ดินสอวิเศษกับยางลบวิเศษ

นิทานล้านบรรทัด
ประภาส ชลศรานนท์


กาลครั้งหนึ่ง ดินสอวิเศษถูกสร้างขึ้นมาพร้อมๆกับยางลบวิเศษ

“เมื่อฉันเขียนประโยคใดขึ้นมาก็ตาม สิ่งนั้นจะเกิดขึ้นทันที” ดินสอวิเศษพูดจบก็เขียนประโยคหนึ่ง “ฝนตกพายุฝนพัดกระหน่ำเดี๋ยวนี้”

ทันทีที่ไม้โทตัวสุดท้ายถูกเขียน ฟ้าแถวๆนั้นก็แลบขึ้นมา แล้วจู่ๆเมฆก็ก่อตัวเป็นก้อนดำทะมึน ประตูหน้าต่างบ้านรอบๆบริเวณนั้นถูกเปิดปิดด้วยแรงลมที่ไม่รู้มาจากไหน เกิดเสียงปึงปังลั่นไปหมด ดินทรายบนพื้นถูกลมหมุนพัดตีขึ้นมาจนคละคลุ้ง

ท่ามกลางฝุ่นที่ฟุ้งกระจาย ยางลบวิเศษปรากฏตัวขึ้น เขาพุ่งตัวมาลบประโยคที่ดินสอวิเศษเขียนไว้

ลมหยุดนิ่งไม่ต่างอะไรกับพัดลมที่เปิดไว้แล้วถูกดึงปลั๊กออก เมฆฝนกระจายตัวเบาบางลง ฟ้ากลับมาสว่างดังเดิม

“เมื่อฉันลบประโยคใดออก สิ่งนั้นก็จะไม่เกิดขึ้น” ยางลบวิเศษประกาศต่อกรกับดินสอวิเศษ

ดินสอวิเศษจ้องมองยางลบวิเศษอย่างเคียดแค้น “แล้วเราจะได้เห็นดีกัน”
และแล้วทั้งสองก็เริ่มก่อสงคราม เมื่อดินสอวิเศษเขียนประโยคใด ยางลบวิเศษก็รีบรุดไปลบออกทันที และเช่นกันเมื่อยางลบวิเศษไปลบประโยคใดที่มีอยู่แล้ว ดินสอวิเศษก็จะพุ่งไปเขียนขึ้นมาใหม่

โลกทั้งโลกวุ่นวายไปหมดเพราะทั้งสองพันตูกันโดยไม่สนใจว่าจะมีใครได้รับผลกระทบจากการแสดงแสนยานุภาพของตัวเอง ความรู้สึกอยากเอาชนะทำให้ดินสอวิเศษกล้าทำในสิ่งที่มีแต่ปีศาจเท่านั้นที่ทำ ดินสอวิเศษบ้าระห่ำถึงขนาดเขียนข่าวร้ายบนหน้าหนังสือพิมพ์ชนิดจะให้เกิดโศกนาฎกรรมครั้งใหญ่บนโลก ซึ่งถ้าไม่ได้ยางลบวิเศษมารีบมาลบออก ก็ไม่รู้ว่าโลกเราจะเป็นอย่างไร

ยางลบวิเศษเองก็เช่นกัน ด้วยความอยากเอาชนะทำให้มันเข้าไปลบรัฐธรรมนูญ ซึ่งถ้าดินสอวิเศษไม่มาเขียนให้เหมือนดังเดิม กฎหมายทั้งหมดในประเทศก็ต้องวุ่นวายเพราะไร้กฏหมายหลัก

หลายปีผ่านไป ทั้งสองยังไม่มียอมกันและกัน

หลายปีผ่านไป ทั้งสองก็ยังเขียนและลบ ลบและเขียน

หลายปีผ่านไป ดินสอก็เริ่มสั้นกุดลง และยางลบก็เหลือเพียงก้อนเล็กๆ ซึ่งคะเนดูแล้วมันอาจจะลบได้อีกเพียงครั้งเดียวเท่านั้นและก็อาจลบได้เพียงประโยคสั้นๆ

ในที่สุดดินสอวิเศษก็คิดไม้ตายออก “ทำไมฉันลืมเรื่องนี้ไปได้” ดินสอวิเศษคิดประโยคหนึ่งขึ้นมาได้ และถ้าเขาเขียนประโยคนั้นขึ้นมาแล้ว เขาจะเป็นผู้กำชัยอย่างถาวร

“ยางลบวิเศษเอ๋ย แกเตรียมตัวพ่ายแพ้แล้วก็หายไปจากโลกนี้ได้แล้ว ฉันจะเขียนประโยคที่แกจะแพ้อย่างสมบูรณ์แบบ”

พูดจบดินสอวิเศษก็เขียนประโยคไม้ตายขึ้นมา

“โลกนี้ไม่มียางลบวิเศษ มีแต่ดินสอวิเศษ”

มันเขียนเสร็จมันก็แหงนหน้ามองฟ้า หัวเราะกึกก้อง ฟ้าคำรามรับเหตุการณ์สำคัญที่กำลังจะเกิดขึ้น ยางลบวิเศษตัดสินใจครั้งสุดท้ายพุ่งตัวเข้ามาลบข้อความนั้นทันที

ดินสอวิเศษเห็นเข้าก็พูดด้วยเสียงอันดัง “ลบไปเลย ลบให้พอใจ เพราะแกจะลบได้อีกเพียงครั้งเดียวเท่านั้น ตัวแกก็จะหมดแล้ว ฉันนี่สิแม้จะเหลือแท่งสั้นกุดแค่นี้ แต่ฉันก็ยังเขียนต่ออีกได้”

ยางลบวิเศษเมื่อลบเสร็จ มันก็หมดก้อนกลายเป็นขี้ยางลบอยู่ตรงนั้น ดินสอวิเศษหัวเราะสะใจในชัยชนะ เสียงหัวเราะของมันดังไปทั่วบริเวณประสานกับเสียงฟ้าลั่น

แต่แล้ว จู่ๆเสียงหัวเราะของมันก็ค่อยๆเบาลง มันแปลกใจอย่างมาก มันรีบหันกลับมาดูประโยคที่มันเขียน แล้วมันก็พบว่าประโยคที่มันเขียนถูกลบไม่หมด

ในวินาทีนั้นเอง ดินสอวิเศษก็ค่อยๆเลือนหายไป เพราะประโยคที่มันเขียนมีเพียงข้อความตรงกลางเท่านั้นที่ถูกลบ ทั้งประโยคจึงเหลือเพียงแค่นี้
“โลกนี้ไม่มี..............ดินสอวิเศษ”

****************************