ไม่มีใครช่วยเราได้มากเท่าเราช่วยตนเอง
ความร้ายใดๆ ก็ไม่เท่าความเห็นผิด
รู้เท่าทันคนทั้งโลกก็ยังไม่ประเสริฐจริง
จงรู้เท่าทันกิเลสในใจตนจึงประเสริฐแท้
อะไรเสียก็ไม่เท่าใจเสีย
เมื่อใจเสียทุกอย่างก็จะเสียตาม
คนดีควรจับความผิดของตนเองเพื่อแก้ไข
คนพาลชอบจับผิดผู้อื่นเสมอ
ไม่ฉลาดในจิตของผู้อื่นไม่เป็นไร
แต่ให้ฉลาดในจิตของตนประเสริฐกว่า
ที่สุดของความร้อน คือความเย็น
ทุกข์นั้นเกิดขึ้น-เปลี่ยนแปลง-แล้วดับไป
แบกแล้วหนัก-วางแล้วเบา
จงให้อภัยเพื่อจะได้ไม่หนักใจ
อากาศร้อนอย่าให้ใจร้อน
ใจร้อนนั้นเป็นต้นเหตุของความเดือดร้อน
ปัญญาภายนอกยิ่งรู้ ยิ่งไกล
ปัญญาภายใน ยิ่งรู้ ยิ่งสั้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น