"ให้โอกาสกับสิ่งที่เราไม่รู้"

ผมเชื่อเสมอว่าในโลกนี้มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เรา "ไม่รู้"

แต่เราชอบคิดว่าเรา "รู้"

ความผิดพลาดในชีวิตของเรา คือ การตัดสินใจหรือตัดสินคนด้วยความคิดว่าเรา "รู้" ทั้งที่เรา "ไม่รู้"

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความรัก เพื่อน หรือการทำงาน

เราเสียเพื่อน เสียแฟน หรือเสียลูกน้องไปกี่คนแล้วในชีวิต

เพียงเพราะคิดว่าเรา "รู้" ทั้งที่เราไม่ได้ "รู้จริง"

ผมจึงเชื่อว่าความรู้ที่น่ากลัวที่สุดในโลก

คือ คำว่า "รู้แล้ว"

เพราะเมื่อคำว่า "รู้แล้ว" ดังขึ้น

ประตูแห่งการเรียนรู้ หรือการแสวงหา "ความจริง" เพิ่มเติมก็ปิดลงทันที

นี่คือ ความรู้ที่น่ากลัวและอันตรายอย่างยิ่ง

ผมเชื่อว่าหลายคนเคยเสียใจเมื่อรู้ภายหลังว่าหลายสิ่งไม่เป็นไปอย่างที่เราคิด

แต่เราตัดสินใจไปแล้ว

"เวลา" นั้นยุติธรรมกับทุกคน

เพราะเมื่อผ่านไปแล้ว ก็จะไม่หวนกลับมาอีก

และเมื่อเรารู้ว่าเราตัดสินใจผิดพลาด

สิ่งหนึ่งที่ค้นพบก็คือครั้งนั้นเรามองปัญหาไม่ครบ

มีบางสิ่งบางอย่างที่เรานึกไม่ถึง

มีบางเรื่องที่เราไม่รู้จริง แต่คิดว่ารู้

คำว่า "อาจจะ" เป็นอย่างนั้นก็ได้ ไม่ได้อยู่ในความคิดของเราในช่วงเวลานั้นเลย

แปลกไหมครับว่า จินตนาการสำหรับ "สิ่งที่เราไม่รู้" ล้วนเป็นไปในทางลบทั้งสิ้น

"สิ่งที่เราไม่รู้" เหมือนกับ "ความมืด"

ทุกครั้งที่เราเดินไปในความมืด

จินตนาการสำหรับเส้นทางข้างหน้ามักจะน่ากลัวเสมอ

เราไม่รู้ เราไม่เห็น แต่เราไม่เคยคิดในทางบวก

ไม่เคยคิดว่าเส้นทางจะราบเรียบ

ไม่เคยคิดว่าอีกแป๊บเดียวก็ถึง

ไม่คิดว่าสักพักไฟฟ้าก็ติด ความสว่างก็จะมาเยือน ฯลฯ

เราไม่เคยให้ "โอกาส" กับ "สิ่งที่เราไม่รู้" เลย



"ให้โอกาสกับสิ่งที่เราไม่รู้" หนุ่มเมืองจันท์