เหมือนก่อไฟก่อฟืนแล้วไฟคุ
โอ้หน้าหนาวแล้วหนาเจ้าข้าเอ๋ย
กระไรเลยยังร้อนรุ่มทุกเรือกไร่
ใครมาบอกวิบัติคงขัดใจ
ทั้งที่ไฟไล่รุนใต้ถุนเรือน
ถึงยามนอนนอนไม่หลับคล้ายจับจด
หวาดไปหมดบ้านใต้ใครจะเหมือน
พระพายซ่านผ่านล่วงทรวงสะเทือน
อีกกี่เดือนล่วงลับจะดับลง
ฝ่ายหนึ่งนั่งตั้งแง่แต่เรื่องเก่า
อีกฝ่ายเย้าแยกยุดที่พุทธสงฆ์
แบ่งมนุษย์มุสลิมให้ร้าวลง
ฝ่ายหนึ่งถือมั่นคงตรงอุบาย
ฝ่ายหนึ่งมุ่งพุ่งตรงประจงจ้อง
เหมือนไม่ใช่พี่น้องคลองร่วมสาย
ทุกวารวันฟันคอให้ขาดตาย
ต้องเป็นผีกี่ร้อยรายไม่เว้นวาง
ที่ตากใบวิปโยคโลกย่อมเศร้า
ธูปและเทียนเปลี่ยนเข้าทุกกระถาง
คนละใจสองใจมอบให้พลาง
อีสานกลางยังปันทุกวันคืน
มีอะไรเราก็แบ่งไม่แคลงจิต
เนาอย่างมิตรคิดอย่างญาติไม่ขัดขืน
คริสต์หรือพุทธมุสลิมเรากลมกลืน
ยังแช่มชื่นชิดกันเป็นสันดาน
เลิกหักโหมโจมจับสัประยุทธ์
ให้ม้วยมุดยับแยกแตกกระสาน
ชัยชนะบนซากพังไม่กังวาน
เหมือนเผาถ่านได้เถ้าเอาอันใด
พระแม่ของแผ่นดินยังทรงตรัส
ให้เร่งรัดสร้างสันติทันวิสัย
อย่ามัวคิดหลบหลีกว่าอีกไกล
พี่น้องพบประสบภัยไม่ไกลเลย
เหมือนก่อไฟก่อฟืนแล้วไฟคุ
สะเก็ดแตกปุปุพ่อคุณเอ๋ย
กระดอนติดกองฟางสว่างเลย
อย่าแชเชือนเฉยๆ เพราะชินตา
ขอพรองค์อัลเลาะห์อัลหล่าเจ้า
สยามท้าวเทวราชที่รักษา
พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ทรงเมตตา
ช่วยดับไฟให้ประชาร่มเย็นเทอญฯ
จาก คอลัมน์ คุยกับประภาส(มติชนวันอาทิตย์)
โดย ประภาส ชลศรานนท์
21/11/2547 : เหมือนก่อไฟก่อฟืนแล้วไฟคุ
คอลัมน์ คุยกับประภาส โดย ประภาส ชลศรานนท์ เซคชั่น
อาทิตย์สุขสรรค์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น