“ ปัญหาของฉันคือฉันวิเคราะห์ชีวิตแทนที่จะใช้ชีวิต”
ในโลกปัจจุบันการใคร่ครวญตรึกตรองนั้นต่ำเกินไป เราใช้เวลาในการตอบสนองต่อสิ่งกระตุ้นภายนอก: การประชุมทางธุรกิจภาระผูกพันทางสังคมหรือหน้าที่ครอบครัว กิจวัตรประจำวันอันวุ่นวายของเราทำให้เรามีเวลาน้อยสำหรับการครุ่นคิดและไตร่ตรองอย่างลึกซึ้ง
Notes To Myself:
มุมมองของเด็ก
เด็กส่วนใหญ่รับรู้ถึงความผิดพลาดที่พ่อแม่ทำทัศนคติและวิธีการที่ทำให้ชีวิตยากขึ้นง่ายกว่า 'ไม่จำเป็นต้องเป็นแบบนี้' เป็นความรู้สึกในวัยเด็กทั่วไปที่พวกเราหลายคนจำได้
ในหลาย ๆ ทางชีวิตเป็นกระบวนการทำความสะอาดหน้าต่างจนกระทั่งในที่สุดเราก็เห็นด้วยความเข้าใจสิ่งที่ก่อนหน้านี้สัมผัสกับสัญชาตญาณไร้เดียงสา
ความสุข
จำนวนสิ่งที่อยู่นอกขอบเขตการเข้าถึงทางการเงินของฉันยังคงที่ไม่ว่าสถานะทางการเงินของฉันจะดีขึ้นเพียงใด ด้วยการเพิ่มขึ้นของรายได้ของฉันแต่ละรูปแบบใหม่ในขอบเขตและฉันพบความรู้สึกเหมือนกันขาด ฉันเชื่อว่าฉันรู้จำนวนเงินที่ต้องการซึ่งจะช่วยให้ฉันมีหรือทำบางสิ่งเหล่านี้ฉันไม่สามารถจ่ายได้และหากรายได้ของฉันจะเพิ่มขึ้นอย่างมากฉันก็จะมีความสุข แต่เมื่อการเพิ่มขึ้นมาฉันพบว่าฉันยังไม่พอใจเพราะจากสถานะทางการเงินใหม่ของฉันตอนนี้ฉันสามารถเห็นชุดใหม่ของสิ่งที่ฉันไม่มี ปัญหาจะได้รับการแก้ไขเมื่อฉันยอมรับว่าความสุขเป็นทัศนคติปัจจุบันไม่ใช่เงื่อนไขในอนาคต
การยอมรับส่วนบุคคล
ฉันไม่ต้องกลัวความรู้สึกใด ๆ ที่ฉันมี แม้แต่ความรู้สึกฆ่าก็ไม่ได้ทำให้ฉันเป็นฆาตกร อย่างไรก็ตามการปฏิเสธความรู้สึกที่เข้มกว่าของฉันอาจมีผลกระทบร้ายแรง เมื่อฉันปฏิเสธความรู้สึกที่ฉันไม่ทำลายมันฉันเพียง แต่สูญเสียความสามารถในการทำตามที่ฉันต้องการ แม้แต่การคิดอย่างรู้สึกผิดหรือหงุดหงิดเกี่ยวกับความรู้สึกเพียงทำให้ฉันรู้สึกเข้มแข็ง แต่โดยไม่คำนึงถึงสถานะที่ฉันอยู่ฉันมีอิสระที่จะดึงความเงียบสงบและความสงบสุขของฉันและเมื่อใดก็ตามที่ฉันทำการเปลี่ยนแปลงภายในนั้นลึกซึ้ง แต่ลึกซึ้ง: ฉันกลายเป็นซึมเศร้าอย่างสงบกลัวอย่างสันติและโกรธอย่างสันติ และในขณะที่ผลกระทบของอารมณ์ของฉันก่อนที่จะดึงคนอื่นลงมากับฉันตอนนี้ฉันออกจากโลกไม่มีใครควบคุม
ความรับผิดชอบส่วนบุคคล
(…) ฉันไม่รับผิดชอบต่อความรู้สึกของฉันเอง แต่ต้องรับผิดชอบสำหรับสิ่งที่ฉันทำกับผู้อื่น
ฉันถูกขอให้ไปที่อื่น ฉันพูดว่า "ฉันไม่สามารถ ฉันต้องอยู่บ้าน ไม่สบาย แต่ก็ขอบคุณนะ 'ชัดเจนว่าฉันไม่ยอมรับความรับผิดชอบต่อการกระทำของฉัน ครั้งต่อไปฉันต้องการที่จะซื่อสัตย์มากขึ้นและระบุว่าฉันทำสิ่งที่ฉันทำเพราะฉันต้องการที่จะทำ
ถ้าฉันรู้สึกไม่พอใจใครบางคนถ้าฉันพบว่าตัวเองเพิกเฉยหรือหันหลังให้ใครบางคนในกลุ่มฉันอาจหลีกเลี่ยงตัวเองในสิ่งที่คน ๆ นี้แสดงให้เห็นว่าฉันเชื่อว่าเป็นเรื่องจริงเกี่ยวกับตัวฉัน
มุมมองของคนอื่น
เมื่อมีคนวิพากษ์วิจารณ์ฉัน ฉันไม่จำเป็นต้องเป็นอย่างนั้น เพราะ มันไม่ใช่ฉัน แต่เป็นความคิดจากหลักการของคนอื่น พวกเขากำลังแสดงความคิดและความรู้สึกไม่ใช่ตัวตนของฉัน
ก่อนหน้านี้ฉันคิดว่าฉันกำลังต่อสู้เพื่อคุณค่าของตนเอง นั่นคือเหตุผลที่ฉันต้องการให้คนอย่างฉันหมดท่า ฉันคิดว่าพวกเขาชอบ ฉันคือความเห็นเกี่ยวกับตัวฉัน แต่มันเป็นความคิดเห็นของคนอื่น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น