กลอนด่าเขมร-ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช เมื่อปี ๒๕๐๒

"สัปดาห์นี้มีเรื่องความเมืองใหญ่ ไทยถูกฟ้องขับไล่ขึ้นโรงศาล

เคยเป็นเรื่องโต้เถียงกันมานาน ที่ยอดเขาพระวิหารรู้ทั่วกัน กะลาครอบมานานโบราณว่า พอแลเห็นท้องฟ้าก็หุนหัน คิดว่าตนนั้นใหญ่ใครไม่ทัน ทำกำเริบเสิบสันทุกอย่างไป อันคนไทยนั้นสุภาพไม่หยาบหยาม เห็นใครหย่อนอ่อนความก็ยกให้ ถึงล่วงเกินพลาดพลั้งยังอภัย ด้วยเห็นใจว่ายังเยาว์เบาความคิด เขียนบทความด่าตะบึงถึงหัวหู ไทยก็ยังนิ่งอยู่ไม่ถือผิด สั่งถอนทูตเอิกเกริกเลิกเป็นมิตร แล้วกลับติดตามต่อขอคืนดี ไทยก็ยอมตามใจไม่ดึงดื้อ เพราะไทยถือเขมรผองเหมือนน้องพี่ คิดตกลงปลงกันได้ด้วยไมตรี ถึงคราวนี้ใจเขมรแลเห็นกัน หากไทยจำล้ำเลิกบ้างอ้างขอบเขต เมืองเขมรทั้งประเทศของใครนั่น ? ใครเล่าตั้งวงศ์กษัตริย์ปัจจุบัน องค์ด้วงนั้นคือใครที่ไหนมา ? เป็นเพียงเจ้าไม่มีศาลซมซานวิ่ง ได้แอบอิงอำนาจไทยจึงใหญ่กล้า ทัพไทยช่วยปราบศัตรูกู้พารา สถาปนาจัดระบอบให้ครอบครอง ได้เดชไทยไปคุ้มกะลาหัว จึงตั้งตัวขึ้นมาอย่างจองหอง เป็นข้าขัณฑสีมาฝ่าละออง ส่งดอกไม้เงินทองตลอดมา ไม่เหลียวดูโภไคไอศวรรย์ ทั้งเครื่องราชกกุธภัณฑ์เป็นหนักหนา ฝีมือไทยแน่นักประจักษ์ตา เพราะทรงพระกรุณาประทานไป มีพระคุณจุนเจือเหลือประมาณ ถึงลูกหลานกลับเนรคุณได้ สมกับคำโบราณท่านว่าไว้ อย่าไว้ใจเขมรเห็นจริงเอย..." ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช หนังสือพิมพ์สยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์ ๑๘ ตุลาคม ๒๕๐๒

สัจธรรมของรัก...

เค้าบอกว่า.....ที่เราต้องเจ็บปวดกับความรักน่ะ

ไม่ใช่เพราะมันไปจากเราหรอก..

แต่เพราะมันคงอยู่กับเราต่างหาก..

ถ้าวันนี้คนสองคนต่างหมดรักกันไป

คงไม่มีใครต้องเสียใจมากนัก



แต่กลับเป็นเพราะรักที่ยังอยู่ในใจเรานั้นเอง

ที่ทำให้เราปล่อยวางไม่ได้

ธรรมชาติของความรัก มักไม่ให้โทษแก่ใคร

เพียงแต่อาจปรุงแต่งให้หัวใจพองฟูจนลืมนึกถึง

ความจริงที่ว่า..มีวันที่รักมาก็อาจมีวันที่รักไปได้



ความรักเป็นสิ่งสวยงาม

หลายคนจึงหลงใหลได้ปลื้มกับมันไม่ได้

ในยามที่ยังมีมันอยู่

เรามักหลอกตัวเองว่า...เพราะรักเขามาก

เขาคงเห็นความดี ความตั้งใจของเรา

และรักตอบบ้างไม่มากก็น้อย


และเมื่อเขาตอบรักเรา ความฟูของหัวใจ

มักทำให้เราก้าวล่วงไปถึง การรู้สึกยึดมั่น ว่า

"เขาเป็นส่วนหนึ่งของเรา เป็นเหมือนทรัพย์สินส่วนตัวทางใจ

อย่างหนึ่งที่จะต้องอยู่กับเราทุกครั้งที่เราต้องการ

นานเท่าที่เราปรารถนา"


ความรู้สึกอันนี้แหละ คือ จุดเริ่มต้นความเจ็บปวดทั้งหมด

เพราะมันฝืนกฎธรรมชาติ

ไม่ได้บอกว่า..รักต้องลงเอยด้วยความเศร้าเสมอไป

เพียงแต่เขาจะอยู่ เขาจะไป..

จะรักเรามากขึ้น คงเดิม หรือลดน้อยถอยลง

ก็เป็นเพราะคนสองคน

ไม่ใช่ความต้องการของเราฝ่ายเดียวหรือเขาฝ่ายเดียว


ชีวิตเป็นเรื่องซับซ้อนเข้าใจยาก..

แต่ในความซับซ้อนมันก็เรียบง่ายอย่างที่เรานึกไม่ถึง

เพราะไม่ว่าสิ่งไหน เรื่องอะไรสารพัดสารพัน

ทุกอย่างล้วนแต่อยู่ในกฎเดียวกัน

มันจะเกิดขึ้น..ตั้งอยู่..แปลสภาพ แล้วก็จบลง


รักที่สมหวังอยู่กันจนแก่เฒ่า

ก็หนีไม่พ้นกฎข้อนี้

เพราะวันหนึ่ง ไม่เราก็เขาต้องตายจากกัน

สิ่งสำคัญจึงไม่ได้อยู่ที่ว่า...

วันนี้เขาอยู่หรือจากไป



สำคัญอยู่ที่ว่า...

ช่วงที่เรามีเวลาอยู่ด้วยกัน...

ขอให้มีความทรงจำที่ดี..ก็เพียงพอแล้ว

อย่างน้อย เราก็มีอะไรดีดีให้นึกถึง

และยิ้มให้กับความทรงจำนั้นได้



ถึงตอนนี้จะยังร้องไห้คงไม่เป็นไร

เพราะชีวิตก็เป็นแบบนี้

มีวันที่เลวร้าย...มีวันที่สวยงาม...มีวันที่ว่างเปล่า

สุขอยู่กับเราไม่นาน ทุกข์ก็เฉกเช่นเดียวกัน


หากจะมีวันที่เธอต้องร้องไห้

แล้วก็อย่าร้องเปล่าๆๆ
มองให้เข้าใจสัจธรรมของชีวิตไปด้วย

Whatever Will Be, Will Be

Whatever Will Be, Will Be

Performed by Doris Day

When I was just a little girl เมื่อฉันยังเป็นเด็กน้อย

I asked my mother what will I be ฉันถามแม่ว่าอนาคตฉันจะเป็นอะไร
Will I be pretty, will I be rich "หนูจะสวยไหม หนูจะรวยไหม"
Here's what she said to me แม่ก็บอกฉันว่า

*Que sera, sera สิ่งใดจะเกิดมันก็ต้องเกิด
Whatever will be, will be อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด
The future's not ours to see เราไม่อาจหยั่งรู้อนาคตได้
Que sera, sera สิ่งใดจะเกิดมันก็ต้องเกิด
What will be, will be อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด

When I grew up and fell in love เมื่อฉันโตขึ้นและมีความรัก
I asked my sweetheart what lies ahead ฉันถามที่รักของฉันว่าอนาคตของเราจะเป็นอย่างไร
Will we have rainbows day after day "เราจะมีความสุขด้วยกันตลอดไปไหม"
Here's what my sweetheart said สิ่งที่คนรักของฉันบอกก็คือ

*Que sera, sera สิ่งใดจะเกิดมันก็ต้องเกิด
Whatever will be, will be อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด
The future's not ours to see เราไม่อาจหยั่งรู้อนาคตได้
Que sera, sera สิ่งใดจะเกิดมันก็ต้องเกิด
What will be, will be อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด

Now I have children of my own ตอนนี้ฉันมีลูกเป็นของตัวเองแล้ว
They asked their mother what will I be พวกเขาถามแม่ของเขาว่าโตขึ้นเขาจะเป็นอะไร
Will I be handsome, will I be rich "ผมจะหล่อไหม ผมจะรวยไหม"
I tell them tenderly ฉันก็ตอบพวกเขาอย่างอ่อนโยนว่า

*Que sera, sera สิ่งใดจะเกิดมันก็ต้องเกิด
Whatever will be, will be อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด
The future's not ours to see เราไม่อาจหยั่งรู้อนาคตได้
Que sera, sera สิ่งใดจะเกิดมันก็ต้องเกิด
What will be, will be อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด


สุดท้ายแล้วอะไรมันจะเกิดมันก็เกิด อะไรมันจะดับ มันก็ดับ แค่นั้นเอง

จะอ่านกันได้ไหม

ณุอาน่ได้มยั้

ถ้าคณุอาน่บทคาวมนี้ได้
คณุมีความคดิที่แขง็แรงพอสวคมรเลยนะ
คณุอาน่ได้หรอืเลป่าล่ะ
มีแค่ 55 คนจาก 100 เท่านนั้แล่หะที่อาน่ได้

ฉนัไม่อายกจะเชอื่เลยว่า
ฉนัเข้าใจสงิ่ที่ฉนักำลงัอาน่อู่ยนี้
มนัเปน็ปฎกราากรณ์ของคาวมคดิของม์ษุยน
ผลการศกึาษวจิยัจาก มวหายิทัาลย แบมคิร์จด ก่าลวว่า

มนัไม่สคำญเลยว่าตวัอรัษกเยีรงถตอ้กูงหรอืไม่ในคำคำหนงึ่
มนัสคำญแค่ว่า ตวัอษักรแรกและตวัอษกัรตวัสดุทาย้ของคำ
นนั้อู่ยในตนำแห่งที่ถกูตอ้ง ที่เลืหอนนั้มนัจะมวั่ซวั่อ่ายงไร
คณุก็อาน่มนัได้อู่ยดี ไม่มีปหญัา

ที่เปน็อาย่งนี้เราพะคาวมคดิของมษุน์ยนนั้
ไม่ได้อาน่ตวัอษกัรทกุตวัซกัหอน่ย
แต่อาน่เปน็คำเตม็ ๆ คำ
สดุยอดเลยใช่มยั้ล่ะ...ใช่เลย
แต่ยงัไงฉนัก็คดิว่าการสกะดมนัสคำญันะ
ถ้าคณุอาน่บควาบมนี้ได้ ชว่ยสง่ตอ่หอน่ยนะ

ฉะนั้น ความสับสันวุ่นวายไม่ได้เป็นเหตุทำให้เราไปต่อไม่ได้ และเราไม่ควรจะวิตกจริตกับสิ่งต่างๆที่ประดังประดาถ่าโถมเข้ามาในชีวิตจน เกินเหตุ

จงเผชิญกับมันเถิด แล้วคุณจะรู้ว่า

คุณสามารถอ่านปัญหาที่ดูงงงวยได้ไม่ยาก และสามารถเผชิญหน้ามันต่อไปได้ และไปจนถึงความสำเร็จ

ใช่.....คุณยังไหว.....และคุณอ่านมันได้

หลวงพ่อปัญญา อ่านแล้วชอบ

หลวงพ่อปัญญา อ่านแล้วได้คิดเยอะค่ะ อ่านไม่ถึง 3 นาที แต่อาจมีอะไรดี ๆ เกิดขึ้นอีกทั้งชีวิต

---

โลกกลมๆ ใบนี้ไม่มีอะไรได้มาฟรี ๆ
ของฟรีไม่เคยมี ของดีไม่เคยถูก
อยู่ให้ไว้ใจ ไปให้คิดถึง
คนเราต้องเดินหน้า เวลายังเดินหน้าเลย
ไม่ต้องสนใจว่าแมวจะสีขาวหรือดำ ขอให้จับหนูได้ก็พอ
ยิ่งมีใจศรัทธา ยิ่งต้องมีสายตาที่เยือกเย็น
ในโลกกลม ๆ ใบนี้ ไม่มีคำว่า }แน่นอน~
คนเราเมื่อ ตัวตายก็ต้องลงดิน
ท้อแท้ได้ แต่อย่าท้อถอย อิจฉาได้ แต่อย่าริษยา พักได้ แต่อย่าหยุด
เหตุผลของคน ๆ หนึ่ง อาจไม่ใช่ของคน อีกคนหนึ่ง
ถ้าไม่ลองก้าว จะไม่มีวันรู้ได้เลยว่า ข้างหน้าเป็นอย่างไร
หนทางอันยาวไกลนับหมื่นลี้ ต้องเริ่มต้นด้วยก้าวแรกก่อนเสมอ
ปัญหาทุกอย่าง อยู่ที่ตัวเราทั้งสิ้น
จะเห็นค่าของความอบอุ่น เมื่อผ่านความเหน็บหนาวมาแล้ว
อันตรายที่สุดคือ การคาดหวัง

เริ่มต้นดีแล้ว ลงท้ายก็ต้องดีด้วย
อย่ายอมแพ้ ถ้ายังไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่
จงใช้สติ อย่าใช้อารมณ์
เบื้องหลังความเข้มแข็ง สมควรมีความอ่อนโยน
ไม่มีคำว่า บังเอิญ ในเรื่องของความรัก มีแต่คำว่า ตั้งใจ
ยินดีกับสิ่งที่ได้มา และยอมรับกับสิ่งที่เสียไป

หลังพายุผ่านไป ฟ้าย่อมสดใสเสมอ
หลังผ่านปัญหา จะรู้ว่าปัญหานั้นเล็กนิดเดียว
ไม่เป็นขุนนางนะ ได้ แต่ไม่เป็นคนไม่ได้
มีแต่วันนี้ที่มีค่า ไม่มีวันหน้า วันหลัง
เมื่อวานก็สายเกินแล้วพรุ่งนี้ ก็สายเกินไป
อย่าหวังว่าจะได้รับความรัก จากคนที่คุณรัก
เพราะคนที่คุณรัก ไม่ได้รักคุณ หมดทุกคน

เพื่อนทั่วไป ไม่เห็นคุณร้องไห้
เพื่อนแท้ มีหัวไหล่ไว้คอยซับน้ำตาให้
เพื่อนทั่วไป ถือขวดไวน์ติดมือมางานปาร์ตี้ของคุณ
เพื่อนแท้ จะมาแต่หัววันเพื่อช่วยเตรียมงาน
เพื่อนทั่วไป คาดหวังให้คุณเคียงข้างเขาเสมอ
เพื่อนแท้ คาดหวังที่จะอยู่เคียงข้างคุณตลอดไป

เพื่อนทั่วไป เข้าหาผลประโยชน์ ที่ได้รับจากเรา

OST.เทวดาสาธุ

เจอเธอทีไร ก็มีแต่เรื่องทุกข์
เวลามีความสุข ไม่รู้เธออยู่ไหน
โดนใครรังแก หรือเอาเปรียบเมื่อไร
รีบมาทันใด ให้ฉันช่วยทุกที

* จากวันนี้ ให้เธอคิดใหม่
ลองใช้เวลา กับสิ่งที่ดี
เก็บความเพียร ของเธอที่มี
จะทำให้เธอได้เรียนรู้ว่า...

** เธอคือ เทวดา เทวดา เทวดา คือเธอ
เธอคือ เทวดา เทวดา คอยรักษาตัวเอง
ไม่ต้องรอให้ใครเอื้อมมือ
ไม่ต้องรอให้ใครนับถือ
ศรัทธาและความดีงามอยู่ในตัวเธอ

ซ้ำ (* , ** , **)

จงศรัทธาในรัก

ศรัทธาในรัก

เพราะเรามีชะตา ถึงได้มาพบกัน ฉันเชื่อมั่นอยู่เสมอ เมื่อใจมีสัจจา คำว่าฉันรักเธอ

ใจจะอยู่กับเธอเรื่อยไป เหมือนเช่นทานตะวัน ที่หันหน้าสู่อาทิตย์ แทนนิยามความรักอันยิ่งใหญ่

เพราะเธอคือตะวัน ส่องประกายหัวใจ ผู้เดียวที่ใจปรารถนา จะมอบความรักทั้งหมดของหัวใจ

จะมอบลมหายใจทั้งหมดนี้ให้เธอ จะยืนยันเสมอ ขอดูแลใจเธอ ตราบชีวิตฉันยังคงมี

จะศรัทธาในความรัก อย่างไม่ยอมอ่อนล้า จะศรัทธาในความรัก เชื่อในลิขิตฟ้า

แม้จะมีเมฆฝน แม้จะมีลมร้าย เรื่องมากมายให้หวั่นไหว ฟ้าคงทดสอบเรา พิสูจน์รักยิ่งใหญ่

ฉันจะสู้ต่อไปเพื่อรัก เหมือนเช่นทานตะวัน ที่หันหน้าสู่อาทิตย์ แทนนิยามความรักอันยิ่งใหญ่

เพราะเธอคือตะวัน ส่องประกายหัวใจ ผู้เดียวที่ใจปรารถนา

จะมอบความรักทั้งหมดของหัวใจ จะมอบลมหายใจทั้งหมดนี้ให้เธอ จะยืนยันเสมอ

ขอดูแลใจเธอ ตราบชีวิตฉันยังคงมี


ฉันจะศรัทธาในความรัก อย่างไม่ยอมอ่อนล้า แค่เพียงโอกาสมีต่อกัน เราจะอยู่ด้วยกัน เราจะมีความรู้สึกดีๆ แก่กัน ไม่ว่าวันนี้ วันต่อไป หรือตลอดไป

ความรักในมุมมองของ ศ.ระวี ภาวิไล

ผมไม่รู้ว่าคนอื่นเขาคิดถึงในเรื่องความรักอย่างไร แต่ ผมคิดถึงว่าความรักระหว่างคนสองคนมันควรจะนำไปสู่ความสำนึกว่ามนุษย์ทุกคน ควรจะรักกัน ส่วนที่เป็นเรื่องความรักที่ทำให้มาสมสู่กันนั้น มันเป็นเพียงการเริ่มต้น เราจะพบว่าคู่ผัวตัวเมียที่มีความรักกันจริงๆ เมื่อความปรารถนาทางเพศมันหมดไปแล้ว ความรู้สึกเยื่อใยที่แข็งแรงกว่า ที่มันจะอยู่แล้วมันจะแผ่ไปถึงความรักต่อลูกหลานด้วย มันไม่ใช่เฉพาะระหว่างคนสองคนแล้ว มันเป็นความสนใจใยดี ความเผื่อแผ่ครอบคลุมทั้งลูกหลาน ครอบครัวทั้งหมด แล้วมันก็น่าจะแผ่ขยายต่อไป อันนั้นมันนำไปสู่ความรักซึ่งจะเป็นความสนใจใยดีระหว่างมนุษย์ด้วยกันทั้ง หมด แล้วในที่สุดมันก็เป็นเรื่องที่ว่าไปสู่สัตว์โลกทั้งปวง มันขยายตัวไป เป็นขั้นๆ ไป ขั้นสุดท้ายก็คือมันไปสู่ความเมตตา กรุณา ที่มนุษย์ควรมีต่อกันตามคำสอนของพระพุทธเจ้า

ระวี ภาวิไล

---------------------------------------------------------------------------------------------

ของผมนะผมมองว่าความรักถ้าตัดเรื่องเพศออกไป ความรักมันก็คือความเมตตา กรุณา มุฑิตา อุเบกขา มันเป็นความงดงามอย่างหนึ่งที่ทำให้โลกนี้ยังคงน่าอยู่ แล้วถ้าคนสองคนรักกันก็ไม่เห็นต้องแต่งงานกัน หรือถ้าแต่งงานกันไม่ต้องจัดพิธีให้มันใหญ่โตได้ไหม แต่งงานแล้วจำเป็นไหมที่ต้องมีลูกเพื่อเป็นพยานแห่งความรัก ก่อปัญหาอะไรต่อไปอีกเยอะแยะ รักกันอย่างเดียวได้ไหม เพราะคิดอย่างนี้กระมัง จึงเป็นบ่อเกิดทำให้ต้องอยู่คนเดียวต่อไปครับ