รอยยิ้มตั้งใจ

ฉันเห็นคนตั้งใจคนหนึ่งยืนยิ้มในเมืองเล็กๆ เมืองหนึ่ง

ฉันอาจจะรู้หรือไม่รู้เหตุผลของรอยยิ้มนั้น
รู้แต่ว่ามันเป็นรอยยิ้มช่างจริงใจเหลือเกิน

เค้ามีความมั่นคงในชีวิต มีครอบครัว
แฟนของเธอจากไปเมื่อหลายเดือนก่อน
แปลกดีที่เธอไม่ทุกข์ร้อนกับสิ่งเหล่านั้น
หัวฟูๆ ของเธอทำให้เธอดูโดดเด่น
เสื้อผ้าของเธอโทรมกว่าคนรอบตัวทุกคน
แต่นั่นไม่ได้สร้างความกังวลใจให้กับเธอ
ไม่ได้ลดความมั่นใจในตัวเองลง
ข้างในของเธอเต็มไปด้วยความกล้า
กล้าที่จะยิ้ม กล้าที่จะมอบความรัก
ฉันล่วงรู้เรื่องราวที่เล่ามาทั้งหมดได้อย่างไรน่ะหรือ
ก็เธอนั่นแหละ เป็นคนเล่าให้ฉันฟัง
บทสนทนาของเราเริ่มขึ้นจากรอยยิ้มของเธอ
ใครจะรู้บ้างไหมว่า เธอเป็นศิลปิน
ฉันคิดว่าความรักทำให้คนเรากล้า
และความเกลียดชังทำให้คนเราหวาดกลัว
รอยยิ้มของเธอกว้างราวกับสามารถรับทุกเรื่องที่จะเกิดขึ้นในโลกนี้ได้
เราแยกกันที่สถานีรถไฟ
ฉันกำลังจะกลับไปยังที่พัก
เธอบอกว่าเธอเป็นคนเร่ร่อน
ยังไม่รู้ว่าคืนนี้จะไปที่ไหน
เธอยิ้ม และโบกมือลา
ฉันโบกมือให้เธอผ่านทางหน้าต่างรถไฟ
ผู้คนรอบตัวใบหน้านิ่งราวกับหุ่นยนต์
ขณะนั้นเอง
ฉันเห็นคนตั้งใจคนหนึ่งยืนยิ้มในเมืองใหญ่.