เนื้อเพลง
เหมือนว่าทั้งโลกมันดึงตัวไป ไม่ยอมให้เข้าไปถึงจิตใจของทั้งสองเรา แม้ว่าจะยากก็ไม่เป็นไร เพราะฉันพร้อมยอมทำเพื่อเธอ เวลาที่มีแม้ไม่ตรงกัน ขอแค่เพียงช่วงเสี้ยววินาทีที่ใกล้ชิดเธอ ในทุกๆ ครั้งที่เราต้องยอมลากันไป สักวันยังไงก็ต้องได้เจอ
ทุกๆ วันพบผู้คนมากมาย ไม่ว่าเป็นใครก็ช่างดูคล้ายกันเหมือนกันหมด เช้าวันนึงฉันก็เริ่มเบื่อ ในสังคมที่มันวุ่นวาย
แต่ทุกๆ ครั้งที่เจอหน้ากัน เธอก็จะหันมามองด้วยรอยยิ้มที่เขินอาย เหมือนว่าทั้งโลกมันหยุดหมุนไป และอธิบายทุกเรื่องในใจ
แล้วเวลาก็เริ่มเดินผ่าน เหมือนว่าทุกเรื่องในวันวานมันเพิ่งเริ่มเอง หากเธอไม่จำก็ไม่เป็นไร ฉันจะจำไว้ในจิตใจ อะไรที่เราทำมา ฉันจะบันทึกทุกเรื่องเอาไว้ไม่ให้ลบเลือน แม้ว่าจะต้องไปไกลห่างกันมากเพียงใด ฉันจะรีบไปหาโดยเร็วไว
ในทุกๆ ครั้งที่ฉันยังนอน และอยู่บนเตียงในห้องตัวเอง ฝันมันก็พอลอยไปแสนไกลจนฉันยังหวั่นใจ อยู่บนที่นั่งข้างหน้าต่างที่ฉันเคยเรียน บนรถไฟที่ฉันนั้นเคยใช้เดินทางไปในที่ต่างๆ
สิ่งที่เรียกว่าโชคชะตาของเรา ต่อให้ฉันนั้นต้องเอื้อมมือไปไกลเท่าไร
มันก็ยิ่งดูคล้ายกับลอยไปแสนไกล จนราวกับเราสองไม่มีวันได้มารัก แต่ว่าเวลามันก็ยังหมุนไป และวินาทีของสองเราไม่เคยหยุดรอ ก็คงต้องแยกทาง ต่างคนต่างหัวใจ เพราะเรามีทาง ต้องเดินต่อไป ให้รักช่วยนำพาเราไป กลิ่นไอที่เคยคุ้นล่องลอยมา ติดตรึงลงไปฝันในจิตใจ ได้ยินเพียงแค่เสียงหัวเราะที่เธอ ส่งมาเพื่อให้ฉัุนเดินไปเจอ ต่อให้วันนึงสองเราต้องจาก ตัวเธอเริ่มหายเลือนจากไป จะขอจดจำไว้ด้วยดวงตา ข้างในความรู้สึก มันไม่สำคัญที่ตรงไหน แค่ฉันไม่อยากให้เธอเดินจากไป
