ไม้หันอากาศทั้งห้า

นิทานล้านบรรทัด
ประภาส ชลศรานนท์
ไม้หันอากาศทั้งห้า
ฉันเดินทางไปต่อว่ากับพระเจ้าว่าเหตุใดจึงสร้างพวกเราขึ้นมาให้อยู่ในโลกอันมืดมิด
พระเจ้าตอบว่า "เราได้ให้ไม้หันอากาศกับมนุษย์ไปแล้ว มนุษย์ไม่ยอมหันมันขึ้นสู่ท้องฟ้าอันงดงามเอง"
ฉันนึกเถียงในใจ พวกเราใช้มันแล้ว มันอยู่ในคำว่า"ฉัน"นี่อย่างไร
พระเจ้าตอบสวนทันที "อย่างนั้นเขาไม่เรียกว่าใช้"
คราวนี้ฉันออกเสียงเถียงออกไปเลย "แต่มันก็ทำให้คำว่าฉัน เป็นฉัน"
“นั่นอย่างไร มนุษย์ก็เป็นเสียอย่างนี้ เอะอะอะไรก็อ้าง ฉันต้องเป็นฉัน" พระเจ้าสั่นหน้า “เราให้ของวิเศษมนุษย์ไปห้าอย่าง ไม้หันอากาศทั้งห้าที่จะทำให้พวกเจ้าได้มองเห็นท้องฟ้าอันงดงาม"
ขณะที่ฉันกำลังคิดตาม พระเจ้าก็พูดต่อ
“ของวิเศษอย่างแรก ฝัน"
“ฝัน" ฉันเริ่มนึกออก ฉันเคยใช้มันบ้างบางครั้ง
“ฝัน ทำให้พวกเจ้ามองเห็นในสิ่งที่เจ้ายังไม่มี ได้ยินเสียงในสิ่งที่เจ้ายังไม่มี ได้เป็นในสิ่งที่เจ้ายังไม่ได้เป็น" พระเจ้าคงเห็นฉันพยักหน้า จึงพูดต่อ "อย่างที่สอง บั่น"
“ท่านหมายถึง บากบั่น" ฉันถาม
“ใช่ พวกเจ้าต้องใช้ไม้หันอากาศตัวนี้เพื่อทำให้สิ่งที่เจ้าฝันเป็นจริง" พระเจ้ายิ้มแล้วพูดต่อ "ของวิเศษตัวที่สาม ขวัญ"
ฉันคิดตาม "กำลังใจนั่นเอง"
“มันสำคัญมากนะ มันจะทำให้พวกเจ้ามีแรงบากบั่นได้สำเร็จ มันเป็นสิ่งที่พวกเจ้าต้องให้กันและกัน"
“ท่านให้พวกเรามา แล้วให้พวกเราให้กันและกันอีกที" ฉันทบทวนความคิด
“เจ้าเข้าใจถูกต้องแล้ว ของวิเศษอย่างที่สี่ ขัน" พระเจ้าพูดต่อ
“อะไรนะท่าน ขัน" ฉันกำลังคิดเล่นๆว่าพระเจ้าคงไม่ได้หมายถึงภาชนะตักน้ำอะไรนั่น
“ฉันหมายถึงอารมณ์ขัน" พระเจ้ายิ้มอีก "เมื่อกี้เจ้ากำลังมีอารมณ์ขัน"
“แล้วอารมณ์ขัน เป็นของวิเศษได้อย่างไร" ฉันยังไม่เข้าใจ
“ไม้หันอากาศตัวนี้ จะทำให้มนุษย์มีความสุขในสิ่งที่ตัวเองมี มีความสุขในสิ่งที่ตัวเองเป็นอยู่"
ฉันยิ้มนึกออกทันที ไม่ว่าจะอยู่ในสถานะไหน มีจนแค่ไหน หรือเนิ่นนานแค่ไหน อารมณ์ขันทำให้มนุษย์หาความสุขได้ในสถานะนั้นจริงๆ "แล้วไม้หันอากาศตัวที่ห้าละ" ฉันถามต่อ
“ปัน" พระเจ้าตอบสั้นๆ "โลกจะหายจากความมืดมิด เมื่อพวกเจ้าได้สิ่งที่เจ้าอยากมี แล้วแบ่งปันออกไป"
...
ฉันเดินทางกลับมาจากพระเจ้า โดยลืมถามไปว่า ของวิเศษห้าอย่างที่พระเจ้าให้เรามา ถ้าใช้จนหมดแล้วจะทำอย่างไร
แล้วฉันก็ได้ยินเสียงเบาๆอยู่ในหู
“ไม้หันอากาศทั้งห้านี้ ใช้เท่าไรก็ไม่มีทางหมด หนำซ้ำยิ่งใช้ก็ยิ่งเพิ่ม"
........................................................................