"กลุ่มคำสั้นสั้นเกี่ยวกับความรัก
ความสัมพันธ์ และเรื่องใกล้เคียง"
ความสัมพันธ์ และเรื่องใกล้เคียง"
ความรักที่แท้
ไม่ต้องการความพยายาม
เพื่อจดจำ.
ความรักที่แท้
ต้องการความพยายามอย่างหนัก
เพื่อลืม.
รักครั้งแรกมีครั้งเดียว รักแรกพบมีหลายครั้ง.
ยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว ไม่กลัวใครแอบมอง
อาการของคนกำลังมีความรัก.
เวลายิ้มให้เธอ ฉันยิ้มให้ตัวเองด้วย.
เธอยิ้ม ฉันยิ้ม เหมือนส่องกระจก.
ครั้งแรกของการจูงมือกัน ทางสายนั้นสั้นเกินไป.
มีคนคนหนึ่งเรียกเรา ด้วยชื่อที่มีแต่เรากับเขาเท่านั้นที่รู้.
พบกันโดยมิได้นัดหมายเพียงสองครั้ง
หลังจากนั้นเราก็นัดหมายเพื่อพบกันเสมอมา.
คนบางคนพบกันเพียงครั้งเดียว
แต่วนเวียนในความทรงจำตลอดไป.
ตกหลุมรักทั้งที่เธอยังไม่ทันพูดอะไร ดอกไม้ดอกนั้น.
ชอบคือนำมาปลูกที่บ้าน หน้าที่คือรดน้ำ รักคือใส่ปุ๋ย.
นอนบนตักของเธอ ฉันฝัน ขณะที่ยังตื่น.
มีความหวานชนิดหนึ่ง ไม่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ.
เวลารักใคร เรามักลืมความปลอดภัยของตัวเอง.
ไม่รู้อะไรควรไม่ควร ไม่รู้เวลา นั่นละความรัก.
คนไม่โรแมนติกคือคนโรแมนติกที่ไม่กล้าแสดงออก.
ที่ใดมีรัก ที่นั่นไม่มีสมาธิ
เราล้วนอ่อนไหวกว่าที่ตัวเองเคยคิดไว้
เมื่อเจอใครคนนั้น.
หมาหรือสุนัข รักหรือชอบ
คนละคำ แต่บางครั้ง ความหมายเดียวกัน.
ความรักที่ไม่บอกออกมา เป็นความรักเช่นกัน.
การเอ่ยคำว่ารักโดยไม่มีคำว่ารัก
ว่างเปล่ากว่าความรักที่ไม่ได้เอ่ยคำว่ารัก.
รักคือความจริงของเมื่อวาน คำโกหกของวันนี้.
ในบางกรณี การพูดคำว่ารักให้ผลลัพธ์เท่ากับลาก่อน.
บางครั้ง ความรักไม่ได้ลงเอยกับคนที่เรารักมากกว่า
แต่ลงเอยกับคนที่ถูกจังหวะเวลามากกว่า.
ก่อนที่เธอจะมีเขา คำว่าเรายังเป็นไปได้.
รักคือความรู้สึกว่าจำเป็นต้องมีในสิ่งที่ไม่เคยจำเป็นต้องมี.
ใครชอบเราไม่เคยสำคัญเท่า เราชอบใคร.
รู้แล้วว่าเขาไม่รัก แต่ไม่รู้ว่าจะได้เจอคนที่เรารักขนาดนี้อีกไหม.
รักเป็นคำกริยาที่มีประธานสองคน.
ความรักเอาชนะทุกอย่างได้ ยกเว้นความไม่รัก.
ความรักที่ไม่เป็นจริงมิได้หมายความว่ามันไม่ใช่ความรัก.
รักไม่ใช่ความคิด มันคือความรู้สึก.
เจียวไข่ยังต้องรอสุก ปลูกต้นไม้ยังต้องรอดอกไม้บาน
ความรักไยเร่งรีบนัก.
ตั้งแต่วันนั้น เราสองคนมีเรื่องส่วนตัวร่วมกัน.
ความรักไม่ได้สำคัญที่สุดเสมอไป สำหรับบางคนบางขณะ
การหยุดรักสำคัญกว่า.
รักข้างเดียวคือการวิ่งไล่ตาม
รักสองข้างคือการเดินเข้าหากัน.
เพื่อนบอกฉันว่า เราไม่ได้แต่งงานกับคนที่เรารักที่สุด
แต่เราแต่งงานกับคนที่เราอยากอยู่ด้วยที่สุด.
รักไม่ได้มีไว้ประกาศ แต่มีไว้กระซิบ.
บอกรักใช้เวลาหนึ่งวินาที
การพิสูจน์คำนี้ ใช้เวลาทั้งหมดที่มีหลังจากนั้น.
ความรักคือการแลกรองเท้าใส่คนละข้าง
ทั้งสองคนเดินไม่สบาย แต่ไม่ได้เดินเดียวดายเพียงลำพัง.
รักคือการสละอิสระ.
อิสรภาพมิใช่ไม่ต้องการความรัก
อิสรภาพคือการรักโดยไม่ต้องการ.
นิยามรักง่ายง่ายของฉันคือ ฉันจะไม่ทำให้เธอเสียใจ.
เมื่อรักใครสักคน
เราจะมองเห็นความเปราะบางของเขาและประคับประคองด้วยความระมัดระวัง.
คนที่รักเราคือคนที่เศร้าในเรื่องเดียวกัน.
ความรักทำให้คนสองคนเจ็บพร้อมกัน
ถ้าคนหนึ่งเจ็บและอีกคนไม่เจ็บ อาจมีบางคนมิได้รัก.
ความรักไม่เคยบอกใครหรอกว่าอีกไม่นานมันจะหายไป
และเธอทั้งคู่ต้องหาเหตุผลที่จะอยู่ด้วยกันเอาเอง.
อีกไม่นานดอกไม้จะบาน อีกไม่นานดวงอาทิตย์จะส่องแสง
แต่กับความรักที่เพิ่งสูญเสียไป ไม่มีใครแน่ใจหรอกว่า
ต้องใช้เวลาอีกยาวนานแค่ไหน และจะมีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่า.
ความรักเป็นเรื่องน่าเบื่อสำหรับคนไม่มีความรัก.
ความรักเกิดขึ้นก่อนความถูกต้องหลายล้านปี.
ที่อยากให้เธอกับเขารักกันนั่นอาจเป็นเพราะฉันยังรักเธอ.
ความรักแนะนำให้ฉันรู้จักความเศร้า.
กรรไกรตัดใจที่ดีที่สุดคือความชั่วร้ายของอีกฝ่ายหนึ่ง.
มีคนที่เรารอ มีคนที่รอเรา เขาไม่ใช่คนเดียวกัน.
หมาน้อยหลงรักปลาทอง มันทั้งสองอยู่คนละโลก.
อย่าเสียน้ำตาให้คนที่ไม่รักเรา
เป็นคำสอนของคนที่ไม่รู้จักความรัก.
ไม่ได้เสียน้ำตาให้คนที่ไม่รักเรา เราเสียน้ำตาให้คนที่เรารัก
บังเอิญว่าเป็นคนเดียวกัน.
รักในระยะไกล เรียกว่าหลงไหลจะเหมาะกว่า.
สิ่งที่โหดร้ายกว่าการไม่รักคือรักที่ไม่จริง.
รักมิใช่ความกลัวที่จะอยู่คนเดียว.
.... ความสัมพันธ์ ....
ทุกคนเริ่มต้นจากไม่รู้จักใครเลยสักคนบนโลกใบนี้.
คำทักทายคือกุญแจไขประตูล่องหน
ระหว่างคนสองคนที่ไม่รู้จักกัน.
โลกเต็มไปด้วยคนแปลกหน้าที่รอแปลงร่างกลายเป็นเพื่อน.
ความเครียดคือกำแพงกั้นเราจากคนอื่น รอยยิ้มคือประตู.
กรุณาถอดหน้ากากก่อนทำความรู้จักกัน.
คนหนึ่งคนมาพร้อมเรื่องราวมากมาย
และจากไปพร้อมเรื่องราวมากมาย.
บางคนใช้เวลาด้วยกันมากขึ้น กลับสำคัญน้อยลง
บางคนใช้เวลาด้วยกันน้อยลง กลับสำคัญมากขึ้น.
กับคนที่ถูกใจ ยังมีบางทีที่ผิดใจ.
คนรู้จักใช่ว่าจะไว้ใจได้เสมอไป
คนไม่รู้จักใช่ว่าจะไว้ใจไม่ได้เสมอไป.
มิตรภาพ คือภาพที่มิตรช่วยกันวาดขึ้นมา.
เจอเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันนาน เหมือนได้นั่งอ่านสมุดบันทึก.
ต้นไม้ต้นนั้นไม่สวย เธอจึงไม่รดน้ำให้มัน
หรือเธอไม่รดน้ำให้มัน ต้นไม้ต้นนั้นจึงไม่สวย.
ใช้เวลาหนึ่งวินาทีทำแก้วแตก ใช้เวลานานกว่ามากเพื่อซ่อมแซม.
บางคนก็แปลกดี ทำเราเป็นแผล แล้วหันมาถามว่าเป็นอะไรมากไหม.
สองคนทะเลาะกัน ช่วยกันก่อกำแพง.
กำแพงที่หนาที่สุดคือกำแพงแห่งความไม่เข้าใจ.
บางครั้งความอึดอัดไม่ได้เกิดขึ้นกับคนจำนวนมากในที่แคบ
แต่เกิดขึ้นขณะคนสองคนอยู่ในที่โล่งกว้าง.
คนธรรมดากับคนธรรมดาพบกัน
กลายเป็นคนพิเศษกับคนพิเศษ.
วันพิเศษของคนสองคน พิเศษกว่าวันพิเศษของคนทุกคน.
ความไม่แน่ใจ น่าหลงใหลพอพอกับน่าอึดอัด.
บอกเขาว่าชอบ ก่อนที่จะเลิกชอบ.
เอ่ยคำว่ารักออกไป ไม่ใกล้กันมากขึ้นก็ห่างกันมากขึ้น.
ไม่ค่อยยุติธรรม
ระยะห่างระหว่างเราสองคน เธอเป็นคนกำหนดเพียงผู้เดียว.
บางระยะห่าง เครื่องบินเดินทางไปไม่ถึง.
เรายืนคนละฝั่งของแม่น้ำที่ไหลเชียว เกินกว่าจะสร้างสะพาน.
หลบหน้า ง่าย หลบความรู้สึก ยาก.
พบกันอีกครั้ง ในวันที่ไม่ควรพบกันอีก.
เข้าใจกันมากขึ้น เมื่อเข้าใจว่าเราไม่เข้าใจกัน.
เราค่อยค่อยเคลื่อนเข้าใกล้กัน
เพื่อรับรู้ความจริงที่ว่า เราไกลกันเกินกว่าที่คิด.
ประคับประคองความรักในปัจจุบัน
มิใช่เพราะเห็นอนาคต แต่เพราะเสียดายอดีต.
มีสองผลลัพธ์ เมื่อเราใช้เวลากับสิ่งใดเนิ่นนาน
ดีใจมาก เสียใจมาก.
ความสัมพันธ์ที่ไม่มีความสำคัญ
จะค่อยค่อยจางหายไปเอง.
เราไม่ได้จดจำเรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่คบกัน
เพียงแค่ไม่กี่วินาทีที่น่าจดจำ ทำให้เรายังเดินเคียงข้างกันถึงทุกวันนี้.
รอยยิ้มของเรา ขึ้นอยู่กับคนใกล้ตัว
และคนที่เคยอยู่ใกล้ตัว.
ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศใช้เวลาเรียนสี่ปี
ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ อาจต้องลงเรียนตลอดชีวิต.
ในวิชาความสัมพันธ์ เราต่างเป็นทั้งครูและศิษย์.
การคืนดี มิใช่แค่การกลับไป ณ จุดที่เราเคยดีต่อกันเท่านั้น
แต่ยังพาเราไปสู่จุดที่เข้าใจกันมากขึ้น.
เราไม่เข้ากัน เพื่อจะเข้าใจกันมากขึ้น.
เรายอมรับสีฟ้าของท้องฟ้า สีเขียวของใบไม้
ทำไมไม่ยอมรับในสิ่งที่เขาเป็น.
ความไม่สมบูรณ์แบบมิได้รอการเติมเต็ม
มันรอการยอมรับและเข้าใจ.
ไม่จำเป็นต้องคาดหวังว่าจะมีเพื่อนสักคนที่คุยกับเขาได้ทุกเรื่อง
มิฉะนั้นเราจะมีเพื่อนหลายคนหลายแบบไว้ทำไม.
ความหลงใหล อายุสั้น ความผูกพัน อายุยืน.
ชีวิตแวดล้อมไปด้วยคนไม่รู้จัก
เราจึงต้องการคนที่รู้จักเราจริงจริงสักคน.
บางคนเราดีใจที่ได้รู้จัก บางคนเราเสียใจที่ได้รู้จัก
และบางที สองคนนี้เป็นคนเดียวกัน.
ความรักเป็นเพียงเสียงปืนปล่อยตัวให้นักวิ่งสองคนออกวิ่ง
ไปบนเส้นทางความสัมพันธ์ระยะไกล.
จับมือใครคนหนึ่งไว้ตลอดเวลา
ไม่ต่างอะไรกับการล่ามโซ่.
หรี่เพลงเบาลง กลับตั้งใจฟังมากขึ้น
ห่างกันออกมา กลับอยากเจอ.
ยิ่งใกล้ - ยิ่งไกล ยิ่งไกล - ยิ่งใกล้.
ไม่ว่าภูเขา ดอกไม้ หรือดวงจันทร์
ทุกอย่างนั้นจะงดงามเมื่อระยะห่างกำลังดี.
ห่างใครคนหนึ่งไปนาน
จนเหมือนไม่มีเขาอยู่บนโลกนี้ และเหมือนไม่เคยมีอยู่.
ได้ข่าวเรื่องเธอแยกทางกับเขา
ขณะท่ฉันเดินจูงมือกับใครอีกคนหนึ่ง.
บางคนจองจำตัวเองไว้กับความรัก
บางคนจองจำตัวเองไว้กับอิสระ.
จะได้เจอกันอีกไหม ไม่สำคัญเท่าเราได้เจอกันอีกแล้ว.
... กอด ...
เจ็ดพันล้านคนบนโลก ไม่กี่คนที่ได้กอด.
โผเข้ากอดเธอเหมือนคลื่นคิดถึงชายหาด.
บางครั้ง ฉันอยากให้เธอเป็นหนังสือในห้องสมุด
ที่ฉันสามารถยืมมากอดเล่น.
โอบกอดก้อนน้ำแข็ง เย็นยะเยือกอย่างยิ่ง.
บางคนเผลอกอดบางคนที่ไม่ได้รักเพียงเพื่อความอบอุ่น.
เราไม่ได้ต้องการความอบอุ่นเท่ากับอ้อมกอด.
บางวันฉันรู้สึกว่าอ้อมกอดคือปัจจัยที่ห้า.
เมื่อเธอกอดฉัน โปรดโอบกอดสิ่งที่เธอไม่ชอบในตัวฉันด้วย.
ทุกคนล้วนต้องการบางคน.
..... อิทธิพล .....
รอยยิ้มของบางคน ทำให้เกิดแผ่นดินไหว.
เธอคือก้อนหิน ฉันคือผิวน้ำ
เราพบกันเพียงช่วงเวลาสั้นสั้น ก่อวงกระเพื่อมยาวนาน.
เพลงเพราะ .. เพราะเธอ.
หลังจากพบเธอ เสียงโทรศัพท์กลับมามีความหมายอีกครั้ง.
อัศจรรย์ เธอเสกกระดาษธรรมดาให้กลายเป็นจดหมายวิเศษ.
ฉันเก็บรักษากระดาษแผ่นเล็กเล็กที่มีลายมือเธอ
ราวกับนักโบราณคดีรักษาคัมภีร์โบราณ.
ผู้มีอิทธิพลสำหรับฉัน ไม่ใช่มาเฟียหนวดยาว
เป็นเพียงหญิงสาวตัวเล็กเล็ก.
ฉันในตอนที่อยู่กับเธอ เป็นฉันอีกคนหนึ่ง.
รอยยิ้มของบางคนเหมือนดวงอาทิตย์ เห็นแล้วละลาย.
ฝันร้ายที่มีเธออยู่ในนั้น คือฝันดี.
เมื่อมีคนเห็นคุณค่าเรา เราจะเห็นคุณค่าตัวเองมากกว่าเดิม.
คนบางคนทำให้ค้นพบว่า เราอดทนได้มากกว่าที่เคยคิดไว้.
คนบางคนทำให้เราผิดใจกับตัวเอง.
คนที่ทำให้เรามีพลังกับคนที่ทำให้เราหมดพลังเป็นคนเดียวกัน.
มีแค่บางคนเท่านั้น
ที่ทำให้เราอยากโทรไปหาเท่าเท่ากับไม่อยากโทรไปหา.
มีบางคนที่เราอยู่ใกล้แล้วดีใจและเสียใจไปพร้อมพร้อมกัน.
ลบคำว่าเธอไม่ยากเท่าลบคำว่าเรา.
รอยยิ้มของเธอที่มอบให้เขาเพิ่มความเศร้าให้ฉัน.
ผิดหวังกับใครคนหนึ่งซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แปลว่าเขาสำคัญกับเราพอสมควร.
ไม่อยากเศร้า ไม่อยากให้เขารู้ว่าตัวเองมีค่า.
การคิดว่าถูกทิ้ง ทำให้เผลอคิดไปว่าตัวเองเป็นขยะ.
วันสุดท้ายที่เห็นรอยยิ้มของเธอ
วันสุดท้ายที่เห็นรอยยิ้มตัวเอง.
ชายหนุ่มคนนั้น ลักพาตัวหญิงสาวที่สดใสไปตลอดกาล.
คนบางคนเหมือนบ้านร้างที่เคยเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ.
.... ความเปลี่ยนแปลง ....
สิบปีผ่านไป ฉันเขียนคำว่าเหมือนเดิม
ด้วยลายมือที่ไม่เหมือนเดิม.
การปรากฏตัวของตุ้มหู การหายตัวไปของเด็กน้อย
การมาถึงของหญิงสาว.
เวลาผ่านไป ฉันถือแก้วใบเก่าด้วยความระมัดระวังน้อยลง.
สิ่งของจากเธอเหมือนวัตถุโบราณ
ที่ปกคลุมไปด้วยความเศร้า.
เสียงโทรศัพท์ดัง ไม่มีความหมายมานานมากแล้ว.
เกือบจำเธอไม่ได้ ผมทรงใหม่ที่เขาเป็นคนเลือกให้ตัด.
สิ่งต่างต่างเปลี่ยนแปลงไปมาก
จนฉันแทบไม่เชื่อว่าเรื่องที่ผ่านมาเคยเกิดขึ้นจริง.
หลังจากหนึ่งวินาทีนั้น ชีวิตก็ไม่เหมือนเดิมอีกเลย.
ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป เราจะกลายเป็นคนเคยรักกัน.
วันรุ่งขึ้นที่มีใครบางคนหายไป ชีวิตต่างจากเดิมไปมาก.
เธอชวนฉันไปเที่ยวดวงจันทร์ด้วยกัน
แล้วทิ้งฉันไว้บนนั้นเพียงลำพัง.
เวลาผ่าน น้ำแข็งละลายหายไปราวกับแก้วใบนั้นไม่เคยมีมันอยู่
มีแต่แก้วเท่านั้นที่รู้ว่าเคยมีน้ำแข็ง.
เวลาช่วยให้เราลืมได้เฉพาะสิ่งไม่สำคัญเท่านั้น.
เริ่มด้วยอารมณ์ จบด้วยเหตุผล.
กลับมาเป็นคนเดิม ที่เพิ่มเติมคือเเผลเป็น.
เสียน้ำตาให้เธอน้อยลง จึงรู้ว่าไม่ได้รักเธอเท่าเดิม.
โดยไม่รู้ตัว ฝนก็หยุดตก
โดยไม่รู้ตัว วันหนึ่งเราก็หยุดเศร้า.
จัดงานศพให้"เมื่อวาน" จัดงานวันเกิดให้"พรุ่งนี้".
วันใหม่เริ่มขึ้น เมื่อความมืดของวันเก่าเลือนหายไป.
น้ำฝน น้ำค้าง น้ำตา ไม่ช้าก็หาย.
วันสุดท้ายของความทุกข์ วันต่อไป วันแรกของความสุข.
กรอบรูปเก่า ใส่รูปใหม่.
จบเพื่อเริ่ม.
..... การจากลา .....
บางความรักจบลง เพราะความไม่รู้จบของคนรัก.
การจากไปของเธอ ไม่เคยจากฉันไป.
เราใช้เวลาด้วยกันบนสะพาน
เธอข้ามกลับไปยังฝั่งที่เธอเดินมา ฉันก้มหน้าเดินกลับไปยังฝั่งของฉัน.
ฉันเดินทางมาส่งเธอที่สะพาน
เพื่อข้ามไปพบกับคนที่รอเธออยู่บนฝั่งนั้น.
เมื่อเธอจากไป ฉันเดินอยู่บนทางสายเก่า
แต่รู้สึกราาวกับเส้นทางแปลกหน้า.
นาฬิกาที่เธอให้ฉัน หยุดเดินแล้ว.
ปฏิทินแห่งความเสียใจของฉัน
เริ่มต้นตั้งแต่สิ้นสุดคำนั้นของเธอ.
ความรักต้องการคนสองคนเพื่อเริ่มต้น
ต้องการเพียงหนึ่งคนสำหรับการสิ้นสุด.
ทุกการบอกเลิก จะมีคนหนึ่งที่เสียใจน้อยกว่า.
หากการบอกลาครั้งนั้น มีคนเสียน้ำตาเพียงหนึ่งคน
ก็มีเหตุผลที่สมควรแยกทาง.
ก็เจ็บที่เราต้องแยกกัน เจ็บกว่านั้นคือเธอไม่เสียใจ.
วันสุดท้ายที่สองคนเสียน้ำตา
สวยงามกว่าเสียน้ำตาเพียงลำพัง.
เหมือนน้ำแข็งที่ละลาย เหมือนลูกโป่งที่ลอยขึ้นฟ้า
เราไม่มีวันหาเจออีก.
เมื่อรู้ว่าสุดท้ายก็เป็นไปไม่ได้
จะใช้เวลาที่เหลือสร้างความทรงจำดีดี
หรือจะหยุดไว้แบบไม่มีความทรงจำ.
การจากลาโดยไม่มีความทรงจำร่วมกัน
ไม่เศร้า แต่ก็ไม่สวย.
สุนัขคิดว่ามันพลัดหลงกับเจ้าของ
ไม่รู้ตัวว่าเขาพามันมาทิ้ง.
ตอนเธอบอกลาเหมือนคอมพ์แฮงค์แล้วยังไม่ได้เซฟ.
แยกจากกัน ฉันรู้สึกเหมือนต้นไม้ที่ถูกแยกจากดิน.
บอกเลิก ต้องการความละเอียดอ่อนไม่น้อยไปกว่าบอกรัก.
เครื่องบินที่อยู่บนฟ้า ลักพาคนคนหนึ่งไปจากคนคนหนึ่งเสมอ.
ความยาวนานของการร่ำลา แปรผันตามระยะทางของความห่างไกล.
ชื่อของใครบางคน
ค่อยค่อยหายไปจากสมุดบันทึก หน้าจอโทรศัพท์
และริมฝีปากของเรา.
เหมือนเพลงที่มีแต่ทำนอง
ส่วนเนื้อร้องหายไปตลอดกาล.
ยิ่งก่อนหน้านี้เคยมีความสุขมากเท่าไร
มาถึงวันสุดท้าย ยิ่งเศร้ามากเท่านั้น.
เรื่องยากคือคนรักจากไปแล้ว แต่ความรักมิได้จากไปด้วย.
เมื่อเอ่ยคำว่า แล้วพบกันใหม่
เราไม่รู้หรอกว่ามันอาจมีความหมายว่า ลาก่อน.
คำว่าจบที่สมบูรณ์ ต้องจบทั้งสองคน.
รู้จาก ยากกว่า รู้จัก.
..... ความอ้างว้าง .....
บางครั้ง สิ่งที่ทำให้เหงาคือเงาของเราเอง.
รุ่งเช้า หินก้อนนั้นเย็นเยียบ เมื่อคืนมันหนาวสักเพียงไหน.
ดาวบนฟ้ามีมากเกินไป สำหรับการจ้องมองเพียงลำพัง.
ใครบางคนนัดกับความเหงา เจอกันหลังเที่ยงคืน.
ทุกค่ำคืนมีคนอยู่ตัวคนเดียวหลายล้านคนในโลก.
บนรถไฟฟ้าขบวนเดิม ฉันนั่งอยู่คนเดียวท่ามกลางคนมากมาย.
สองคนนั่งข้างกัน ต่างมีความโดดเดี่ยวส่วนบุคคล.
เดียวดายกว่าปกติ เมื่อรู้สึกแปลกหน้ากับคนที่สนิทกัน.
สิ่งที่ทำให้เหงา บางทีก็ง่ายง่าย แค่เสียงรอสายที่ไม่มีคนรับ.
เก้าอี้อีกตัวที่ว่าง มีความอ้างว้างนั่งอยู่บนนั้น.
รู้สึกโดดเดี่ยวมากขึ้น เมื่อรู้ว่าเธอแต่งงานแล้ว.
บางคืนเหมือนว่าวันพรุ่งนี้จะไม่มีตอนเช้า.
การมีคนรักอาจมิใช่ความสุขสมบูรณ์แบบ
แต่การใช้ชีวิตคนเดียวบนโลกกว้าง
บางครั้งก็อ้างว้างเกินไป.
..... ความคิดถึง ......
ความคิดถึงเหมือนน้ำค้างยามเช้า
ระเหยไปตอนกลางวัน กลับมาอีกครั้งยามค่ำคืน.
เมื่อคิดถึงใครสักคน ตัวเขาจะปรากฏขึ้น
ตัวเราจะหายไปในชั่วขณะนั้น.
คิดถึงข้างเดียว คิดถึงกว่าคิดถึงกัน.
ความคิดถึงเกิดขึ้นในระยะเอื้อมไม่ถึง.
จดหมายและโปสต์การ์ด บรรจุความคิดถึงได้ดีกว่าเอสเอ็มเอส.
เมื่อคืนก่อน ฉันต่อสู้กับความคิดถึงและจบลงด้วยความพ่ายแพ้.
อาจจะดีถ้าหยุดไว้ที่ความคิดถึง.
บ่อยครั้ง ยามคิดถึงสวยงามกว่าเวลาพบกัน.
คิดถึงคนที่เขาไม่ได้คิดถึงเรา.
อยากเจอคนที่กำลังคิดถึงแบบคิดไม่ถึง.
สิทธิที่จะคิดถึงเป็นของทุกคนที่ยังมีความรู้สึก.
เธอมีสิทธิ์ไม่คิดถึงฉัน แต่ไม่มีสิทธิ์ห้ามฉันคิดถึงเธอ.
คิดถึงคนอื่น ลืมคิดถึงตัวเอง.
..... ความฝัน .....
ความฝันของบางคนใหญ่โตสูงส่ง
ความฝันของบางคน ขอแค่ได้พบกันอีกครั้ง.
ความฝันของฉันต้องการเธอยืนยันว่ามันเคยเกิดขึ้นจริง.
ในฝันของฉัน เราใกล้ชิดกันกว่าความจริง.
ความฝันสวยงามกว่าความจริง แต่จับต้องไม่ได้.
ทุกคนเคยมีความฝัน น้อยคนยังมีมันอยู่.
ความฝันจะเป็นความฝันตลอดไป ถ้าเราไม่ให้เวลากับมัน.
..... เส้นทาง .....
เดินทางไกลกับคนใกล้ รู้สึกเหมือนมิได้เดินทางไกล.
สะกดรอยตามสองคนมาเนิ่นนาน รอทั้งคู่แยกทางจากกัน
สุดท้ายฉันตัดสินใจ เป็นฝ่ายเปลี่ยนเส้นทางเดิน.
อยากย้อนกลับไปที่ทางแยก
แต่ทางสายนั้นกลายเป็นทางตันเสียแล้ว.
บางครั้ง เราอดไม่ได้ที่จะเดินไปตามทางสายนั้น
แม้รู้ว่าเป็นทางตันก็ตาม.
บางครั้ง ไม่มีทาง เพราะยังไม่เดิน.
ความสับสนไม่มีวันจบ ตราบที่ยังยืนอยู่ตรงทางแยก.
กังวลว่าจะหลง เมื่อเดินมาไกลแล้วยังไม่เห็นจุดหมาย
ทั้งที่อาจเดินมาถูกทางแล้ว.
ไม่ได้รู้สึกเหมือนคนหลงทาง
แต่รู้สึกเหมือนทางที่กำลังเดินอยู่มันหายไป.
เรือลำนั้นออกจากฝั่งที่คุ้นเคยเพื่อไปเยือนอีกฝั่งที่ลือกันว่าสวยงาม
มันลอยคว้างอยู่กลางมหาสมุทร หาทางกลับไม่ได้ หาทางไปต่อไม่เจอ.
เธอย่อมไม่พบสิ่งที่ดีที่สุด ตราบที่ยังไม่หยุดเดินทาง.
จุดหมายคือที่ซึ่งผู้คนอยากไปให้ถึง
แต่เมื่อไปถึงที่นั่น น้อยคนที่จะปักหลักอยู่ตรงนั้นตลอดไป.
ถ้าเธอเดินไปข้างหน้าแล้วพบว่าไม่มีอุปสรรคใดใดแม้แต่น้อย
จงรอคอยเสียงนาฬิกาปลุก.
การเดินทางเป็นส่วนผสมระหว่างความอยากออกจากบ้านกับความอยากกลับบ้าน.
กว้างของมด แคบของช้าง ทางสายเดียวกัน.
แท่นรางวัล เก้าอี้ประจำตำแหน่ง
เป็นแค่จุดพักระหว่างทางไปสุสาน.
ทุกทางแยกมีหนึ่งโอกาสหล่นหายไปตลอดกาล.
ความเวิ้งว้างมีจุดสิ้นสุด แค่เรายังเดินทางไปไม่ถึง.
... การแข่งขัน ...
บางครั้ง เรายอมแพ้เพราะแค่กลัวว่าจะไม่ชนะ.
ยอมไม่ได้แปลว่าแพ้ แพ้ไม่ได้แปลว่ายอม.
ต่อสู้ความไม่รักด้วยความรักยิ่งแพ้.
คนแพ้หันมาเยาะเย้ยคนที่ไม่ได้ลงแข่ง.
บางครั้งความรักก็มิใช่สนามเก็บสะสมคะแนน
มันตัดสินกันในเวลาสั้นสั้นและไม่มีการแข่งขันครั้งต่อไป.
นึกว่าแพ้ ที่แท้ เราไม่ได้ลงแข่งด้วยซ้ำ.
แพ้ครั้งนี้ อาจไม่ได้ทำให้ชนะในครั้งหน้า แต่เราจะแพ้ได้ดีขึ้น.
ยกธงขาวยอมแพ้บ้างก็ได้ ถ้าต่อยต่อไปแล้วบอบช้ำ.
เราต่างต้องการสร้างความสำเร็จไวไว
และอยากให้ความสำเร็จหายไปช้าช้า.
ไม่ได้ที่หนึ่ง แต่ฉันยิ้มออกมา
เมื่อรู้ว่าทำลายสถิติของตนเอง.
มองเห็นนักวิ่งสองคนตั้งหน้าตั้งตาวิ่งอย่างเหนื่อยล้า
เขาวิ่งแข่งกันมาสิบกว่าปี.
ในการแข่งขันเราต้องชนะคนอื่น
ในการมีความสุขเราต้องชนะตัวเอง.
จงเอาชนะความอยากชนะ.
อยู่ที่เราให้นิยามว่าชีวิตเป็นสนามแข่งขัน
หรือชีวิตนั้นเป็นสวนดอกไม้.
..... เทคโนโลยี .....
คอมพิวเตอร์ที่เคยทันสมัยถูกวางทิ้งไว้เหมือนใบไม้แห้ง.
ทะเลกว้าง หาดทรายขาว ดวงอาทิตย์ยามเช้า
ได้แต่ดูผ่านทีวี.
ถ้าเป็นเจ้าของบริษัทนาฬิกา ฉันจะผลิตนาฬิกาบอกเวลาชีวิต
เข็มของมันเดินถอยหลัง.
ตื่นด้วยเสียงนกและไก่ ไม่ตกใจเหมือนนาฬิกาปลุก.
หลายเดือนมานี้ ฉันสูดอากาศจากเครื่องปรับอากาศ.
มนุษย์ใช้เวลากับคอมพิวเตอร์มากกว่ากับมนุษย์.
โรงงานอุตสาหกรรมผลิตปลากระป๋องได้แต่ผลิตปลาไม่ได้.
ในห้องแคบ วิทยุคือหน้าต่างของหู.
ฉันไม่อยากใช้ชีวิตเหมือนรถไฟฟ้าที่วิ่งวนอยู่บนราง
ตามเส้นทางเดิมทุกวัน.
ไอพอดเสียจึงได้ยินเสียงนก.
..... ความเชื่อ .....
เช้าที่มีเป้าหมาย เช้าที่ไม่มีเป้าหมาย
บรรยากาศต่างกันมาก.
โลกมีอยู่ต่อเมื่อเรายังมีชีวิตอยู่.
เมื่อทำในสิ่งที่ชอบ ไม่ต้องปลอบใจตัวเองให้ชอบในสิ่งที่ทำ.
หลายครั้งคำว่าจำเป็นเป็นเพียงข้ออ้างสำหรับการทำสิ่งที่ไม่อยากทำ.
เลือกสิ่งที่เรารักอาจจะเสี่ยง
เลือกสิ่งที่เราไม่รักใช่ว่าจะไม่เสี่ยง.
ถ้าไม่เสี่ยงต่อการเสียใจ สิ่งนั้นอาจไม่มีความหมายมากพอ.
อย่าค้นหาความหมายของชีวิต จงสร้างมันขึ้นมา.
เมื่อยิ้มกว้างที่สุด วินาทีต่อมาเราจะหุบยิ้ม.
ถ้าหัวเราะไปเรื่อยเรื่อยโดยไม่หยุด
สุดท้ายน้ำตาเราจะน้ำตาไหล.
น้ำตากับเสียงหัวเราะมีบางอย่างคล้ายกัน
มันเกิดขึ้นชั่วครู่เท่านั้นแล้วมันจะหายไป.
ก็ใช่ ไม่มีคืนใดเป็นนิรันดร์
เช่นกัน ไม่มีกลางวันใดยาวนานตลอดไป.
ความเป็นนิรันดร์ไม่มีจริงคือความจริงอันเป็นนิรันดร์.
หลังประตูทุกบานมีโลกอีกโลกหนึ่ง.
เราไม่ได้เกิดมาเพื่อรู้จักคนทั้งโลก
เราเกิดมาเพื่อรู้จักบางคนเท่านั้น.
มดที่อยู่ใกล้ตา ตัวใหญ่กว่าดวงดาว.
ไม่ควรฝังลูกธนูไว้ในร่างนานเกินไป
แม้กระทั่งลูกธนูของคิวปิด.
สิ่งที่ไม่ควรทำหลังถูกคนอื่นหลอกคือหลอกตัวเองอีกต่อหนึ่ง.
รักที่หมดอายุแล้วเคยเป็นรักแท้มาก่อน.
อย่าตกใจ เคยมีคนเสียใจเพราะเรื่องนี้มาแล้ว.
อนาคตจะทำความสะอาดอดีตเอง.
กาลเปลี่ยน การณ์เปลี่ยน.
เสียดาย คือความรู้สึกเมื่อเสียไปแล้ว.
เข้าใจได้กับทำใจได้ ไม่เหมือนกัน.
อ่อนแอเถิด ถ้ามันทำให้เธออ่อนโยน.
ความอ่อนแอเป็นเรื่องชั่วคราว
คนอ่อนแอเป็นเรื่องถาวร.
บ่อยครั้งน้ำใจไหลมาทีหลังน้ำตา.
ดวงตาของผู้มีความทุกข์มักมองหาความทุกข์ในความสุขได้เสมอ.
การแต่งงานมิได้พิสูจน์ความรัก
ความรักจะถูกพิสูจน์หลังการแต่งงาน.
กับดักจะเป็นกับดักโดยสมบูรณ์เมื่อมีเหยื่อติดกับ.
สูตรสำเร็จคือสูตรที่เคยสำเร็จแล้ว
แต่ไม่ได้หมายความว่าจะสำเร็จอีก.
คำสั่งคือคำแนะนำที่มาพร้อมกับการบังคับ.
ฉันรักความรักและเกลียดชังความเกลียดชัง.
เราต่างหลงใหลในความสุขจนลืมว่าความทุกข์เป็นเรื่องปกติ.
ไม่มีอะไร ที่ไม่มีอะไร.
.... ความหวัง .....
สิ่งที่ไม่ควรคาดหวังที่สุดคือคาดหวังว่าจะไม่ผิดหวัง.
อย่ามอบความหวังทั้งหมดให้สิ่งหนึ่งสิ่งใด
จนไม่เหลือความหวังมอบให้ตัวเอง.
เลิกรอมิใช่หมดความอดทน แต่หมดหวัง.
ทุกการรอคอยมีความหวัง
ทุกการเลิกคอยมีความหมดหวัง.
รอนานแค่ไหนก็ไม่รู้สึกนานเกินไปตราบที่ยังมีความหวัง.
เห็นพ่อค้านำความหวังมาวางขาย
ราคาไม่แพง หาซื้อง่าย แล้วฉันก็ตื่น.
ความหวังไม่ได้อยู่ที่ปลายอุโมงค์ มันอยู่ในอุโมงค์ต่างหาก.
ความหวัง อีกชื่อหนึ่งของความต้องการ.
มีความหวังของคนคนหนึ่ง
ซ่อนตัวอยู่ในความรักที่เป็นไปไม่ได้.
อย่าคาดหวังว่าใครจะเหมือนเดิมตลอดไป
แม้กระทั่งรูปปั้น.
นกถูกขังไว้ในกรง คนถูกขังไว้ในความคาดหวังของผู้อื่น.
เราต่างกลัวความผิดหวัง แต่เมื่อผิดหวังแล้วก็ไม่มีอะไรให้กลัวอีก.
คนที่ไม่เคยสิ้นหวังในวันที่เขาไม่เหลืออะไร
อย่างน้อยก็ยังเหลือความหวัง.
..... ความพยายาม .....
เมื่อความรักหมดลง สิ่งที่เหลือคือความพยายาม.
ยิ่งพยายามรักกัน ก็ยิ่งรู้ว่าเราไม่ได้รักกันแล้ว.
พยายาม กลายร่างเป็นดันทุรัง.
สิ่งใดที่ต้องพยายามจำ สิ่งนั้นไม่สำคัญจริง.
ความพยายามสองอย่างที่ยากจะสำเร็จ
พยายามทำให้เขารัก พยายามรักเขา.
ฉันพยายามเก็บเศษซากนวนิยายว่าด้วยเรื่องราวของเรา
แล้วประกอบมันขึ้นมาใหม่
เธอกำลังเรื่มต้นนวนิยายเรื่องใหม่ที่ไม่มีฉัน.
การพยายามหยุดความเศร้า
คล้ายการพยายามหยุดน้ำตก.
พยายามไม่มอง คืออยากมอง.
ก้อนหินพยายามยึดกระดาษไว้กับที่
ลมเร่งกำลังสุดแรงเพื่อที่จะพากระดาษไปกับมัน.
เมื่อพยายามควบคุมความฝัน ความจริงจะปลุกให้เราตื่น.
สองสิ่งที่ไม่ควรใช้ความพยายาม
พยายามมีความสุข พยายามรักใครสักคน.
ความสงสารคือจุดเริ่มต้นของการพยายามรัก.
ความพยายามไม่ได้นำมาซึ่งความสำเร็จเสมอไป
บ่อยครั้ง มันนำมาซึ่งน้ำตา.
คนที่เรารักคือคนที่เราพยายามถอยห่างออกมา
แต่แล้วก็รู้สุกว่าอยากใกล้ชิดเหมือนเดิม.
สุขที่แท้มิได้เกิดจากการพยายามทำให้ทุกคนรัก
แต่คือการที่มีใครสักคนรักเราอย่างที่เราเป็นโดยไม่ต้องพยายาม.
น้ำทะเลวิ่งเข้าชายหาดนานแค่ไหน ชายหาดก็อยู่กับที่.
ฉันตะโกนบางคำออกไป ภูเขาลูกนั้นคงอยู่ไกลเกินไป
ไกลเกินกว่าที่จะสะท้อนคำนั้นกลับมา.
ตะโกนเรียก นกกลับบินหนี.
หลังจากพยายามแล้วไม่สำเร็จ ยังต้องพยายามอีก
พยายามอยู่กับความไม่สำเร็จนั้นให้ได้.
..... ความสุข .....
มีความสุขที่แตกต่าง
ระหว่างผูค้นหาดอกไม้หายากกับผู้รู้จักชื่นชมดอกหญ้า.
ความสุขปลอมปลอมซ่อนความเศร้าจริงจริงไม่มิด.
ความสุขไม่ซับซ้อน
อะไรที่ซับซ้อนมักไม่สุข.
ความเศร้าเกิดขึ้นง่าย หายไปยาก
ความสุขเกิดขึ้นยาก หายไปง่าย.
ความสุขมิได้แปรผันตามความรู้.
ผู้ที่ไม่พอใจในตนเอง มักไม่พอใจในผู้อื่น.
สัตว์มีความสุขเพราะมันไม่เคยส่องกระจก.
ความสุขหายตัวไปง่ายง่าย
เมื่อเริ่มเปรียบเทียบความสุขของเรากับคนอื่น.
ไม่ต้องออกนอกกรอบก็ได้ ถ้าพอใจและสุขใจในกรอบนั้น.
ความสุขที่ต้องรอให้คนอื่นมอบให้
คือความทุกข์ใจระหว่างรอ.
มอบความสุขให้ใคร เหลือไว้ให้ตัวเองบ้าง.
..... ความเศร้า ......
มีความเศร้าซ่อนอยู่ในการพบกันของคนสองคน.
ความเศร้างดงามเหมือนดอกไม้แห้ง.
สายฝนไม่เกี่ยวกับน้ำตา น้ำตาไม่เกี่ยวกับสายฝน
มันเป็นแค่จินตนาการปะปนของคนเศร้า.
ทุกที่มีความเศร้า ตราบที่เราพกมันไปด้วย.
ฝน แห้งเร็วกว่า น้ำตา.
น้ำตาของจริงมักไหลออกมาโดยที่เราไม่รู้ตัว
รอยยิ้มของจริงก็เช่นกัน.
ในทะเลน้ำตา เกาะแห่งความสุขซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่ง.
น้ำตาส่วนใหญ่เสียให้ความรัก.
ผู้ที่ไม่เคยเสียน้ำตาให้ความรัก เขาอาจเข้มแข็งมาก
หรือเขาอาจอ่อนแอมากจนไม่กล้ารักเลยสักครั้ง.
เมื่อฝ่ายหนึ่งหายไปจากความทรงจำของอีกฝ่ายหนึ่ง
ความเศร้าเกิดขึ้นเงียบเงียบ.
เธอกลัวเขาเสียใจ แต่ไม่กลัวฉันเสียใจ
แค่นี้ก็รู้แล้วว่าใครคือคนที่เธอรัก.
เราคุยกันทุกอย่างเหมือนตอนที่เราคบกัน
ต่างเพียงเมื่อคุยกันจบ เธอต้องกลับไปหาเขา.
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ฉันเคยมีความสุข.
เส้นทางแห่งความเศร้า แลดูยาวไกลเพราะไม่มีใครร่วมทาง.
งานศพความรักของเรา มีฉันไปร่วมงานเพียงลำพัง.
ปฏิทินความเศร้า ยาวนานกว่าสิบสองเดือน.
ยามเช้า กระดาษเปล่าแผ่นใหม่ เลอะน้ำตาของเมื่อคืน.
ไม่ได้ร้องไห้มานานเเล้ว แต่ยังเสียใจอยู่เสมอ.
เราต่างเก็บน้ำตาไว้ เพราะคิดว่าไม่มีใครอยากเห็นมัน
แม้แต่ตัวเราเอง.
ในโลกที่ผู้คนบูชาความสุข ความเศร้าดูราวกับเรื่องผิดกฎหมาย.
ทุกและเศร้าอยู่หลังเวที เบื้องหน้าคือม่านรอยยิ้ม.
เมื่อน้ำแข็งละลายจนหมดก้อน มันจะไม่ละลายอีก
เช่นเดียวกับน้ำตาจากความเศร้า.
พระเจ้าคิดมาแล้วว่าน้ำตาไม่น่าจะเป็นวัตถุถาวร.
น้ำตาของเราดูน้อยลงเมื่อเทียบกับน้ำทะเล.
บางครั้งเราเอ่ยปากถามสิ่งที่รู้อยู่แล้วเพื่อที่จะเศร้าอีกครั้ง.
หลงอยู่ในเขาวงกตแห่งความเศร้า
ทั้งที่รู้ว่าทางออกอยู่ตรงไหน.
อย่าปกปิดความเศร้าด้วยรอยยิ้ม
มันอยู่ในดวงตาของเธอต่างหาก.
เธอเป็นนักซ่อนน้ำตาที่มักจะหามันเจอตอนที่เธออยู่คนเดียว.
ทุกคนยิ้มในรูปถ่ายและหลบไปเศร้าข้างนอก.
เต็มใจเศร้า เข้าใจได้ยาก แต่มันมีอยู่จริง.
คนที่ทำให้เราหยุดร้องไห้ได้ดีที่สุดคือคนที่ทำให้เราร้องไห้.
แววตาเศร้าของเธอเหมือนดวงจันทร์ถูกเมฆบัง
ฉันไม่สามารถเลื่อนเมฆก้อนนั้น.
เก็ยน้ำตาไว้ให้ไหลตอนกลางคืน คนส่วนใหญ่หลับกันไปแล้ว.
บางวันฝนตกมากไป บางวันน้ำตาไหลมากเกินควร.
ภาพเธอเดินจากไปคนเดียว ไม่เศร้าเท่าภาพเธอเดินจากไปพร้อมใครอีกคน.
ร้องไห้เสียงเบา มิได้เศร้าน้อยกว่า.
ผู้คนจำนวนหนึ่ง ร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา.
ผู้เชี่ยวชาญด้านการร้องไห้ สอบตกวิชาหัวเราะ.
ไม่มีหรอก คำปลอบใจที่หยุดน้ำตาได้ทันที.
ปลอบตัวเองว่าเธอไม่ใช่ คือวิธีทำให้เจ็บปวดน้อยลง.
ไม่มีใครปลอบใจตัวเองได้ตามลำพัง
ทุกคนล้วนต้องการเวลามาเป็นผู้ช่วย.
ปล่อยความเศร้าเข้าไปในสมุดบันทึก ขังมันไว้ในนั้น.
อิจฉาปลา ถ้ามันร้องไห้ก็ไม่มีใครรู้.
กุญแจไขโซ่ตรวนแห่งความเศร้าของฉัน ถูกเธอขว้างลงทะเล.
นวนิยายแสนเศร้าสำหรับฉันคือสมุดบันทึกเรื่องราวดีดี
ที่เธอมีกับเขา.
น้ำตาหนึ่งหยด บทสรุปเรื่องเศร้าขนาดยาว.
เสียงหัวเราะที่น่าสงสาร
เสียงหัวเราะที่กลบฝังความเศร้าเอาไว้.
ความเศร้ามีน้ำหนัก
ใครที่เคยแบกมันย่อมรู้ความจริงข้อนี้ดี.
ความจริงเจ็บปวด ไม่ยอมรับความจริงเจ็บนาน.
เลิกกับคนรักว่ายากแล้ว
เลิกกับความเศร้ายากกว่ามาก.
บางคนเสียน้ำตาให้กับความจริง
บางคนเสียน้ำตาให้กับความฝันที่ไม่เป็นจริง.
หากกำลังเสียใจ รออีกสักพัก
พอความรักจางไป ความเสียใจก็จะจางลงด้วย.
ค่าความชื้นสัมพัทธ์รอบดวงตาฉันสูงกว่ารายงานอากาศของกรมอุตุฯ.
ฉันอยากทำพิพิธภัณฑ์น้ำตาแล้วเขียนป้ายบรรยายไว้ว่า
หยดนี้ได้มาเมื่อไร ที่ไหน และจากใคร.
ความเศร้าเหมือนหุ่นยนต์ที่ถ่านไม่มีวันหมด
เพียงเรากดสวิตช์ มันก็มีชีวิตขึ้นอีกครั้ง.
บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่าเราเกิดมาเพื่อหาวิธีอยู่กับความเศร้าให้สุขที่สุด.
เมื่อเริ่มคุ้นเคยกับความเศร้า ก็ได้เวลาที่มันจะจากเราไป.
ความเศร้าเบียดบังพื้นที่ความทรงจำของความสุข.
คนเศร้าสองคนพบกัน ความเศร้านั้นน้อยลง.
น้ำตาคือของเหลวที่ระเหยช้าที่สุด.
มีจึดสิ้นสุดของความเศร้า มีจุดสิ้นสุดของจักรวาล
แค่เรายังเดินทางไปไม่ถึง.
..... ฤดูกาล ......
ชีวิตอาจเป็นฤดูหนาวตลอดกาล
ถ้าเราใช้เวลาเพื่อเดินทางตามหาผ้าห่ม.
ในหนึ่งปี ร่มได้พบกับฝนบางวันเท่านั้น.
ดูคล้ายวันหยุด เมื่อสายฝนพรำบ่ายวันจันทร์.
ฤดูหนาว ใบไม้ลงจากเวที
ปล่อยให้กิ่งก้านอวดเรือนร่างผอมบางของมัน.
บางฤดูกาล ต้นไม้ต้องปลิดใบเพื่อรักษาชีวิต
เช่นกัน เพื่อมีชีวิตต่อไป เราอาจต้องปลิดใครบางคนออกไปบ้าง.
ฉันคล้ายพัดลมในฤดูหนาว เขาเป็นผ้าห่ม.
หิมะเย็นน้อยลงเมื่ออยู่กับมันนานขึ้น.
..... การรอคอย ......
ทุกคนรอคอยบางสิ่ง.
คนที่เรารอคอยจากไปไกล แต่การรอคอยไม่ยอมจากไปไหนสักที.
คนที่เรารอคอยอาจเดินทางไปไกลเกินกว่าจะหาทางกลับมา.
ผู้คนมักปฏิเสธว่าเขาไม่ได้รอแล้ว
แต่ลึกลึกล้วนรู้ดีว่าตัวเองยังรออยู่.
สิ่งที่หล่อเลี้ยงการรอคอยคือภาพสวยงามในความทรงจำ.
สิ่งที่เราเฝ้ารอคือสิ่งที่เราเดินเข้าไปหาไม่ได้.
สองปลายทางของการรอคอย
คนที่เรารอคอยเดินมาหาเรา หรือไม่ก็เป็นเราที่เดินจากไป.
บางวันฉันรู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังนั่งรอรุ้งบนฟ้า
ทั้งที่ไม่มีทีท่าว่าฝนจะตก.
ทุกการรอคอยมีความหวังซ่อนอยู่.
สิ่งที่หล่อเลี้ยงให้ใครสักคนทนเจ็บได้นานคือรสหวานเป็นระยะ.
ยิ่งนานความสวยงามของการรอคอยยิ่งน้อยลง.
ในห้วงยามแห่งการรอคอย
ทุกเข็มบนหน้าปัดนาฬิกา เคลื่อนช้าราวเข็มชั่วโมง.
ทุกการรอคอยมักมีจินตนาการและการคิดไปเอง.
รอ เป็นคำที่ลากเสียงได้ยาวที่สุด.
จะรออีกนานเท่าไร คำตอบไม่ได้อยู่ในนาฬิกาหรือว่าปฏิทิน.
สุดท้าย การรอคอยจะสิ้นสุดลงอย่างเงียบเงียบ
คล้ายการจากไปของน้ำค้างยามเช้า.
เลิกรออาจทำให้หายเศร้า
แต่มันก็นำเอาความเป็นไปได้ของความสุขติดมือไปด้วย.
ดักแด้ที่แข็งแรงและอดทนรอได้
สุดท้ายมันจะกลายเป็นผีเสื้อ.
อย่าบอกใครให้เลิกรอคอยสิ่งใด
เราอาจไม่เข้าใจความหมายของสิ่งนั้นเท่ากันกับผู้รอ.
บางการรอคอยเริ่มต้นด้วยความว่างเปล่า
และจบลงด้วยความว่างเปล่ากว่าเดิม.
..... ความเงียบ ......
นั่งอยู่สองคนแต่ไม่คุยกันเงียบกว่านั่งอยู่คนเดียว.
ความเงียบ บางครั้งก็เป็นสีขาว บางคราวก็เป็นสีดำ.
เราอยู่กับความเงียบได้นานกว่าความดัง.
เงียบไม่ได้แปลว่าไม่อยากคุยด้วย.
ความสงบไม่สนุกแต่สะอาด.
ความสงบของโลกกลับมาอีกครั้ง
เมื่อมนุษย์ค่อยค่อยล้มตายลงชั่วคราวหลังเที่ยงคืน.
คืนนี้ความเงียบเสียงดังมาก.
แดดเช้าปลุกดอกคุณนายตื่นสายด้วยเสียงที่ไม่มีใครได้ยิน.
ยามเช้าก่อนโลกภายนอกมากระทบ
โลกภายในสงบเหมือนกระดาษขาว.
ความเงียบทำให้เวลายาวนานขึ้น.
ความเงียบก่อเกิดจินตนาการทั้งในด้านสุขและด้านเศร้า.
ความเงียบเป็นบทสนทนาชนิดหนึ่ง.
สองห้วงขณะที่โลกเงียบกริบ
ห้วงเวลาที่ได้ยินคำบอกรัก ห้วงเวลาที่ได้ยินคำบอกเลิก.
...... ความว่างเปล่า ......
แล้วเราก็บอกรักกันอีกครั้ง ทว่ามันว่างเปล่ากว่าที่เคย.
กระถางที่ไม่เคยมีดอกไม้กับกระถางที่เคยมีดอกไม้
แบบหลังว่างเปล่ากว่า.
ระหว่างความว่างเปล่าในตอนต้นกับความว่างเปล่าในบั้นปลาย
ความหมายของชีวิตอยู่ตรงนั้น.
วันสุดท้ายมักเหลือทิ้งไว้เพียงความว่างเปล่า
ทว่าทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นนั้นอยู่ในความทรงจำทั้งหมดแล้ว.
ท้องฟ้าเติมเต็มความว่างเปล่าของมันด้วยก้อนเมฆ
มนุษย์เติมเต็มความว่างเปล่าของชีวิตด้วยความฝัน.
โลกดูว่างเปล่าตราบที่เรายังหาสิ่งที่มีคุณค่าไม่เจอ.
ที่จริงมันจบลงอย่างว่างเปล่าเท่ากับตอนต้น
แต่เมื่อหักลบกับความเสียใจและเสียเวลา เรามักรู้สึกว่ามันยังติดลบ.
...... เรียนรู้ ......
เข้าใจกันอีกครั้ง เข้าใจกันมากกว่าเดิม.
อยากเข้าใจสิ่งใด ต้องเริ่มจากการยอมรับว่าเราไม่เข้าใจสิ่งนั้น.
บางคำสอน คนสอนทำไม่ได้.
เริ่มเห็นว่าโลกน่ากลัวเมื่อหกล้ม.
คำถามไม่ใช่ว่ามีทางเดินต่อหรือไม่
คำถามคือเธอจะเดินต่อหรือไม่.
ไม่มีเวลาหรือไม่ให้เวลา.
ชอบแต่ไม่ลงมือทำอะไรสึฃักอย่างเพื่อสิ่งนั้น
อันที่จริงเธอแทบจะไม่มีสิทธิ์ใช้คำว่าชอบ.
เดินไม่ถนัด เพราะฉันใส่รองเท้าของคนอื่น.
สิ่งที่คล้ายกันแทนกันไม่ได้เสมอไป.
ความสำคัญของใครสักคนวัดได้จากความกลัวที่จะสูญเสียเขาไป.
ถ้วยกาแฟรอกาแฟมาเติมให้เติม
มันลืมไปว่าโลกนี้ยังมีโกโก้.
เพดานของมนุษย์ พื้นของจิ้งจก.
เปลือกสวยแค่ไหน สุดท้ายก็ถูกปอก.
ทำขนมตามสูตร ยากที่จะได้ขนมอร่อยกว่าสูตร.
ความใจร้อนทำให้ระยะทางใกล้ดูไกลขึ้น.
คนชอบพูดเสียงดังเวลาที่คำพูดของเขามีน้ำหนักเบาโหวง.
คำพูดยิ่งพูดเบายิ่งสำคัญ.
ผมมีเรื่องโกหกมาบอกคุณ ผมไม่เคยโกหก.
หลายครั้ง ความจริงคอสิ่งที่ไม่ได้พูด
สิ่งที่พูดเพื่อปกปิดความจริงเท่านั้น.
กรงบางกรงใหญ่พอที่จะหลอกนกบางตัวว่าไม่ได้อยู่ในกรง.
เรื่องจริงมีอยู่ว่า เรื่องจริงที่ผ่านมามันไม่จริง.
อยู่กับความเศร้าที่เป็นจริง ดีกว่าอยู่กับความสุขปลอมปลอม.
ถึงวันหนึ่งจึงรู้ เรือที่เรารอคอยไม่มา เราต้องว่ายน้ำข้ามไปด้วยตัวเอง.
เราไม่ได้ตัวเล็ก เราไม่ได้ตัวใหญ่ ถ้าเราไม่เทียบกับใครคนอื่น.
แมวถูกนำมาทิ้ง กลับบ้านไม่ถูก หาเจ้าของไม่เจอ
ไม่คิดฆ่าตัวตาย.
ไม่มีใครเก็บหลอดไฟหมดอายุไว้เป็นที่ระลึก.
ฝุ่นที่ถูกเขี่ยออกจากตาย่อมไม่ปลิวเข้าตา
และไม่อาจทำให้เสียน้ำตาอีก.
เติบโตจึงรู้ ดอกไม้บางชนิดมีพิษ พิษงูบางชนิดมีประโยชน์.
เมื่อบางคนหายไป จึงรู้ว่าเราเคยมีเขา.
ห้ามความคิดง่ายกว่าห้ามความรู้สึก.
เรื่องร้ายจะร้ายขึ้นอีกมากเมื่อมันเกิดขึ้นกะทันหัน.
บางคนเห็นบางเรื่องแค่ขี้ผง
ก็ใช่ ตราบที่มันไม่ได้ลอยเข้าไปในดวงตาของเขา.
ไม่มีชุดเกราะสำหรับอาวุธที่ทำร้ายหัวใจ.
ผู้ไม่มีแผลเป็นคือผู้ไม่มีประสบการณ์.
คนเข้มแข็งคือคนที่แกล้งไม่เปราะบาง.
บางอาการเราต้องเป็นเภสัชกรจ่ายยาให้ตัวเอง.
ความจริงวิ่งไปดักคนที่วิ่งหนีมันเสมอ.
ความจริงไม่ต้องประดิษฐ์.
ขนนกเป็นอิสระยิ่งกว่านก.
ข้อดีของการมีคนรัก
เราจะไม่เสียเวลาอกหักเพราะการไปรักคนนั้นคนนี้บ่อยเกินไปนัก.
ชีวิตของคนไม่ได้มีเหตุผลเสมอไป.
เมื่อเจอเรื่องที่ไปไม่เป็นอาจต้องปล่อยให้มันเป็นไป.
เมื่อรู้ว่าเราไม่มีวันเข้าใจทุกอย่าง
ก็เริ่มเข้าใจอะไรอะไรมากขึ้น.
เสียงหัวเราะคือเพื่อน น้ำตาคือครู.
เราต่างต้องการใครสักคนมาดูแล
และบางครั้งใครคนนั้นก็คือตัวเราเอง.
อนาคตเปื้อนอดีตเสมอ.
..... หนังสือและศิลปะ .....
ผลผลิตจากดินสอหนึ่งแท่ง ความทรงจำและความเงียบ
บทกวีส่วนตัว.
หนังสือเล่มโปรดของฉันคือสมุดบันทึกของเธอ
ที่มีเรื่องราวของเรา.
หนังสือคือก้อนอิฐ
สถาปัตยกรรมทางความคิดต้องการอิฐจำนวนหนึ่ง.
หนังสือหลายเล่มในชั้นกำลังนอนหลับ รอเราไปปลุกให้มันตื่น.
ดินสอที่เธอให้ฉัน ฉันใช้มันเขียนเรื่องของเรา
ตอนนี้มันเกือบหมดแท่งแล้ว.
ชีวิตเป็นนิยายเรื่องยาวที่เราพลิกผ่านช่วงเศร้าไปแบบเร็วเร็วไม่ได้.
ในนิยายของเธอกับเขา ฉันเป็นเพียงที่คั่นหนังสือ.
คำอธิบายทำลายบทกวี.
ระหว่างเรา ไม่แน่ใจว่าจะเป็นนิยายหรือเรื่องสั้น
แต่เริ่มต้น มันเป็นบทกวี.
เลือกแต่สีที่สดใส ตั้งใจระบายสีวันนี้ด้วนโทนสีนั้น.
ศิลปินออกไล่ล่าภาพวาดบนลานผ้าใบ อาวุธของเขาคือพู่กัน
ภาพวาดบางภาพ ขณะกำลังวาดกำลังสวยงามกว่าตอนวาดเสร็จ.
วาดภาพลงผ้าใบลบไม่ได้ ทำได้แค่ป้ายสีใหม่ทับ.
..... ดอกไม้ .....
ดอกไม้ที่สวยงามสองชนิด เมื่อนำมาปลูกรวมกันกลับไม่สวย.
ผีเสื้อกับดอกไม้มิได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา.
ตื่นตะลึงในความสวยของดอกไม้
จนดอกไม้ที่ถืออยู่ร่วงหล่นโดยไม่รู้ตัว.
ชอบดอกชอบใบแต่ไม่ชอบหนาม
นั่นหมายความว่าเธอไม่ได้ชอบดอกไม้นั้น.
แมลงปอตัวนั้นบินมาเกาะดอกไม้แล้วบินจากไป
และนั่นคือครั้งเดียวที่ทั้งสองได้พบกัน.
แจกันสมบูรณ์แบบโดยไม่ต้องมีดอกไม้.
ดอกไม้ในกระถางไม่ใช่ของเรา เป็นของธรรมชาติ.
แล้วดอกไม้ก็พ่ายแพ้ต่อแรงที่กดลงมาของรองเท้าบู๊ต.
ดอกไม้สีขาวเลอะโคลน ฝนตกดอกไม้สีขาว.
ผู้ที่ปลูกดอกไม้ ชีวิตของเขาแวดล้อมไปด้วยดอกไม้.
เรามักจ้องมองดอกไม้ที่ไม่รู้จักนานกว่าดอกไม้ที่รู้จักแล้ว.
ดอกไม้ผลิบานในป่าโดยไม่สนใจว่ามีใครจ้องมองมันหรือไม่.
นำดอกไม้สวยงามหลายชนิดมาปักแจกันเดียวกัน
ผลลัพธ์มิใช่ความงามเสมอไป.
โลกนี้ไม่ควรมีงานประกวดดอกไม้.
ไม่ได้รู้สึกเหมือนคนหลงทาง
แต่รู้สึกเหมือนทางที่กำลังเดินอยู่
มันหายไป. (หน้า ๘๒)
ทุกคนเคยมีความฝัน
น้อยคน
ยังมีมันอยู่. (หน้า ๗๘)
กรงบางกรงใหญ่พอ
ที่จะหลอกนกบางตัว
ว่ามันไม่ได้อยู่ในกรง. (หน้า ๑๖๗)
แต่รู้สึกเหมือนทางที่กำลังเดินอยู่
มันหายไป. (หน้า ๘๒)
ทุกคนเคยมีความฝัน
น้อยคน
ยังมีมันอยู่. (หน้า ๗๘)
กรงบางกรงใหญ่พอ
ที่จะหลอกนกบางตัว
ว่ามันไม่ได้อยู่ในกรง. (หน้า ๑๖๗)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น