์กร - มีประโยชน์อย่างยิ่งเมื่อคัดความคิดที่ล้าสมัย
การรับรู้อารมณ์ตนเองคือความสามารถในการสังเกตและเข้าใจความรู้สึกและอารมณ์ของคุณและเพื่อรับรู้ว่าสิ่งเหล่านั้นส่งผลต่อความคิดและการกระทำของคุณอย่างไร
การรับรู้เป็นการเริ่มต้นที่ดี แต่คุณต้องลงมือทำ นี่คือที่มาของการควบคุมตนเองทางอารมณ์: ช่วยให้คุณสามารถทนต่อความรู้สึกไม่สบายที่เกิดขึ้นเมื่อคุณเข้าใจในสิ่งที่คุณทำกับตัวเอง ตัวอย่างเช่นหากคุณรู้ว่าคุณเช็คอีเมลตอนกลางคืนโดยไม่ปลอดภัยคุณจะไม่รู้สึกดีกับตัวเองเป็นพิเศษ แต่ถ้าคุณผลักความรู้สึกนั้นออกไปคุณก็จะยังคงติดอยู่ การควบคุมตนเองยังช่วยให้เราสามารถดำเนินการที่อาจตกอยู่นอกเขตความสะดวกสบายของเรา
ในที่สุดการรับรู้ขององค์กร - ความเข้าใจในสภาพแวดล้อมการทำงานของคุณ - สามารถช่วยคุณแยกแยะความแตกต่างระหว่างสิ่งที่มาจากภายในตัวคุณและสิ่งที่มาจากผู้อื่นหรือ บริษัท ของคุณ ตัวอย่างเช่นพูดว่าคุณทราบว่าเพื่อนร่วมงานของคุณกำลังอ่านและส่งอีเมลทุกชั่วโมงและการทำงานหนักของคุณมาจากแรงกดดันในการปฏิบัติตามไม่จำเป็นต้องมาจากความไม่มั่นคง ตอนนี้คุณเห็นว่าคุณมีทางเลือกที่จะทำ: คุณสามารถตัดสินใจอย่างกล้าหาญที่จะยึดถือบรรทัดฐานและเลิกทำงานหนักเกินไปหรือคุณสามารถทำงานต่อไปในลักษณะที่ขัดแย้งกับค่านิยมของคุณ (และเป็นอันตรายต่อสุขภาพและชีวิตครอบครัวของคุณ) คุณอาจจำได้ว่าการดึงกลับจากการทำงานหนักเกินไปอาจทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงและความคาดหวังของทีมของคุณสร้างวัฒนธรรมที่ดีงามภายในองค์กรขนาดใหญ่
วัตถุประสงค์ความหวังและมิตรภาพ
การใช้ความฉลาดทางอารมณ์เพื่อขจัดอุปสรรคต่อความสุขเป็นก้าวแรกในการเดินทางสู่การเติมเต็มในการทำงาน แต่ความสุขไม่ได้เกิดขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์ - เราต้องแสวงหาความหมายและจุดประสงค์ในกิจกรรมประจำวันของเราส่งเสริมความหวังในตัวเราและผู้อื่นและสร้างมิตรภาพในที่ทำงาน
ความหมายและวัตถุประสงค์
มนุษย์มีสายเพื่อแสวงหาความหมายในทุกสิ่งที่เราทำไม่ว่าเราจะนั่งในสำนักงานเดินป่าในภูเขาหรือรับประทานอาหารเย็นกับครอบครัว ความหลงใหลในพลังงานเชื้อเพลิงปัญญาและความคิดสร้างสรรค์ เคมีสมองเป็นส่วนหนึ่งที่รับผิดชอบ: นักวิจัยได้แสดงให้เห็นว่าอารมณ์เชิงบวกที่เกิดจากการทำงานที่เราเห็นว่าคุ้มค่าช่วยให้เราฉลาดขึ้นนวัตกรรมมากขึ้นและปรับตัวได้มากขึ้น ยกตัวอย่างเช่นศาสตราจารย์จิตวิทยาของดยุค Ari Ariely และเพื่อนร่วมงานได้ทำการศึกษาซึ่งผู้เข้าร่วมได้รับค่าจ้างในการสร้างแบบจำลองเลโก้ซึ่งบางส่วนก็ถูกรื้อต่อหน้าพวกเขาเมื่อเสร็จสิ้น คนที่มีการสร้างสรรค์ได้รับการอนุรักษ์ทำโดยเฉลี่ยเลโก้โมเดลมากกว่าโมเดลที่ถูกทำลายถึง 50% แม้จะมีแรงจูงใจทางการเงินเหมือนกัน เราให้ตัวเองมากขึ้นเมื่อเราได้รับผลกระทบแม้ว่าจะเป็นเรื่องเล็กน้อยก็ตาม
นักวิชาการด้านการจัดการได้แสดงให้เห็นว่าสิ่งเดียวกันถือเป็นจริงในงาน: วัตถุประสงค์คือตัวขับเคลื่อนอันทรงพลังของความสุขในที่ทำงาน บ่อยครั้งที่เราล้มเหลวในการแตะแรงบันดาลใจของบ่อ เป็นเรื่องจริงสำหรับชารอนและมาร์คัสมันง่ายที่จะมองข้ามสิ่งที่เราให้ความสำคัญและเพิกเฉยต่อแง่มุมของงานที่มีความสำคัญต่อเราโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเราต่อสู้กับองค์กรที่ไม่สมบูรณ์เจ้านายที่ไม่ดีและความเครียด และถ้าเป็นเช่นนั้นการปลดออกจากตำแหน่งก็อยู่ใกล้แค่เอื้อม ในกรณีที่ไม่มีความหมายเราไม่มีเหตุผลที่จะให้ทั้งหมดของเรา
เราแต่ละคนพบความหมายและวัตถุประสงค์ในการทำงานที่แตกต่างกัน แต่จากประสบการณ์ของฉันกับผู้คนจากทั่วโลกและในทุก ๆ อาชีพฉันได้เห็นความคล้ายคลึงกันบางอย่าง: เราต้องการต่อสู้เพื่อสิ่งที่เราสนใจ เราต้องการสร้างและคิดค้น เราต้องการแก้ไขปัญหาและปรับปรุงสถานที่ทำงานของเรา เราต้องการเรียนรู้และเติบโต และจากการศึกษาได้แสดงให้เห็นแล้วว่างานที่มีความหมายเป็นไปได้และสำคัญสำหรับภารโรงหรือผู้จัดการระดับกลาง
ในขณะที่คุณค้นพบว่างานด้านใดของคุณมีสัมฤทธิผลอย่างแท้จริง - และอะไรคือการทำลายวิญญาณ - คุณจะต้องเผชิญกับทางเลือกเกี่ยวกับวิธีการใช้เวลาและสิ่งที่ต้องทำในอาชีพของคุณ มาร์คัสตัดสินใจที่จะเริ่มต้นสำรวจอย่างจริงจังว่าธุรกิจที่เขาใฝ่ฝันอยากจะมี เขาดูการเงินและวิธีใช้ประโยชน์จากความสัมพันธ์ของเขากับ บริษัท ปัจจุบันของเขาและกับลูกค้า เขาและคู่สมรสของเขาพิจารณาการเปลี่ยนแปลงวิถีการดำเนินชีวิตที่ต้องการธุรกิจ ในท้ายที่สุดเขาสร้างสะพาน: เขาทำงานเป็น บริษัท นอกเวลาเป็นเวลาสองปีในขณะที่หาเงินทุนและเริ่มต้นธุรกิจใหม่ของเขา
ความหวัง
หากคุณเคยเผชิญกับความทุกข์ยากวิกฤตหรือความสูญเสียคุณรู้ว่าความหวังคือสิ่งที่ทำให้คุณประสบ มันทำให้เราต้องการตื่นขึ้นมาทุกวันและพยายามต่อไปแม้ว่าชีวิตจะยากลำบาก ความหวังทำให้มันเป็นไปได้ที่จะนำทางความซับซ้อน; จัดการกับความเครียดความกลัวและความยุ่งยาก และเข้าใจองค์กรที่วุ่นวายและชีวิต ส่วนหนึ่งเป็นเพราะความหวังเช่นเดียวกับจุดประสงค์มีผลในเชิงบวกต่อเคมีสมองของเรา การวิจัยแสดงให้เห็นว่าเมื่อเรารู้สึกในแง่ดีระบบประสาทของเราจะเปลี่ยนจากการต่อสู้หรือบินไปสู่ความสงบและพร้อมที่จะทำหน้าที่ ยกตัวอย่างเช่นงานวิจัยชิ้นหนึ่งแสดงให้เห็นว่าเมื่อบุคคลได้รับการสอนในแบบที่ทำให้เกิดความรู้สึกในแง่บวกและมีวิสัยทัศน์ที่สร้างแรงบันดาลใจในอนาคตพื้นที่ของสมองที่เกี่ยวข้องกับระบบประสาทกระซิกจะเปิดใช้งาน: หายใจช้าลง, ลดความดันโลหิต ฟังก์ชั่นที่ดีกว่า เราคิดว่ามีเหตุผลมากขึ้นและสามารถจัดการอารมณ์ของเราได้ดีขึ้น เรารู้สึกมีพลังและพร้อมที่จะวางแผนสำหรับอนาคต
มิตรภาพ.
ถ้าคุณทำงานกับคนที่คุณชอบและให้ความเคารพและถ้าพวกเขาชอบและเคารพคุณตอบแทนคุณอาจสนุกกับการไปทำงาน แต่ถ้าคุณอยู่ในงานที่คุณรู้สึกว่าถูกคุมขังอยู่ตลอดเวลาดูถูกเหยียดหยามหรือถูกกีดกันคุณอาจกำลังประสบกับความทุกข์ลึกหรือมีอยู่แล้ว คุณอาจบอกตัวเองว่าสถานการณ์นั้นน่าอยู่หรือคุณไม่ต้องการเพื่อนในที่ทำงาน ที่ไม่เป็นความจริง.
อันที่จริงแล้วความสัมพันธ์ที่ดีเป็นหัวใจขององค์กรที่ประสบความสำเร็จ ผู้ที่ดูแลซึ่งกันและกันให้เวลาความสามารถและทรัพยากรอย่างไม่เห็นแก่ตัว กัลล์อัพพบว่าความสัมพันธ์ใกล้ชิดในการทำงานช่วยเพิ่มความพึงพอใจให้กับพนักงาน
ความสัมพันธ์ที่ดีและอบอุ่นเป็นสิ่งสำคัญในการทำงานด้วยเหตุผลของมนุษย์ ผู้คนได้จัดตั้งชนเผ่าที่ทำงานและเล่นด้วยกันมาตั้งแต่ครั้งแรก องค์กรทุกวันนี้เป็นชนเผ่าของเรา เราต้องการทำงานเป็นกลุ่มหรือ บริษัท ที่ทำให้เราภูมิใจและเป็นแรงบันดาลใจให้เราพยายามอย่างเต็มที่
นอกจากนี้เรายังต้องการให้ผู้คนใส่ใจเราและเห็นคุณค่าของเราในฐานะมนุษย์ และเราต้องทำแบบเดียวกันกับคนอื่น เราเจริญเติบโตทั้งร่างกายและจิตใจเมื่อเรารู้สึกเห็นอกเห็นใจผู้อื่นและเห็นว่าพวกเขามีความห่วงใยต่อความผาสุกของเรา อันที่จริงการศึกษาของ Harvard Grant พบว่าความรัก - ใช่ความรัก - เป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุดของความสุขในชีวิต ยิ่งกว่านั้นคนที่ประสบกับความรัก - รวมถึงความรักที่เกี่ยวข้องกับมิตรภาพนั้นประสบความสำเร็จมากกว่าแม้กระทั่งเรื่องการเงิน
แต่ความรักในที่ทำงาน? คนส่วนใหญ่อายห่างจากความคิดความรักโรแมนติกในที่ทำงาน (แม้ว่าเราจะรู้ว่ามันเกิดขึ้นบ่อยครั้ง) อย่างไรก็ตามสิ่งที่เราต้องการในที่ทำงานคือความรักที่ก่อตั้งขึ้นจากการเอาใจใส่ห่วงใยและความสนิทสนมกัน ความสัมพันธ์ดังกล่าวเต็มไปด้วยความไว้วางใจและความเอื้ออาทรแหล่งที่มาของความสุขและทำให้การทำงานสนุก
สรุปผลการศึกษา
มีคนจำนวนมากเชื่อว่าหากพวกเขาประสบความสำเร็จพวกเขาจะมีความสุข นั่นคือถอยหลัง ผู้เขียนและนักจิตวิทยา Shawn Achor กล่าวอย่างตรงไปตรงมา:“ ความสุขมาก่อนความสำเร็จ” นั่นเป็นเพราะอารมณ์ในเชิงบวกที่เกิดจากการมีส่วนร่วมทำให้สมหวังและมีคุณค่าในที่ทำงานมีประโยชน์มากมาย: สมองของเราทำงานได้ดีขึ้น เรามีความคิดสร้างสรรค์และปรับเปลี่ยนได้มากขึ้น เรามีพลังงานมากขึ้นตัดสินใจอย่างชาญฉลาดและจัดการความซับซ้อนได้ดียิ่งขึ้น ง่าย: คนที่มีความสุขทำได้ดีกว่าเพื่อนที่ไม่มีความสุข
A version of this article appeared in the September–October 2017 issue (pp.66–73) of Harvard Business Review.
https://hbr.org/2017/09/happiness-traps
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น