ไม่ว่าเธอจะรักฉันหรือไม่
Artist : FRIDAY - SEVRES
ถึงเธอและฉันรู้จักมานาน
มีคืนและวันทีรู้สึกดีดี
ฉันก็รู้ว่า เราคงเป็นได้แค่นี้
คงไม่มีวันเป็นดังฝัน...
เธอคงจะไม่รักฉัน มากไปกว่านั้น
แต่มันก็ไม่ผิดใช่ไหม
อย่างน้อยฉันก็ยอมรับมัน...
* ถ้าฉันมีใครคนหนึ่งให้รัก
จะไม่ขอให้เขารักคืนมา
แค่ ได้รักฉันก้อคงจะสุขใจกว่า ที่จะไปคาดหวังอะไร
รู้มั๊ยใจฉันมีเธอที่รัก เพียงพอแล้ว ไม่ว่าเธอรักฉันหรือไม่
แค่วันนี้ได้รักเธอ ก็ทำให้ฉันสุขใจ...
ฉันว่าความรักมันเป็นสิ่งสวยงาม
ปล่อยมันไปตามความรู้สึกข้างใน
ทำไมต้องเอาใจเราไปผูกไว้
ทำไม ทำไมต้องคาดหวัง
เรื่องระหว่างคนสองคน อันเปราะบาง
แต่มันก็ไม่ผิดใช่ไหม ก็เราจะเชื่อในรักบ้าง
---------------------------------------------------------------------
จนถึงตอนนี้ ก็ยังคงมองว่าความรักเป็นสิ่งสวยงาม
รักใครชอบใครก็ทำไปเถอะ แค่วันนี้ได้รักเธอ ไม่เห็นต้องคาดหวังอะไร
ไม่ว่าเธอรักฉันหรือไม่ แค่วันนี้ได้รักเธอ ก็ทำให้ฉันสุขใจ...
วันเสาร์ที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2552
ไม่ว่าเธอจะรักฉันหรือไม่
วันพฤหัสบดีที่ 18 มิถุนายน พ.ศ. 2552
แม่เภาพบลูกสาว
หลัง จากที่แม่เภาไปเยี่ยมพิมพ์ดีลูกสาวคนเล็กคราวก่อน สองแม่ลูกก็ยังไม่ได้พบกันอีกเลย จนวันที่พิมพ์ดีกลับมาเยี่ยมบ้านในช่วงปิดเทอม แม่ลูกสวมกอดกันทันทีที่ได้พบหน้า
"สอบเสร็จแล้วหรือลูก" เป็นคำทักทายที่แม่เภาส่งให้ลูกสาว
"เสร็จปุ๊บมาปั๊บเลยแม่" พิมพ์ดีตอบโดยไปปล่อยแขนออกจากอ้อมกอดของแม่
"หิวมั้ย กินอะไรมาหรือยัง" แม่เภาถามต่อ
"ก็เก็บท้องไว้กินกับข้าวแม่นี่แหละ" คราวนี้ลูกสาวปล่อยแขนแล้วมองหน้าแม่คล้ายจะวิงวอนให้แม่ป้อนข้าวเหมือนเมื่อครั้งยังเด็ก
"ได้เลย... ยำหมูยอของโปรด ตกลงมั้ย???" แม่เภาไม่รอคำตอบจากลูกสาว คลายอ้อมกอดแล้วเดินเข้าไปในครัว
หลัง จากจัดการอาหารโปรดฝีมือแม่เรียบร้อยแล้ว สองคนแม่ลูกนอนคุยกันจนไม่รู้ว่าใครเข้าเฝ้าเทวดาก่อนกัน พิมพ์ดีรู้แต่เพียงว่าไม่มีผ้าห่มผืนไหนจะอุ่นเท่าอ้อมกอดของแม่ได้เลย
...............................................................................................
พิมพ์ ดีลืมตาขึ้นพร้อมกับแสงตะวันที่รอดเข้ามาจากซอกหน้าต่าง ไม่มีอกอุ่นของแม่เภาห่อกายไว้เหมือนเมื่อคืน กลับได้กลิ่นไข่เจียวที่ลอยตามลมมาจากใต้ถุนบ้าน พิมพ์ดีลุกขึ้นเก็บที่นอน แล้วเดินตามกลิ่นนั้นอย่างไม่รอช้า
"ทำอะไรง่ะแม่" พิมพ์ดีถามโดยไม่ต้องการคำตอบ แต่แม่เภายิงมุขใส่โดยไม่หันหน้ามาหาลูกสาว
"รดต้นไม้อยู่มั้งลูก"
"หือ...แต่เช้าเลยนะแม่ ไหนเอาต้นไม้แม่มาชิมซิ" แล้วสองคนแม่ลูกก็จัดการอาหารมื้อเช้าจนหมดไปในพริบตา
...........................................................................
เช้า นี้อากาศสดใส จนพิมพ์ดีอดที่จะปล่อยใจไปกับท้องฟ้า สายลม และดวงไฟสีส้มที่กำลังจะรอยพ้นขอบฟ้าขึ้นมา แม่เภาเห็นอาการเหม่อลอยของลูกสาวจึงเดินเข้ามานั่งข้างๆ แล้วพูดขึ้นว่า
"มีอะไรหรือเปล่าลูก ดูมีเรื่องในใจ"
"แม่รู้ได้ไง หนูอุตส่าห์ปล่อยมันลงทะเลไปแล้ว" พิมพ์ดีตอบทั้งที่ยังมองท้องฟ้าอยู่
"ยังปล่อยไม่หมดนี่ แม่ยังเห็นมันอยู่ในแววตาหนูอยู่เลย เล่าให้แม่ฟังได้มั้ย" แม่เภาถามต่อ
" ไม่มีอะไรมาหรอกแม่ เรื่องไร้สาระ แต่หนูมีคำถามมาถามแม่นะ แม่ว่าถ้าเรารู้อยู่ว่าทางที่เราจะเดินไปน่ะ เห็นทางลำบากอยู่ข้างหน้า เราควรจะเดินต่อมั้ย" ลูกสาวตั้งคำถามกลับบ้าง
"มันก็ขึ้นอยู่ กับว่า ปลายทางที่เราตั้งใจจะไปให้ถึง มันมีอะไรรออยู่ และสิ่งที่รออยู่มันคุ้มค่ากับเวลาที่เราจะทุ่มเทหรือเปล่า ยกตัวอย่างเช่น หากเราเห็นว่าทางนั้นมันขรุขระซะจนวิงเวียนหัว(ใจ) และทำเรากระอักเลือดอยู่บ่อยๆ แต่ปลายทางมีน้ำใสในลำธารให้เราได้ชื่นใจเวลาหิวกระหาย มีแดดอุ่นๆ ไว้ห่มเวลาหนาวกาย และมีหลังคาแข็งแรงไว้เป็นที่กำบังฝนและไอแดดได้ มันก็น่าจะฝ่าฟันไปให้ถึง" แม่เภาพยายามอธิบาย
"แล้วถ้ามัน เป็นทางขรุขระอย่างที่แม่ว่า แต่ปลายทางมันเป็นเหวลึก และไม่รู้ว่าในเหวนั้นมันมีอะไร แต่มันน่าค้นหาสุดสุด แม่จะว่าไง" ลูกสาวถามต่อ
"อันนี้ลูกก็ต้องสมมติให้เจอสิ่งที่เลวร้ายที่สุด และลองถามตัวเองว่าจะรับได้มั้ยกับสิ่งเลวร้ายนั้น" แม่เภาตอบสั้น แต่ได้ใจความ
"แล้วถ้าคำตอบคือรับไม่ได้ แต่ไม่อยากเดินกลับ เพราะถ้าเดินกลับมีมีดที่จ่ออยู่ที่มือรอแทงอยู่แล้วล่ะแม่" คำถามต่อมาหลุดออกมาทันที
"ยอมให้มีดบาดมือดีกว่าต้องไปผ่าตัดหัวใจมั้ยลูก" แม่เภาถามกลับ คราวนี้ไม่มีคำพูดกระเด็นออกมาจากปากพิมพ์ดี มีแต่สีหน้าที่ครุ่นคิด แม่เภาจึงได้โอกาสทบทวนประโยคที่เคยบอกลูกไว้เมื่อคราวไปหาลูกที่หอพัก
" จำได้มั้ยที่แม่เคยบอก คนเราน่ะ เลือกที่จะได้ยินเสียงอะไรก็ได้ที่ตัวเองอยากได้ยิน ได้เห็นอะไรก็ได้ที่ตัวเองอยากเห็น และเราก็เลือกที่จะเดินทางที่เราอยากจะเดินได้เสมอ เราเลือกได้นะลูก"
ไม่มีคำถามต่อไปจากแม่เภา สีหน้าครุ่นคิดของพิมพ์ดีเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มพิมพ์ใจให้ท้องฟ้า เธอไม่ได้บอกแม่ว่าทางเดินที่เธอจะเลือกคืออะไร เธอรู้แต่ว่าอะไรที่ผ่านมาแล้วแนะนำเธอให้รู้จักกับความทุกข์ เธอจะหันหลังให้สิ่งนั้นทันที
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)