การจดจำว่าคุณมีความสำคัญเพียงเล็กน้อยในช่วงเวลาหนึ่งๆ ของจักรวาล อาจรู้สึกเหมือนได้ลดภาระอันหนักอึ้งลง ซึ่งพวกเราส่วนใหญ่ไม่รู้ตัวว่ากำลังแบกรับภาระหนักอยู่ตั้งแต่แรก
ความรู้สึกโล่งใจนี้มีค่าควรแก่การพิจารณาให้ละเอียดขึ้นอีกนิด เพราะมันดึงความสนใจไปที่ข้อเท็จจริงที่ว่าเวลาที่เหลือ พวกเราส่วนใหญ่มักจะคิดว่าตัวเองเป็นศูนย์กลางของการเปิดเผยของจักรวาล หากเราไม่ทำเช่นนั้น ก็คงไม่น่าโล่งใจที่จะได้รับการเตือนว่าในความเป็นจริงแล้วไม่ใช่กรณีนี้ นี่ไม่ใช่ปรากฏการณ์ที่จำกัดเฉพาะพวกคลั่งไคล้อำนาจนิยมหรือพวกหลงตัวเองทางพยาธิวิทยา แต่เป็นสิ่งที่พื้นฐานกว่ามากสำหรับการเป็นมนุษย์ นั่นคือแนวโน้มที่เข้าใจได้ในการตัดสินทุกสิ่งจากมุมมองที่คุณครอบครอง เพื่อที่ว่าช่วงเวลาสองสามพันสัปดาห์ที่คุณบังเอิญเจอจะมาถึงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ รู้สึกเหมือนเป็นแกนหลักแห่งประวัติศาสตร์ ซึ่งครั้งก่อนๆ มักจะนำหน้าอยู่เสมอ การตัดสินที่เอาแต่ใจตัวเองเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่นักจิตวิทยาเรียกว่า “egocentricity bias,” ความเอนเอียงเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง
และพวกเขามีเหตุผลที่ดีจากมุมมองของวิวัฒนาการ หากคุณมีความรู้สึกที่สมจริงมากขึ้นเกี่ยวกับความไม่เกี่ยวข้องที่แท้จริงของคุณเอง โดยคำนึงถึงช่วงเวลาของจักรวาล คุณอาจมีแรงจูงใจน้อยลงในการดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอด และด้วยเหตุนี้จึงเผยแพร่ยีนของคุณ
ยิ่งกว่านั้น คุณอาจจินตนาการว่าการใช้ชีวิตด้วยความรู้สึกที่ไม่สมจริงเกี่ยวกับความสำคัญทางประวัติศาสตร์ของคุณเองจะทำให้ชีวิตรู้สึกมีความหมายมากขึ้น โดยการลงทุนทุกการกระทำของคุณด้วยความรู้สึกถึงความสำคัญทางจักรวาล แม้ว่าจะไร้เหตุผลก็ตาม แต่สิ่งที่เกิดขึ้นจริงคือการให้คุณค่ากับการดำรงอยู่ของคุณมากเกินไปทำให้เกิดคำจำกัดความที่ไม่สมจริงของความหมายของการใช้เวลาที่มีจำกัดของคุณให้ดี มันตั้งมาตรฐานไว้สูงเกินไป มันชี้ให้เห็นว่าเพื่อที่จะนับว่าได้ "ใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่า" ชีวิตของคุณจำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับความสำเร็จที่น่าประทับใจอย่างลึกซึ้ง หรือว่ามันควรจะมีผลกระทบที่ยั่งยืนต่อคนรุ่นหลัง หรืออย่างน้อยที่สุดก็ต้องเป็นไปตามคำพูดของ นักปรัชญา Iddo Landau "อยู่เหนือสามัญและโลกีย์" เห็นได้ชัดว่ามันไม่ธรรมดา: ท้ายที่สุด
นี่คือความคิดของผู้ประกอบการในซิลิคอนแวลลีย์ที่มุ่งมั่นที่จะ “put a dent in the universe,” "สร้างรอยบุ๋มให้กับจักรวาล" หรือนักการเมืองที่มุ่งมั่นจะทิ้งมรดกไว้ หรือนักเขียนนวนิยายที่แอบคิดว่างานของเธอจะไม่มีประโยชน์อะไรเว้นแต่จะถึงจุดสูงสุดและสาธารณชน คำสรรเสริญของลีโอ ตอลสตอย ไม่ชัดเจนนัก แต่ก็เป็นมุมมองโดยนัยของผู้ที่สรุปอย่างหม่นหมองว่าท้ายที่สุดแล้วชีวิตของพวกเขาก็ไร้ความหมาย และพวกเขาควรหยุดคาดหวังว่าชีวิตของพวกเขาจะรู้สึกเป็นอย่างอื่น ความหมายที่แท้จริงคือพวกเขาใช้มาตรฐานของความหมายที่แทบไม่มีใครสามารถวัดได้ “เราไม่รังเกียจเก้าอี้เพราะมันไม่สามารถใช้ต้มน้ำเพื่อชงชาดีๆ ได้” กุ๊บกิ๊บชี้ว่า เก้าอี้ไม่ใช่สิ่งที่ควรจะมีความสามารถในการต้มน้ำ ดังนั้นมันจึง ไม่ใช่ปัญหาที่มันไม่ได้ และในทำนองเดียวกัน "เป็นไปไม่ได้สำหรับคนเกือบทุกคนที่จะเรียกร้องตัวเองว่าเป็นมีเกลันเจโล โมสาร์ท หรือไอน์สไตน์ … มีคนแบบนี้เพียงไม่กี่โหลในประวัติศาสตร์ทั้งหมดของมนุษยชาติ" กล่าวอีกนัยหนึ่ง คุณจะไม่สร้างปัญหาให้กับจักรวาลอย่างแน่นอน ขึ้นอยู่กับความเข้มงวดของเกณฑ์ของคุณ แม้แต่ Steve Jobs ผู้สร้างวลีนั้น บางที iPhone อาจเป็นที่จดจำของคนรุ่นหลังมากกว่าทุกสิ่งที่คุณหรือฉันจะทำได้ แต่จากมุมมองของจักรวาลอย่างแท้จริง มันจะถูกลืมในไม่ช้า เช่นเดียวกับสิ่งอื่นๆ ขึ้นอยู่กับความเข้มงวดของเกณฑ์ของคุณ แม้แต่ Steve Jobs ผู้สร้างวลีนั้น บางที iPhone อาจเป็นที่จดจำของคนรุ่นหลังมากกว่าทุกสิ่งที่คุณหรือฉันจะทำได้ แต่จากมุมมองของจักรวาลอย่างแท้จริง มันจะถูกลืมในไม่ช้า เช่นเดียวกับสิ่งอื่นๆ ขึ้นอยู่กับความเข้มงวดของเกณฑ์ของคุณ แม้แต่ Steve Jobs ผู้สร้างวลีนั้น บางที iPhone อาจเป็นที่จดจำของคนรุ่นหลังมากกว่าทุกสิ่งที่คุณหรือฉันจะทำได้ แต่จากมุมมองของจักรวาลอย่างแท้จริง มันจะถูกลืมในไม่ช้า เช่นเดียวกับสิ่งอื่นๆ
ไม่น่าแปลกใจเลยที่การได้รับการเตือนถึงความไม่สำคัญของคุณเป็นเรื่องโล่งใจ: เป็นความรู้สึกที่ตระหนักว่าตลอดเวลานี้คุณถือตัวเองอยู่ในมาตรฐาน
คาดไม่ถึงว่าจะเจอ และการตระหนักรู้นี้ไม่ใช่แค่ความสงบแต่เป็นการปลดปล่อย เพราะเมื่อคุณไม่ต้องแบกรับภาระจากคำจำกัดความที่ไม่สมจริงของคำว่า “ใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่า” อีกต่อไป คุณมีอิสระที่จะพิจารณาความเป็นไปได้ที่สิ่งต่าง ๆ มากมายอาจมีคุณสมบัติเป็น วิธีที่มีความหมายในการใช้เวลาอันจำกัดของคุณ คุณมีอิสระเช่นกันที่จะพิจารณาความเป็นไปได้ที่หลายๆ สิ่งที่คุณทำอยู่แล้วมีความหมายมากกว่าที่คุณคิด และจนถึงตอนนี้ คุณได้ลดคุณค่าพวกเขาลงโดยไม่รู้ตัว ยังไม่ "สำคัญ" เพียงพอ
จากมุมมองใหม่นี้ จะเห็นได้ว่าการเตรียมอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการสำหรับลูกๆ ของคุณอาจมีความสำคัญมากพอๆ กับสิ่งใดก็ตามที่มีความสำคัญ แม้ว่าคุณจะไม่ได้รางวัลการทำอาหารใดๆ เลยก็ตาม หรือว่านิยายของคุณมีค่าควรแก่การเขียนหากมันสร้างความตื่นเต้นหรือสร้างความบันเทิงให้กับคนรุ่นราวคราวเดียวกัน แม้ว่าคุณจะรู้ว่าคุณไม่ใช่ตอลสตอยก็ตาม หรือว่าแทบทุกอาชีพอาจเป็นหนทางที่คุ้มค่าในการใช้ชีวิตการทำงาน ถ้ามันทำให้อะไรๆ ดีขึ้นเล็กน้อยสำหรับคนที่ทำหน้าที่นั้น นอกจากนี้ หมายความว่าหากสิ่งที่เราเรียนรู้จากประสบการณ์การแพร่ระบาดของไวรัสโคโรนาเป็นเพียงการปรับให้สอดคล้องกับความต้องการของเพื่อนบ้านมากขึ้น เราจะได้เรียนรู้สิ่งที่มีค่าอันเป็นผลมาจาก "การหยุดพักครั้งใหญ่" ไม่ว่า การเปลี่ยนแปลงรากและกิ่งก้านของสังคมยังคงอยู่ห่างไกลเพียงใด
การบำบัดที่ไม่มีนัยสำคัญของจักรวาลเป็นการเชื้อเชิญให้เผชิญกับความจริงเกี่ยวกับความไม่เกี่ยวข้องของคุณในแผนการใหญ่ของสิ่งต่างๆ ยอมรับมันเท่าที่คุณจะทำได้ (เมื่อมองย้อนกลับไปเป็นเรื่องตลกหรือไม่ที่คุณเคยจินตนาการว่าสิ่งต่าง ๆ อาจเป็นอย่างอื่น) การให้ความยุติธรรมอย่างแท้จริงกับของขวัญอันน่าทึ่งจำนวนสองสามพันสัปดาห์ไม่ใช่เรื่องของการตัดสินใจ "ทำสิ่งที่น่าทึ่ง" กับพวกเขา ความจริงแล้ว มันให้ผลในทางตรงกันข้าม นั่นคือ การปฏิเสธที่จะยึดถือมาตรฐานแห่งความน่าทึ่งที่เป็นนามธรรมและเรียกร้องมากเกินไป ซึ่งพวกเขามักจะพบว่าพวกเขาต้องการเท่านั้น และรับพวกเขาแทนด้วยเงื่อนไขของตัวเอง ถอยห่างจากจินตนาการที่เหมือนพระเจ้าเกี่ยวกับความสำคัญของจักรวาล สู่ประสบการณ์ชีวิตที่เป็นรูปธรรม ไม่มีที่สิ้นสุด—และบ่อยพอ น่าอัศจรรย์—เป็นจริง
จาก Four Thousand Weeks: Time Management for Mortals
หากคุณเดินบนเปลือกไข่ทุกวัน ประหม่าที่จะทำผิดพลาดหรือดูงี่เง่า คุณควรอ่านสิ่งนี้ หากคุณมี "สิ่งที่ยิ่งใหญ่ต่อไป" อยู่ในใจ คุณต้องการทำเพราะคุณรู้ว่ามันจะยอดเยี่ยม (การเริ่มต้นธุรกิจ การย้ายครั้งใหญ่ การเปิดตัวองค์กรไม่แสวงหาผลกำไร การเขียนหนังสือ) แต่กลัวที่จะทำสิ่งที่ต้องทำ ทำสิ่งนั้นให้เกิดขึ้นก็ควรอ่านนี่ จักรวาลนั้นกว้างใหญ่มาก คุณตัวเล็กมาก ในความเป็นจริง คุณตัวเล็กมากและไม่มีนัยสำคัญในภาพรวม จนคุณไม่ได้ลงทะเบียนในสายตาของจักรวาลด้วยซ้ำ จักรวาลอยู่ที่นี่ก่อนที่คุณจะเกิดและจะอยู่ที่นี่อีกนานหลังจากที่คุณจากไป และชีวิตของคุณเป็นเพียงเศษเสี้ยวของเรดาร์อันกว้างใหญ่ไพศาลของมัน หากชีวิตของคุณมีความสำคัญ ก็จะไม่มีความสำคัญต่อจักรวาล มันขึ้นอยู่กับคุณว่าจะทำให้ชีวิตของคุณมีความหมายด้วยวิธีเดียวที่คุณทำได้: โดยทำสิ่งที่สร้างความแตกต่างให้กับคุณ ต่อคนรอบข้าง และต่อผู้ที่คุณสัมผัสชีวิต เวลาสั้น ตอนนี้คุณต้องทำทุกวิถีทางที่ต้องทำ หรือปล่อยให้เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง วัน และปี ทำลายศักยภาพของคุณเหมือนผลไม้ที่ถูกทิ้งไว้บนเถาองุ่น จักรวาลไม่ได้เกลียดคุณ แต่ก็ไม่รักคุณเช่นกัน คุณเป็นเพียงอะตอมที่ทำงานไม่สิ้นสุด จักรวาลไม่สนใจว่าคุณจะมีชีวิตอยู่ ตาย ทนทุกข์ หรือเติบโต ไม่ว่าชีวิตของคุณจะมีความหมายอะไรขึ้นอยู่กับคุณ หยุดกังวลมากเกี่ยวกับสิ่งที่คนอื่นคิดและเริ่มเป็นคนที่คุณควรจะเป็น ได้เวลาทำมหากาพย์แล้ว หรือปล่อยให้เวลาผ่านไปนานนับชั่วโมง วัน และปี ทำลายศักยภาพของคุณเหมือนผลไม้ที่ถูกทิ้งให้ตายบนเถาองุ่น จักรวาลไม่ได้เกลียดคุณ แต่ก็ไม่รักคุณเช่นกัน คุณเป็นเพียงอะตอมที่ทำงานไม่สิ้นสุด จักรวาลไม่สนใจว่าคุณจะมีชีวิตอยู่ ตาย ทนทุกข์ หรือเติบโต ไม่ว่าชีวิตของคุณจะมีความหมายอะไรขึ้นอยู่กับคุณ หยุดกังวลมากเกี่ยวกับสิ่งที่คนอื่นคิดและเริ่มเป็นคนที่คุณควรจะเป็น ได้เวลาทำมหากาพย์แล้ว หรือปล่อยให้เวลาผ่านไปนานนับชั่วโมง วัน และปี ทำลายศักยภาพของคุณเหมือนผลไม้ที่ถูกทิ้งให้ตายบนเถาองุ่น จักรวาลไม่ได้เกลียดคุณ แต่ก็ไม่รักคุณเช่นกัน คุณเป็นเพียงอะตอมที่ทำงานไม่สิ้นสุด จักรวาลไม่สนใจว่าคุณจะมีชีวิตอยู่ ตาย ทนทุกข์ หรือเติบโต ไม่ว่าชีวิตของคุณจะมีความหมายอะไรขึ้นอยู่กับคุณ หยุดกังวลมากเกี่ยวกับสิ่งที่คนอื่นคิดและเริ่มเป็นคนที่คุณควรจะเป็น ได้เวลาทำมหากาพย์แล้ว น่าจะเป็น ได้เวลาทำมหากาพย์แล้ว น่าจะเป็น ได้เวลาทำมหากาพย์แล้ว
จาก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น